το έργο του Κώστα Ταχτσή ανεβαίνει για περιορισμένες παραστάσεις, σε μια υπερπαραγωγή που σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής με 24 ηθοποιούς.
Η Νένα Μεντή υποδύεται την Εκάβη στο «Τρίτο Στεφάνι»
Ηταν στοίχημα κερδισμένο που πολλοί το χάρηκαν, γι’ αυτό επιστρέφει στη σκηνή. Ο λόγος για το “Τρίτο Στεφάνι”, το έργο που καθιέρωσε τον Κώστα Ταχτσή και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο την περίοδο 2009-2010, ανεβαίνει για περιορισμένες παραστάσεις στο “Παλλάς”, από τις 28 Σεπτεμβρίου, σε συμπαραγωγή της Ελληνικής Θεαμάτων και του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Σταμάτης Φασουλής που σκηνοθετεί (υπεύθυνος και για τη θεατρική διασκευή με τον Θανάση Νιάρχο) την (από όλες τις απόψεις) υπερπαραγωγή, ήλθε ξανά αντιμέτωπος με την παράσταση, μια παράσταση που είχαν θερμά αγκαλιάσει οι θεατές. “Δεν μου έχει ξανατύχει.
Είναι έντονα συγκινητικό το ότι δεν ήθελα να αλλάξω τίποτα” σχολιάζει. “Μόλις το τολμούσα, η παράσταση… κλώτσαγε!”. Ισως γιατί είναι “φιλτραρισμένη από την αγάπη του κοινού. Αυτό που φτιάχνεις στην πρόβα και φιλτράρεται από την αγάπη του κοινού έχει μια άλλη αξία, δεν το πειράζεις”. Υπάρχει, ωστόσο, κάτι που άλλαξε, όπως παραδέχθηκε, κι αυτή ήταν η σκηνή του κατοχικού πάρτι, που είχε αέρα μουσικοχορευτικού θεάματος κι αποπροσανατόλιζε το όλον. “Δεν υπάρχει τίποτα νοσταλγικό στην παράσταση αλλά μόνο συγκίνηση” παραδέχτηκε.
Δύο γυναίκες οικείες, γεμάτες δύναμη και αδυναμίες, ξετυλίγουν μπροστά μας το νήμα της ζωής τους: γάμοι, απιστίες, διαζύγια, θάνατοι, οικονομικές αποτυχίες, οικογενειακά δράματα. Η προσωπική, μικρή τους ιστορία είναι δεμένη με τη μεγάλη ιστορία, με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας – τα κυριότερα γεγονότα του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα -ο Μακεδονικός Αγώνας, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Μικρά Ασία, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή- περνάνε μπροστά μας μέσα από το έργο. Aλλοτε καθοριστικά και άλλοτε σαν φόντο σε ένα συναισθηματικό τοπίο.
Το τρίτο στεφάνι της Νίνας -ο τελευταίος γάμος της με τον άνδρα της και γιο της Εκάβης- είναι το σημείο που η ιστορία ξεκινά και τελειώνει. Eνας κύκλος που κλείνει μέσα του όλο το πάθος των δύο ηρωίδων για τη ζωή, τον αγώνα για επιβίωση, τη σκληρότητα, την τρυφεράδα αλλά και το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό τους, που μεταφέρεται στη σκηνή του θεάτρου.
Το “Τρίτο Στεφάνι”, ένα από τα σημαντικότερα νεοελληνικά μυθιστορήματα, εκδόθηκε το 1962. Εργο αυτοβιογραφικό, με πρόσωπα από τη ζωή και τις μνήμες του συγγραφέα, σκιαγραφεί με πρωτόγνωρο για την εποχή του τρόπο ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μέσα από τη ματιά δύο γυναικών, της Νίνας και της Εκάβης. Πόσο όμως συνομιλεί με το σήμερα; “Κάθε έργο χρωματίζεται από την εποχή που το ανεβάζεις. Ομως, δεν μπορεί να μεταφερθεί ατόφιο το σημερινό πρόβλημα σε μία παράσταση” απαντά ο σκηνοθέτης. “Βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι… Αλλά, αν κάνουμε μια καλή παράσταση, ανασαίνουμε. Θα χαρούμε, εάν σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς η παράσταση λειτουργήσει σαν όαση πολιτισμού και συγκίνησης”.
Τα σκηνικά φιλοτέχνησε η Ελλη Παπαγεωργακοπούλου, τα κοστούμια η Ντένη Βαχλιώτη, η μουσική σύνθεση-επιμέλεια είναι του Θοδωρή Οικονόμου, η κίνηση της Αποστολίας Παπαδαμάκη, η μουσική διδασκαλία της Μελίνας Παιονίδου και οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου. Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Λύρας. Πρωταγωνιστούν: Νένα Μεντή, Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιάννης Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη. Συμμετέχουν είκοσι ακόμη ηθοποιοί.
ΚΑΘΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ
“Θα ήθελα κάθε δύο χρόνια να ανεβαίνει το ”Τρίτο Στεφάνι” για 10 ημέρες” λέει ο Σταμάτης Φασουλής. “Είναι σημαντικό να παίζεται ένα έργο στο οποίο φαίνεται μια άλλη Ελλάδα που δεν είναι και η καλύτερη…” σύμφωνα με την Εκάβη-Νένα Μεντή. Η Φιλαρέτη Κομνηνού αισθάνεται μια “αφόρητη χαρά που επιστρέφει στον ρόλο της Νίνας, καθώς και απέραντη τρυφερότητα απέναντι στους χαρακτήρες”.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
Πηγή: ethnos.gr
