Η «Τζέιν Εϊρ», το πολυδιαβασμένο ρομαντικό έπος της Σαρλότ Μπροντέ, ύστερα από τουλάχιστον δέκα κινηματογραφήσεις – ανάμεσά τους και η αξέχαστη του 1943, με πρωταγωνιστή
τον Ορσον Οουέλς- επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη σε μία από τις καλύτερες και πιο όμορφες διασκευές.
Το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη εστιάζεται στην προσπάθεια της ηρωίδας να γίνει από ένα άβουλο, υπάκουο κορίτσι μια ελεύθερη γυναίκα, σε μια ζωντανή και ρομαντική ταινία.
Την ταινία σκηνοθέτησε ο Κάρι Φουγκουνάκα (στο Φεστιβάλ του Σάντανς είχε εντυπωσιάσει με την πρώτη ταινία του «Sin nombre») και σήμερα το βράδυ προβάλλεται στο πλαίσιο του 24ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου («Απόλλων» 11 μ.μ.).
Στη νέα αυτή αγγλική διασκευή το ρόλο του Ρότσεστερ ερμηνεύει ο πρόσφατα βραβευμένος στο Φεστιβάλ της Βενετίας Μάικλ Φασμπέντερ («Shame»), ενώ στο ρόλο της βασανισμένης ηρωίδας της Μπροντέ εμφανίζεται η νέα, ταλαντούχος ηθοποιός Μία Βασικόφσκα (που απολαύσαμε πρόσφατα στα «Παιδιά είναι εντάξει» και «Restless»).
Εκείνο που ενδιαφέρει βασικά το σκηνοθέτη είναι να δείξει την προσπάθεια της Τζέιν να μετατραπεί από ένα άβουλο, υπάκουο κορίτσι σε μια ελεύθερη γυναίκα. Η ταινία καταγράφει την πορεία της από αρκετά νωρίς, πριν ακόμη αυτή φτάσει στο Μάντερλεϊ, το αρχοντικό του Ρότσεστερ, όταν νεαρή ακόμη, με το θάνατο των γονιών της, τη φροντίδα της αναλαμβάνει μια σκληρή, άκαρδη θεία (Σάλι Χόκινς), ενώ αργότερα, κυνηγημένη, η Τζέιν σώζεται από έναν πάστορα και τις συμπονετικές αδερφές του, πριν τελικά καταλήξει γκουβερνάντα της μικρής Γαλλίδας Αντέλ στο παράξενο, στοιχειωμένο αρχοντικό του μυστηριώδους κυρίου Ρότσεστερ.
Ο Φουγκουνάκα δίνει με τη σκηνοθεσία του τη ζωντάνια, την ομορφιά και το ρομαντισμό, μαζί και το ρυθμό, που λείπουν συνήθως από πολλές παρόμοιες διασκευές, ενώ, με τη βοήθεια του εξαίρετου κάμεραμαν Αντριάνο Γκόλντμαν, καταφέρνει να δημιουργήσει, με τον καλύτερο τρόπο, τη γοτθική, σκοτεινή ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος και να τονίσει τη ρομαντική, τραγική πλευρά του έρωτα ανάμεσα στην Τζέιν και τον δύστροπο, κυνικό κύριο Ρότσεστερ. Στις πολλές αρετές της ταινίας αξίζει να προσθέσω τις εξαίρετες ερμηνείες των ηθοποιών, ιδιαίτερα του Φασμπέντερ και της Βασικόφσκα, των οποίων η «συνάντηση» δημιουργεί τη μαγεία που απαιτεί ο ρομαντικός τους έρωτας.
Ν.Φ.Μ.
