Της Λαμπριάνας Κυριακού
Τι χρόνος και αυτός!! Τι να πρωτοσκεφτώ, όλα μου προκαλούν πανικό – φόβο και ανασφάλεια. Η Σκιά των πολιτικών με ακολουθεί ακόμα. Δεν έχω καταλάβει πόσο πραγματικά πονάνε την πατρίδα. Τα προσωπεία τους είναι φτιαγμένα τόσο επαγγελματικά που δεν ξέρω ποια είναι η πραγματική αλήθεια.
Το μόνο σίγουρο είναι αυτό που νιώθω. Ότι δεν αγαπούν την Ελλάδα και πάνω απ΄ όλα δεν αγαπούν τον Έλληνα. Πόσο λυπηρό είναι. Την κρίση της Ευρώπης – τα ύπουλα σχέδια τους, τα υπογράφουν στις πλάτες της Ελλάδας. Και τους αφήνουμε αυτούς αφέντες και εμείς οι υπόδουλοι τους. Ήθελα ν΄ αξερα αν θα πληρώσει κανείς από τους υπαίτιους της κατάντιας αυτή. Πολλά μας έφαγαν και συνεχίζουν να μας τρώνε μιας τα δεδουλευμένα μιας ολόκληρης ζωής, εξατμίζονται χωρίς την κατάλληλη θερμοκρασία.
Έφυγε ο Παπανδρέου και έχουν ησυχάσει τα πράγματα. Έλα όμως που μετά από τη σιωπή δεν βγαίνει ουράνιο τόξο, αλλά άλλα χειρότερα πράγματα.
Αν και μικρές Βουλές, υπάρχουν πολλές στην Ελλάδα.
Τι να ευχηθώ για τους συναδέλφους στον Αλτερ, που δούλευαν και δεν πληρώνονταν. Για του συναδέλφους της Ελευθεροτυπίας που περνούν και αυτοί το δικό τους Γολγοθά.
Τι να ευχηθώ για τον Συνταξιούχο που δεν του έμεινε σύνταξη να πάρει το μπουκάλι από το γάλα ολόκληρο.
Τι να ευχηθώ στα παιδιά μας, που δεν ξέρουν σε πιο δέντρο θα στολίσουν τα όνειρα τους.
Ελπίζω όμως, ότι σ΄ αυτή τη νέα χρονιά θ΄ αλλάξουν. Θα δούμε τα πάντα να ανθοφορούν ξανά, με τη θετική ενέργεια μας… γιατί αυτό μας λείπει η θετική σκέψη – η θετική ενέργεια – η όμορφη καρδιά.
Καλή μας Χρονιά λοιπόν κι ας πάνε όλα τα κακά και τα ψέματα τους στο καλό.
