«Τίποτα δεν κερδίζει κανείς αν δεν αντιδράσει», λέει η Χριστίνα Θεοδωροπούλου, που ερμηνεύει τον γλυκόπικρο μονόλογο του Γουίλι Ράσελ από τις 8 του μήνα στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης»
«Η ζωή είναι ένας αγώνας συνεχής σε όλα τα επίπεδα», λέει η Χριστίνα Θεοδωροπούλου
Η Σίρλεϊ Βαλεντάιν είναι μια γυναίκα που διεκδικεί τη ζωή της. Διεκδικεί να ζήσει. Η Χριστίνα Θεοδωροπούλου που την υποδύεται επί σκηνής δίνει στην ηρωίδα μια άλλη διάσταση πολύ πιο ευρεία ή μάλλον της δίνει τη διάσταση που της αξίζει. Το κείμενο του Γουίλι Ράσελ, ένας γλυκόπικρος μονόλογος που καταγράφει την πορεία και την εξέλιξη μιας νοικοκυράς, απογοητευμένης από τα 20 τόσα χρόνια στείρου συζυγικού βίου, που στα 48 της χρόνια κάνει την προσωπική της επανάσταση και το «σκάει» από το σπίτι της, αναζητώντας τον παλιό της εαυτό, παρουσιάζεται από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, από τις 8 έως τις 12 Φεβρουαρίου, στο «Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», στην αίθουσα «Θέατρο», σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη και μετάφραση Παύλου Μάτεσι.
Εργο σύγχρονο («και απόλυτα κοντά στην ελληνική πραγματικότητα σχετικά με τη θέση της γυναίκας, κοινωνικά» σύμφωνα με την πρωταγωνίστρια) και δεξιοτεχνίας για την ηθοποιό που το ερμηνεύει, περνάει από την αναπόληση στην οργή και από την αγανάκτησησε αποφάσεις ριζικής αλλαγής ζωής. Η Σίρλεϊ παίρνει την απόφαση να ζήσει το όνειρό της σε μια άγνωστη χώρα. Εκεί γνωρίζει έναν Ελληνα, τον Κώστα, ένα «καμάκι» που τη βοηθά να νιώσει τόσο ζωντανή, ώστε θέλει να ξεχάσει τον δρόμο της επιστροφής…
Αρχίζοντας ν’ ανακαλύπτει τον χαμένο της εαυτό, μοιάζει να ξεχνάει το σπίτι της. Θα επιστρέψει; Κι αν ναι, με ποιους όρους;
Η «επανάσταση» της Σίρλεϊ Βαλεντάιν δεν κρατάει πολύ, αλλά είναι ικανή για να «προσδιοριστεί ξανά ο εαυτός της ηρωίδας και η ουσιαστική της σχέση με το παλιό της περιβάλλον και του άντρα της» εξηγεί η Χριστίνα Θεοδωροπούλου. «Μπορεί η λέξη “επανάσταση” να ακούγεται ως κάτι “βαρύγδουπο” αλλά στην περίπτωση της Σίρλεϊ δεν πρόκειται για κάτι ακραία ανατρεπτικό, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα στο φινάλε.
Είναι μια μικρή “επανάσταση” από αυτές τις μικρές “επαναστάσεις” που, αν τις αθροίσουμε, αλλάζουν τις ζωές μας. Ιδού η επαναστατική κίνηση. Αποφασίζει να κάνει κάτι για τον εαυτό της. Ανατρέπει όλη της την καθημερινότητα. Φεύγει. Πάει σε μια άλλη χώρα για λίγες ημέρες, χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγός της. Παίρνει η ίδια μια απόφαση για τη ζωή της».
Φλας μπακ
Μετά από 25 χρόνια γάμου, η ηρωίδα βρίσκεται αντιμέτωπη με «μια σχέση, όχι ζωντανή, που στηρίζεται στη συνήθεια και σε μια καθημερινότητα που έχει ρουτινιάσει. Κάνοντας ένα φλας μπακ βλέπει τον εαυτό της «εγκλωβισμένο» σε μια ζωή με προτεραιότητες τον σύζυγο και τα παιδιά της -τα οποία έχουν πλέον μεγαλώσει και δεν τη χρειάζονται-, βλέπει την εικόνα της, μιας γυναίκας που έχει υποχρέωση να φροντίζει όλους και για όλα, μιας γυναίκας που έχει αποδεχτεί το κοινωνικό μοντέλο που της επιβάλλεται. Ολα αυτά αισθάνεται ότι έχουν συνθλίψει την προσωπικότητά της, την έχουν καταβάλει ως άνθρωπο».
Τότε είναι που αποφασίζει να αντιδράσει. Γιατί… «τίποτα δεν κερδίζει κανείς εάν δεν αντιδράσει, εάν δεν διεκδικήσει σε οποιαδήποτε σχέση. Η ζωή είναι ένας αγώνας συνεχής σε όλα τα επίπεδα». Το να «περιορίσουμε το έργο στην “επανάσταση μιας νοικοκυράς”, ακούγεται γραφικό. Οπως και να του δώσουμε στεγνή φεμινιστική διάσταση. Η ουσία του βρίσκεται βαθύτερα, στο γεγονός ότι πάντοτε ο άνθρωπος πρέπει να μάχεται και να πολεμάει, γιατί τίποτα δεν μας χαρίζεται, τίποτα δεν είναι εύκολο». Εδώ έχουμε το ζητούμενο μας «διεκδίκησης, πώς ένας άνθρωπος διεκδικεί κάτι για τον εαυτό του, αλλά μέσα από αγάπη για το περιβάλλον του. Είναι μια ευαίσθητη γυναίκα η Σίρλεϊ. Δεν είναι μια γυναίκα που τα παρατάει και φεύγει. Μέσα από μια ιδιαίτερη ευαισθησία διεκδικεί χώρο για κείνην» λέει η Χριστίνα Θεοδωροπούλου.
Τι κέρδισε η Σίρλεϊ Βαλεντάιν με αυτή την κίνηση; «Να τοποθετήσει τη σχέση της σε άλλο επίπεδο. Από τη στιγμή που καταρρίφθηκε όλη αυτή η οικογενειακή λειτουργία όπως συνηθιζόταν κι ο άντρας της κλονίστηκε. Αρα η σχέση της μπήκε σε ένα άλλο επίπεδο.
Κέρδισε τη ζωή της. Το ότι είναι ένας άνθρωπος με δικαιώματα όχι μόνο με υποχρεώσεις».
ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ
«Η Σίρλεϊ είναι ένα έργο με πολύ γέλιο, συγκίνηση, δράση, απρόοπτες καταστάσεις, πολλά σκηνικά και πολλά πρόσωπα. Απλώς, χρειάζεται μόνο μία ηθοποιό». Γουίλι Ράσελ
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
Πηγή: Έθνος
