του Ευάγγελου Γιαννελάκη
Μια παράξενη γλυκιά ηρεμία στο γόνιμο κάμπο των Αβδηρογέννητων.
Σε συνάντησα, ω νεραιδοντυμένη, στους σοφούς λόγους του Πρωταγόρα,
νικηφόρες μονομαχίες στο στίβο της διαλεκτικής κατά του Αθηναίου Σωκράτη.
Ταξιδεύεις σε βαλτωμένους τόπους και δρόμους κυνηγώντας τα όνειρά σου.
Αερικά πουλιά, ανάλαφρα σώματα, σκόρπια πούπουλα στις κλίνες των φτωχών.
Βιολιστής στη στέγη των ονείρων σου, στις σκέπες των τόπων που ταξιδεύεις.
Άλογα ονειρα, ονειρικές ημέρες, στιγμές στην αιωνιότητα της γης και του χρόνου.
Πανδαμάτορα χρόνε!
Γήτεψε τις ψυχές, των γεννημένων σε βαλτωμένα πεδία, στην πύλη της ελπίδας.
Μπόλιασε το θυμικό των περιπλανεμένων με την ίσκα της φλόγας του Προμηθέα,
Δείλιασε μπροστά στο άδικο του πεπρωμένου, αγνόησε το κλάμα των αδικηθέντων.
Ω άμοιρε Βελλεροφόντη!
Που αγνόησες τη μοίρα των θνητών, που ζήλεψες τη θεϊκή μοναξιά του Ολύμπου.
Ίππευσε τον Πήγασο, κατατρόπωσε χίμαιρες και τέρατα, Σόλυμους και Αμαζόνες.
Η έπαρση της νιοτης σου σε γκρέμισε, χωλό και τυφλό, στον οικτιρμό των ηρώων
κι απο τότε, μόνος τριγυρνάς, ικέτης στις ελεούσες ψυχές των κωφών ανθρώπων.
Αντρειωμένε Πρωτεσίλαε!
Χιλιάδες κιοτήδες Αχαιοί, ταμπουρωμένοι σε επιπλέοντα ξυλινα μυαλά, άτοιχα τείχη.
Μυριάδες Τροικανοί, λιγδωμένοι μ’ αρωματισμένα νομίσματα και λαμπερές ασπίδες.
Ατρόμητε Ιόλαε!
Όρα! Τώρα! Είναι η ώρα!
Κόψε και κάψε τα κεφάλια της Λερναίας κλεψύδρας των ατόκων.
Βροντοφώναξε στους άτιμους Αχαιούς πως, δυο μνες είν’ αρκετές μόνον,
για τις Πύλες του Άδη.
Πρωτομάρτυρα!
Μιλιούνια πίσω σου, ψυχωμένοι Δαναοί, Πάτροκλοι, Αίαντες, Αχιλλείς και Οδυσσείς.
Κι αν σε στοχεύει το αιχμηρό κοντάρι του Έκτορα, άρνησον το χρησμό της Πυθίας.
Αυτής της ιερής πόρνης του Απόλλωνα, που κατά πως ήθελε ο κύρης της λαλούσε
“Αιέν αριστεύειν”.
Αθάνατοι οι αριστεύσαντες στην ιστορική μνήμη των ανθρώπων.
Ω νεράιδα του βάλτου!
Αλαφροίσκιωτο ξωτικό, στη στέγη της κλίνης μου κάθε βράδυ, απατηλή ανάμνηση.
Άπτερος άγγελος, θηλικό φύλο, στο νυχτιάτικο λήθαργο, στα όμματα με ραπίζεις.
Χάνεσαι στον πρωινό ξύπνιο μου με τ’ αστέρια τ’ ουρανού, στο χάος των οριζόντων.
Ολονυχτία των αγίων επί γης, αγιογραφία της μοναχικής μου ζωής.
