γράφει η Κωστούλα Τωμαδάκη
Ο αιρετικός συγγραφέας Χάντερ Τόμσον βρίσκει τη φωνή του και ο Τζόνι Ντεπ βυθίζεται στο ρούμι και στα ιδιωτικά του οράματα. Παραδίπλα ο Νορβηγός Τρίερ μας μεταφέρει στα ενδότερα της μεσαίας τάξης.
ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ , είναι η ζωή του αντιήρωα Πολ Κεμπ , το alter ego του συγγραφέα Χάντερ Τόμσον που τον ενσαρκώνει με ακαταμάχητο τρόπο ο Τζόνι Ντεπ.
ΟΣΛΟ,31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, επηρεασμένος από την αγνότητα των ταινιών του Μπρεσόν, ο Νορβηγός Γιοακίμ Τρίερ διηγείται την ιστορία ενός πολυμήχανου άντρα με πολύ σκοτεινές σκέψεις. Η ταινία επικεντρώνεται στη συναισθηματική εμπειρία ενός ανθρώπου που βιώνει την κρίση.
CAFÉ DE FLORE, προσωπικές αναζητήσεις ανάμεσα στη μεταφυσική και το όνειρο του στυλίστα Ζαν Μαρκ Βαλέ με την ηθοποιό και τραγουδίστρια Βανέσα Παραντί.
ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΟΣ ΣΚΥΛΟΣ (1929), η αριστουργηματική ταινία μικρού μήκους του Λουις Μπουνιουέλ σε συνεργασία με τον Σαλβαντόρ Νταλί. Το καλύτερο δείγμα καθαρού υπερρεαλισμού.
Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ (1930), το μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο στην ιστορία του σινεμά καταγράφει με εικόνες σπάνιας ποίησης τον παράλογο κόσμο μας. Η δεύτερη ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ, ευαγγέλιο του υπερρεαλισμού, μας προκαλεί να βρούμε μια αφηγηματική λογική που, όμως, δεν υπάρχει. Ένα μοναδικό `ακαθοδήγητο παιχνίδι σκέψης. Η χρυσή εποχή του Μπουνιουέλ.
ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
του Μπρους Ρόμπινσον
με τους Τζόνι Ντεπ, Άαρον Έκχαρτ
{youtube}0YUx36yLLug{/youtube}
η ιστορία: O δημοσιογράφος Πολ Κεμπ, κουρασμένος από το θόρυβο και την τρέλα της Νέας Υόρκης, αλλά και τη μετά Α`ι`ζενχάουερ εποχή στην Αμερική,
ο Κεμπ ταξιδεύει από το θόρυβο και την τρέλα της Νέας Υόρκης, αλλά και τη μετά Α`ι`ζενχάουερ εποχή στην Αμερική, ο Κεμπ ταξιδεύει στο παρθένο νησί του Πουέρτο Ρίκο για να δουλέψει για μια τοπική εφημερίδα, της οποίας διευθυντής είναι ο καταπιεσμένος Λότερμαν . Υιοθετώντας το στιλ ζωής του νησιού, στο οποίο πρωτοστατεί η κατανάλωση ρούμι, ο Πολ σύντομα παθιάζεται με την Σενό, την άγρια ελκυστική και γεννημένη στο Κονέκτικατ κοπέλα.
Η Σενό, αρραβωνιαστικιά του Σάντερσον, ο οποίος εμπλέκεται σε σκοτεινές υποθέσεις αγοροπωλησίας ακινήτων,
είναι ένας από τους πολλούς επιχειρηματίες που είναι αποφασισμένοι να μετατρέψουν το Πουέρτο Ρίκο σε ένα καπιταλιστικό παράδεισο , στην υπηρεσία των πλουσίων. Όταν ο Σάντερσον αναθέτει στον Κεμπ να γράψει ένα κολακευτικό άρθρο για το πρόσφατο ανούσιο project του, ο δημοσιογράφος έχει τις εξής επιλογές: είτε να γράψει προς οικονομικό όφελος του διεφθαρμένου επιχειρηματία ή να τον “αποκαθηλώσει“.
η άποψη μας:ο Μπρους Ρόμπινσον αποφάσισε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μπρους Ρόμπινσον με τον πιο αντιπροσωπευτικό ήρωα του, Πολ Κεμπ , τον αμφιλεγόμενο δημοσιογράφο που βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού.
Με φόντο το Πουέρτο Ρίκο στα πρόθυρα της έκρηξης και της τουριστικής ισοπέδωσης με ένα σαγηνευτικό συρφετό από ανθρώπους που ψάχνουν την `καλή“ ,
ο Ρόμπινσον αντικατοπτρίζει το τραυματισμένο `αμερικάνικο όνειρο ` στο πρόσωπο του Τζον Ντεπ. Ένας χαρακτήρας αριστοτεχνικά δομημένος ανάμεσα στον `αχαλίνωτο ιδεαλισμό και μια αίσθηση διαρκώς επικείμενης καταδίκης“.
Η κάμερα παίζει κυριολεκτικά με τον Τζόνι Ντεπ σε ένα ρόλο που του ταιριάζει απόλυτα και πλάθει ένα χαρακτήρα με πλούσια υποκριτική γκάμα, υπηρετώντας με θράσος και αυτοπεποίθηση το alter ego του συγγραφέα Χάντερ Τόμσον.
Το σύνολο είναι ακαταμάχητο με εικόνες βουτηγμένες στο ρούμι και τη δράση να μη σταματά ποτέ.
γκρο πλαν:στην πληθωρικότητα του Τζόνι Ντεπ.
Όσλο, 31 Αυγούστου
του Γιόακιμ Τρίερ
με τους Άντερς Ντάνιελσεν Λι, Χανς Όλαβ Μπρένερ
{youtube}gz2g0F9yl5o{/youtube}
η ιστορία:Ο Άντερς σύντομα ολοκληρώνει το πρόγραμμα απεξάρτησης του από τα ναρκωτικά, που παρακολουθεί στην επαρχία. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, του επιτρέπεται να μεταβεί στην πόλη ώστε να περάσει από συνέντευξη για δουλειά.
Όμως, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία αυτή και μένει στη πόλη, τριγυρνώντας εδώ κι εκεί, και συναντώντας ανθρώπους που έχει να δει καιρό. Ο 34χρονος Άντερς είναι έξυπνος, όμορφος και από καλή οικογένεια, όμως μέσα του βαθιά είναι δυστυχισμένος από τις τόσες ευκαιρίες που είχε και πέταξε, και απ’όλους τους αγαπημένους του ανθρώπους που τον περιέβαλαν και εκείνος παράτησε. Κι ενώ είναι ακόμη νέος, αισθάνεται ότι η ζωή του, από πολλές απόψεις, είναι τελειωμένη.
Στο υπόλοιπο αυτής της ημέρας, καθώς και της μακριάς νύχτας που ακολουθεί, έρχεται αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του παρελθόντος του και όλα τα λάθη που έχει κάνει. Κι αυτά στέκονται εμπόδιο, ουσιαστικά παλεύουν με την πιθανότητα της αγάπης, τη δυνατότητα μιας νέας ζωής, και την ελπίδα να δει ένα διαφορετικό μέλλον το επόμενο πρωί.
η άποψη μας: Ανάμεσα στις χολιγουντιανές παραγωγές, η ταινία του Τρίερ είναι μια όαση με ξεκάθαρο στόχο και αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Στηριγμένο στο βιβλίο ““Le Feu Follet“, το φιλμ πηγαίνει ένα βήμα πιο μπροστά και μιλάει για τη μνήμη, την ταυτότητα, την ίδια την ύπαρξη.
Ο Άντερς, στα 34 χρόνια του , ξαναγυρίζει στη πόλη που μεγάλωσε για να συναντήσει αγαπημένα πρόσωπα και να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του.
Τέλη Καλοκαιριού, στο μελαγχολικό Όσλο, ο Άντερς γυρίζει στην πόλη και παρατηρεί τα κτίρια, τους ανθρώπους αναζητώντας ένα συνδετικό κρίκο με το παρελθόν. Ο Τρίερ βρίσκει τα πιο ένοχα, όσο και λυτρωτικά συναισθήματα στους πιο σκοτεινούς και τρυφερούς ήρωες. Σινεφίλ αναφορές, εξαιρετικό σενάριο και σκηνοθετική δεξιοτεχνία.
γκρο πλαν:στη σκηνή που ο ένας φίλος μιλάει σε έναν άλλο φίλο. Απολαυστικός ο Άντερς Ντάνιελσεν.
Café de Flore
του Ζαν Μαρκ Βαλέ
με τους Βανέσα Παραντί, Κέβιν Πάρεντ
{youtube}Y3HAgq7aQOk{/youtube}
η ιστορία: το Café de Flore είναι μια ερωτική ιστορία για ανθρώπους που τους χωρίζουν ο χρόνος και ο τόπος, αλλά συνδέονται με μυστήριους τρόπους.
Η ταινία καταγράφει τις παράλληλες μοίρες της Ζακλίν, μιας νεαρής μητέρας με ένα γιο με ειδικές ανάγκες τη δεκαετία του `60 στο Παρίσι, και του Αντουάν, ενός πρόσφατα χωρισμένου άντρα και πολύ πετυχημένου d j στο Μόντρεαλ του σήμερα.
Αυτό που συνδέει τις δυο ιστορίες είναι η αγάπη.
η άποψη μας: Ακολουθώντας μη γραμμική αφήγηση το Café de flore μοιάζει περισσότερο με όνειρο ή με εφιάλτη με μουσική υπόκρουση τις λούπες που επαναλαμβάνονται και τις βιντεοκλιπίστικες σκηνές να αποτυπώνουν συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια. Στην εικαστικά ατμοσφαιρική ταινία του Βαλέ, η μουσική είναι
ο μόνιμος πρωταγωνιστής που συνδέει τις δυο ιστορίες αγάπης και γνωρίζει καλά τους εκκεντρικούς χαρακτήρες και τις εμμονές τους. Σίγουρα, οι νεαροί θεατές θα εντυπωσιαστούν με το σάουντρακ.
γκρο πλαν: στο μουσικό –συνθέτη Κέβιν Πάρεντ.
Ανδαλουσιανός Σκύλος (1929)
του Λουίς Μπουνιουέλ
με τους Σιμόν Μαρέιγ, Πιέρ Μπατσέφ
{youtube}ii61v0H93wA{/youtube}
η ιστορία; H ταινία γυρίστηκε το 1929 και αποτελεί ίσως το μοναδικό δείγμα τόσο καθαρής υπερρεαλιστικής έκφρασης στο χώρο της έβδομης τέχνης.
Βασισμένη σε όνειρα, των Μπουνιουέλ και Νταλί, ο Ανδαλουσιανός σκύλος αποτελεί συρραφή φαινομενικά ασύνδετων, απρόσμενων και αισθητικά προκλητικών σκηνών, οι οποίες έχουν κατά καιρούς ερμηνευτεί ως αλληγορίες, συχνά υπό το πρίσμα των φροϋδικών θεωριών. Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώθηκε σε διάστημα περίπου έξι ημερών, ενώ τα γυρίσματα είχαν διάρκεια περίπου δεκαπέντε ημερών.
η άποψη μας: Η πρώτη ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ, “μια παθιασμένη έκκληση για φόνο“, όπως αποκαλούσε ο ίδιος ο μεγάλος δημιουργός το 16λεπτο φιλμ, είναι ένα όνειρο ή αν θέλετε η ύψιστη παραίσθηση. Στον `Ανδαλουσιανό σκύλο“ των Μπουνιουέλ και Νταλί , ο ήρωας σέρνει δυο πιάνα παραγεμισμένα με νεκρούς γαϊδάρους και μια γυναίκα αρχίζει να πιπιλάει μανιωδώς τα δάχτυλα των ποδιών ενός αγάλματος. Η υπερρεαλιστική κινηματογραφική γραφή αδιαφορεί για τις συμβατικές κινηματογραφικές γραφές. Το μοντάζ ασυνέχειας χρησιμοποιείται για να σπάσει κάθε οργανωμένη συνεκτικότητα χώρου και χρόνου ενώ η ψυχολογία των χαρακτήρων είναι ανύπαρκτη. Υπερρεαλισμός και καθαρή ποίηση. Μέσα στις 10 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.
γκρο πλαν:στη χαρακτηριστική σκηνή: ένας άντρας ακονίζει ένα ξυράφι στο λουρί και χαράζει επίτηδες το βολβό του ματιού μιας γυναίκας.
Η χρυσή εποχή ( 1930)
του Λουίς Μπουνιουέλ
με τους Γκαστόν Μονό, Λία Νις
{youtube}s5pTjZ2ld5o{/youtube}
η ιστορία: Μέσα από μια αλληλουχία εικόνων και σκηνών ο Μπουνιουέλ και Νταλί εκφράζονται, μεταξύ άλλων, γύρω από την αστική τάξη, το φετιχισμό ή τους θεσμούς της οικογένειας και της εκκλησίας, συχνά με διάθεση παρωδίας και πρόκλησης.
Ο ίδιος ο Μπουνιουέλ έγραψε για τη Χρυσή εποχή:
Η άποψη μας: Mετά την επιτυχία του Ανδαλουσιανού σκύλου, ο Μπουνιουέλ κατάφερε να εξασφαλίσει κεφάλαια για την πρώτη μεγάλου μήκους σουρεαλιστική ταινία του πάνω στο σεξουαλικό ένστικτο και την έννοια του θανάτου. Στο πρώτο πλάνο βλέπουμε δυο σκορπιούς να παλεύουν και στην επόμενη σεκάνς κάποιοι κουρελήδες πεινασμένοι ληστές δίνουν έναν άνισο αγώνα με τους επισκόπους. Η ίδρυση μιας μεγάλης πόλης (αναφορά στη Ρώμη) , διακόπτεται από το παράνομα ζευγάρωμα ενός άντρα και μιας γυναίκας μέσα στη λάσπη. Σε μια από τις τελευταίες σκηνές ο έκφυλος ντε Μπλανζί, μεταμορφωμένος σε Χριστό, σκοτώνει την τελευταία γυναίκα ενός φοβερού οργίου. Ο Μαρξ Ερνστ ερμήνευσε τον αρχηγό των ληστών και ο Πιερ Πρεβέρ τον άρρωστο ληστή. Η εκρηκτική συνάντηση Μπουνιουέλ και Νταλί είχε σαν αποτέλεσμα την προκλητική και αιρετική η ταινία που άλλαξε για πάντα την τέχνη και τον κινηματογράφο. Η “Χρυσή εποχή“ προβλήθηκε δημόσια για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1930 στο Studio 28 του Παρισιού, προκαλώντας αρκετές αντιδράσεις , οι οποίες οδήγησαν τελικά στην απαγόρευσή της, όταν μέλη της εθνικιστικής γαλλικής Πατριωτικής Νεολαίας, διέκοψαν την προβολή της προκαλώντας βανδαλισμούς.
γκρο πλαν: στη σκηνή της δεξίωσης που οι πλούσιοι καλεσμένοι διασκεδάζουν και μένουν αδιάφοροι μπροστά στην πυρκαγιά που ξεσπάει στα διαμερίσματα των υπηρετών.
