Αθήνα, Σάββατο, 1 Μαίου 1999
ΣΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ…
γράφει ο Γιώργος Δανόπουλος
Και σαν μικρό παιδί
κάθομαι παίζω στην αυλή
ενώ εσύ κοιτάς και απορείς…
* * *
Σκέφτεσαι ψέματα και αλήθεια
παρανοείς και κλαίς
λέγοντας παραμύθια…
* * *
Μήπως δεν είσαι το παιδί
που βλέπεις κάτω στην αυλή
να σε κοιτά και να απορεί…
* * *
Σαν όλα τα τ’ άλλα τα παιδιά
τα σκέφτεσαι και συζητάς
μην είναι αλήθεια…
* * *
Εδώ είμαι αγάπη μου και σε κοιτώ
σου δείχνω την αλήθεια…
* * *
Δέν είναι ψέμα ή ντροπή
που δεν μπορώ όπως κι εσύ
να βρώ τα παραμύθια…
