Περισσότερες από 200 φωτογραφίες του Δημήτρη Παπαδήμου που καλύπτουν τέσσερις δεκαετίες, έως το 1980, από την Αίγυπτο έως την Ελλάδα, αλλά και πορτρέτα συγγραφέων και καλλιτεχνών, στην έκθεση «Ταξιδιώτης φωτογράφος»
(φωτό) Υδρα, 1956, η Ελλη Λαμπέτη.
Με περισσότερες από 200 φωτογραφίες, το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας συστήνει στο κοινό της Θεσσαλονίκης έναν καταξιωμένο και γνωστό στην εποχή του, σχετικά άγνωστο όμως σήμερα φωτογράφο, τον Δημήτρη Παπαδήμο.
Η έκθεση «Ταξιδιώτης φωτογράφος» φιλοξενείται στη Βίλα Καπαντζή (Βασ. Ολγας 108), θα διαρκέσει μέχρι τις 27 του μήνα, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό και δίνει μια εικόνα του έργου του Παπαδήμου από τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής του με τη φωτογραφία στην Αίγυπτο την περίοδο του πολέμου, μέχρι και το 1980.
Μέσα από υλικό που χρονικά καλύπτει τέσσερις δεκαετίες και γεωγραφικά τη Λεκάνη της Μεσογείου, με έμφαση στην Αίγυπτο και την Ελλάδα, η έκθεση καλεί σε μια προσεκτική εκ νέου ανάγνωση του έργου του Παπαδήμου, που έχει ως βασικό του άξονα τον άνθρωπο και τα έργα του, ενώ αντικατοπτρίζει την έκταση και την ποικιλία του πλούσιου αρχείου του καλλιτέχνη. Τοπία και άνθρωποι από την έρημο, τον Νείλο, το Σινά, την Γκάνα, την Κύπρο, την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα.
Η περίοδος του πολέμου αποτυπώνεται από τον φακό του Παπαδήμου με σκηνές από τη Μέση Ανατολή, το Ρίμινι και τα Δεκεμβριανά, ενώ ιδιαίτερη ενότητα της έκθεσης συνιστούν τα πορτρέτα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και συγγραφέων, όπως των Μίνου Αργυράκη, Γιάννη Τσαρούχη, Ναταλίας Μελά, Ελλης Λαμπέτη, Γιώργου Σεφέρη, Λόρενς Ντάρελ, Ζάν Κοκτό κ.ά.
Ο Παπαδήμος γεννήθηκε στο Κάιρο το 1918, μέσα στην ανθούσα εκεί ελληνική παροικία. Με τη φωτογραφία πειραματίστηκε από τα εφηβικά του χρόνια και από νωρίς εκδήλωσε την επιθυμία να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.
Συστηματικά, όμως, ασχολήθηκε με τη φωτογραφία στα χρόνια της υπηρεσίας του ως στρατιωτικού φωτογράφου στις Ελληνικές Δυνάμεις Μέσης Ανατολής και στο Γραφείο Τύπου της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης. Με τη λήξη του πολέμου και την τραγωδία των Δεκεμβριανών, που αποτύπωσε με τον φακό του, ο Παπαδήμος ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο που συνδύασε τα δύο του πάθη: το ταξίδι και τη φωτογραφία. Κατά τη διάρκεια μιας μεστής σε δουλειά δεκαετίας (1946-1956) και λίγο πριν από τη μόνιμη εγκατάστασή του στην Ελλάδα, ο Παπαδήμος ταξίδεψε στην Αίγυπτο, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή και κατέγραψε τον άνθρωπο και τα έργα του ? με ματιά βαθιά ανθρώπινη, αποφεύγοντας τη γραφικότητα.
Από τη δουλειά του και τη συνεργασία του με Βρετανούς κυρίως συγγραφείς, προέκυψαν εκθέσεις και εικονογραφημένα ταξιδιωτικά βιβλία. Παράλληλα, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον κινηματογράφο, ως φωτογράφος ή βοηθός παραγωγής, ενώ από το 1956 μέχρι και το 1980 και με ορμητήριο την Αθήνα, ταξίδεψε και φωτογράφισε την Ελλάδα.
Ηδη από το 1956 υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού «Εικόνες» και αργότερα των περιοδικών «Ηώς» και «Ταχυδρόμος», ενώ ταυτόχρονα συνεργάστηκε με τον ΕΟΤ και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.
65.000 ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Το σύνολο του έργου του απόκειται ως αρχείο Δημήτρη Παπαδήμου στο Φωτογραφικό Αρχείο του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ και αριθμεί περίπου 65.000 αρνητικά και τα αντίστοιχά τους κοντάκτ. Η γενναιόδωρη κατάθεση του υλικού έγινε τμηματικά, ξεκίνησε τα έτη 1992 και 1993 από τον ίδιο και συνεχίστηκε μετά τον θάνατό του το 1994, με δωρεές της χήρας του, Λιάνας Παπαδήμου και του γιου του, Γιάννη.
Την έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΜΙΕΤ συνοδεύει εκτενές φωτογραφικό λεύκωμα με 504 φωτογραφίες και κείμενα του Κωστή Λιόντη, της Ματθίλδης Πυρλή, της Βασιλικής Χατζηγεωργίου και της Heba Farid.
ΛΕΥΚΩΜΑ
Το επιστέγασμα της φωτογραφικής του δραστηριότητας υπήρξε η έκδοση του λευκώματος με τίτλο «Η Ελλάδα που φεύγει», το 1974 (εκδόσεις «Ολκός»).
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
Πηγή: Έθνος
