Rodrigo Garcia
ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ
Θέατρο Φούρνος
14 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου 2012
Είστε όλοι σας καθάρματα. Η παράσταση της ομάδας Angelus Novus, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη στο θέατρο ΦΟΥΡΝΟΣ (Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια, Αθήνα, τηλ: 210-6460.748) από την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου έως την Δευτέρα 1η Οκτωβρίου 2012, μας συστήνει την ρηξικέλευθη γραφή του σημαντικού σύγχρονου αργεντινού συγγραφέα, σκηνοθέτη και σκηνογράφου Rodrigo Garcia (Ροντρίγκο Γκαρσία).
Ο Rodrigo Garcia γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1964 και εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη το 1986. Εκεί ιδρύει τη θεατρική ομάδα La Carniceria Teatro (Θέατρο Κρεοπωλείο), με την οποία ανεβάζει παραστάσεις πειραματικού πάντα χαρακτήρα, όπου αναμειγνύει το θέατρο με τις εικαστικές τέχνες, το βίντεο, τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό και την περφόρμανς. «Κάνω θέατρο, λέει, γιατί δεν μ’ αρέσει ο κόσμος έτσι όπως είναι οργανωμένος. Δεν θέλω να υποταχτώ στον κοινό νου, δεν τη θέλω αυτή τη συναίνεση που προσπαθούν να μας επιβάλουν. Αν υπάρχει μήνυμα στα έργα μου, αυτό είναι το πολιτικώς μη ορθόν».
Είστε όλοι σας καθάρματα: Τίτλος προκλητικός για ένα κείμενο που δεν είναι λιγότερο προκλητικό, αλλά επίσης που δεν είναι μόνον αυτό: μέσα από θραύσματα γεγονότων που μεταφέρουν μια πολύ συχνά ωμή πραγματικότητα, μονολογικές αφηγήσεις ημερολογιακού χαρακτήρα με μεταπηδήσεις σε χώρο και χρόνο, διάσπαρτες γενικευτικές σκέψεις και μια γλώσσα τολμηρή και ελευθεριάζουσα, αναδεικνύεται ένας ανατρεπτικός συγγραφέας, ένας αμφισβητίας με βαθιές κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες, με καυστικό χιούμορ και οξυδερκή ματιά, ένας αγανακτισμένος άνθρωπος, και κυρίως ένας μεγάλος ποιητής φιλόσοφος, τρυφερός και ευαίσθητος.
Το έργο παρουσιάστηκε από την ομάδα Angelus Novus τον περασμένο χειμώνα στο Θέατρο Όρα στη Θεσσαλονίκη αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.
Ταυτότητα της παράστασης
Έργο: Είστε όλοι σας καθάρματα
Συγγραφέας: Rodrigo Garcia
Μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης (με τη βοήθεια της Lucia Sanchez)
Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης
Σκηνικά – κοστούμια – φωτισμοί: Απόστολος Αποστολίδης
Κίνηση: Έφη Δρόσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Γρίβα
Φωτογραφίες: Δανάη Τεζαψίδου
Παίζουν
Δέσποινα Κολτσιδοπούλου, Παναγιώτης Παπαϊωάννου,
Νίκος Ράμμος, Δημήτρης Φουρλής
ΧΩΡΟΣ: ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ (Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια, ΑΘΗΝΑ)
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ θέσεων: τηλ: 210-6460.748
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή – Δευτέρα στις 9.30 μ.μ.
Από 14 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου 2012
Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό, Ο.Λ.Μ.Ε., ομαδικό), 5 ευρώ (Ο.Α.Ε.Δ., ατέλειες, κάρτες νέων)
Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά
Αποσπάσματα Κριτικών για την παράσταση
«…Όταν οι ηθοποιοί «απελευθερώνονται» από τα ρούχα τους επί σκηνής, τα λόγια και οι εκφράσεις τους δεν σου επιτρέπουν να απομακρύνεις τα μάτια σου από τα πρόσωπα τους. Με συγκινητικό τρόπο και χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς, γνωρίζουμε χαρακτήρες εγκλωβισμένους σε προσωπικές φυλακές, με γεγονότα να τους στοιχειώνουν και εμμονές να τους προβληματίζουν. Κοιτώντας θυμωμένα το κοινό, φωνάζουν σχεδόν ότι ‘‘το δράμα σου είναι ότι δεν ζεις αυτό που ζω εγώ’’…»
Σοφία Μαρτιγοπούλου, 20/3/2012, noizy.gr
Η σκηνοθεσία επιβλήθηκε με τα πάμπολλα ευρήματά της, ανέδειξε το μαύρο χιούμορ του έργου και δανειζόμενη στοιχεία του θεάτρου της σκληρότητας επέβαλε μια σκηνική ένταση απόλυτα ταιριαστή με το κατάψυχρο σκηνικό σφαγείου του Απόστολου Αποστολίδη. Τα χαστούκια έπεσαν βροχή, αλλά το ίδιο και τα φιλιά. Ψυχρό και θερμό, λοιπόν, όπως συμβαίνει και στις ζωές μας, και αξιέπαινοι οι τέσσερεις ηθοποιοί που υποστήριξαν με δύναμη μια τόσο απαιτητική σωματικά σκηνοθετική γραμμή.
Αχιλλέας Ψαλτόπουλος, Αγγελιοφόρος, 23/3/2012
«…θα μπορούσε να είναι η κραυγή απόγνωσης ενός νέου που είδε τα όνειρά του να γίνονται στάχτη, ενός απολυμένου που έχει δώσει τη ψυχή του για την κωλοδουλειά, ενός πιτσιρικά που η ομάδα του έφαγε 4 γκολ ή ενός συντρόφου που εγκαταλείπει το όνειρο της παρέας αφού αυτό αλλοτριώθηκε στο πέρασμα του χρόνου… Κι όμως είναι απλά ο τίτλος μιας παράστασης, η οποία περιλαμβάνει αυτές και δεκάδες άλλες καταστάσεις στις οποίες ο άνθρωπος νιώθει οργή, παράλυση, απόγνωση και εγκατάλειψη…
Η εναλλαγή φιλιών-χαστουκιών ξαφνιάζει αλλά περιγράφει άμεσα και χωρίς λόγια την ίδια τη ζωή, τις εναλλαγές της… Ο θεατής νιώθει γυμνός απέναντι στους ηθοποιούς και στους υπόλοιπους θεατές, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αποκαλύπτεται συναισθηματικά στον ίδιο του τον εαυτό. Η παράσταση της ομάδας Angelus Novus μας συστήνει τον τρόπο σκέψης και τη φιλοσοφία ζωής του Rodrigo Garcia».
Θοδωρής Γρηγοράτος, mousikovagoni.wordpress.com, 2012
Παραλήρημα ζωής με φιλιά και χαστούκια. «Θα γνωρίσεις κόσμο, κάθαρμα, θα γνωρίσεις κόσμο Θα γνωρίσεις κόσμο, θα βυζάξεις μοναξιά Θα γνωρίσεις κόσμο, θα ρουφήξεις εκνευρισμό Θα γνωρίσεις κόσμο, θα βυζάξεις αναστάτωση Θα γνωρίσεις κόσμο, θα ρουφήξεις αδημονία Θα γνωρίσεις κόσμο, θα βυζάξεις ανησυχία Θα γνωρίσεις κόσμο, θα πιεις τρόμο Θα γνωρίσεις κόσμο, θα φας άγχος Θα γνωρίσεις κόσμο, θα βυζάξεις θλίψη Θα γνωρίσεις κόσμο, θα ρουφήξεις στενοχώρια Θα γνωρίσεις κόσμο θα καταπιείς λύπη Θα γνωρίσεις κόσμο, θα πιεις δυσφορία Θα γνωρίσεις κόσμο, θα βυζάξεις γάλα πικρό Θα γνωρίσεις κόσμο, θα φας σκατά, κάθαρμα»…
Η γλώσσα του Ροντρίγκο Γκαρσία είναι τολμηρή. «Κόβει» σαν μαχαίρι. Αυτή διαπνέει και το έργο του ‘Είστε όλοι σας καθάρματα’, το οποίο παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη η ομάδα Angelus Novus … λόγος παραληρηματικός, γεμάτος με θραύσματα γεγονότων και μονολόγους ημερολογιακού χαρακτήρα, λόγος άκρως πολιτικός εντέλει, απογυμνώνει τις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά στερεότυπα…. το μόνο βέβαιο είναι ότι «κανένας δεν γλυτώνει από τον εαυτό του»…
΄Ερση Μαυρίδου, ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ, τεύχος 27, 22/3/2012
Το σοκ ως πηγή έμπνευσης και αλήθειας. “Ο αέρας είναι γεμάτος εικόνες”. Η φράση του Δημόκριτου που ακούγεται στο έργο του Rodrigo Garcia ‘Είστε όλοι σας καθάρματα’, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην παράσταση… Ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης έφερε στη σκηνή τον προκλητικό, σκληρό αλλά βαθιά αληθινό, ποιητικό και πολιτικό λόγο του Garcia, σχηματοποιημένο με εικόνες αισθητικής τελειότητας που συγκινούν με την καθαρότητα τους… Ο σκηνικός χώρος είναι ένα κρεοπωλείο ή σφαγείο -μια πολύ καλή, ολοκληρωμένη σκηνογραφική πρόταση από τον Απόστολο Αποστολίδη- που σταδιακά “μεταμορφώνεται” σε ένα θυσιαστήριο, έναν χώρο τεμαχισμού του ανθρώπινου σώματος το οποίο θυσιάζεται στο βωμό της εμπορευματοποίησης αισθημάτων και αξιών….
Το έργο είναι ουσιαστικά μια λεκτική καταιγίδα που έχει σαν στόχο να πλήξει την όποια ασφάλεια νιώθει ο επαναπαυμένος, περιχαρακωμένος στα κεκτημένα του θεατής. Το συχνά μετωπικό παίξιμο των ηθοποιών, η άμεση απεύθυνση στον θεατή -που λειτουργεί ως μια κατά μέτωπον επίθεση- κάτω από το φως που λούζει εξίσου σκηνή και πλατεία, κάνει τα βλέμματα ηθοποιών και θεατών να διασταυρώνονται, επιτείνοντας ένα αίσθημα συνενοχής, αλλά και καθαρής ενοχής που είναι έντονο στο κείμενο….
Το κείμενο του Garcia … λειτουργεί σαν μια γροθιά απέναντι στην ασφάλεια του απόμακρου, αποστασιοποιημένου θεατή, αλλά και του “επαναπαυμένου” ασφαλή ανθρώπου…»
Κορνήλιος Ρουσάκης, theatreviewer.blogspot.com, 1/5/2012
