από τον Φίλιππο Παπαθεοδώρου
Τότε…
Το να ταιριάξουν δυο καλλιτέχνες όπως η Μαρινέλλα και ο Χατζής δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Ο Χατζής των μπουάτ της Πλάκας με τις κοινωνικές μπαλάντες και η Μαρινέλλα των μεγάλων κοσμικών κέντρων, γνήσια εκπρόσωπος του ελαφρολαϊκού τραγουδιού, ήταν δυο πράγματα τελείως ασύνδετα. Άλλο το κοινό του Χατζή κι’άλλο της Μαρινέλλας. Όσοι άκουγαν οτι επείκειται συνεργασία αυτών των δύο, προεξοφλούσαν καλλιτεχνική αποτυχία. Εγώ που ήξερα την αγάπη και τον θαυμασμό που έτρεφαν ο ένας για τον άλλον, ήμουν βέβαιος οτι το εγχείρημα θα είχε θετικά αποτελέσματα.Οι πρόβες ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του ’75 και η ηχογράφηση έγινε τον Μάρτιο του ΄76. Ήταν ένας κύκλος 50 τραγουδιών που για να βγεί ήθελε μεγάλη και επίπονη προσπάθεια. Τρείς και τέσσερεις φορές την εβδομάδα πηγαίναμε με το Χατζή στο σπίτι της Μαρινέλλας, στη Βούλα, και κάναμε πρόβα τουλάχιστον 4 ώρες κάθε φορά. Βέβαια μετά το δίωρο, εμφανίζονταν τα ούζα και οι μεζέδες και η πρόβα πήγαινε περίπατο… Ωστόσο η δουλειά προχωρούσε με τη Μαρινέλλα να διαμαρτύρεται συνεχώς στον Κώστα ότι έπαιρνε εκείνος τα ωραιότερα τραγούδια… Κάθε φορά λοιπόν που άκουγε ένα τραγούδι του Κώστα και το εύρισκε καλύτερο απ’τα δικά της, ο Κώστας της θύμιζε το ”Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει” το “Σ’αγαπώ” το “Όλος ο κόσμος είσ’εσύ” το “ H αγάπη όλα τα υπομένει” και τότε ηρεμούσε…
Μετά απο έξι μηνών προετοιμασία, ήρθε επιτέλους η βραδυά που θα γίνονταν η ηχογράφηση. Υπήρχε μεγάλη ανησυχία για την έκβαση του εγχειρήματος γιατι η παράσταση ήταν μοναδική και το αποτέλεσμα θα έπρεπε να είναι και το τελικό. Δεν υπήρχε περιθώριο επανάληψης του προγράμματος.
Εγώ, που είχα την ευθύνη της παραγωγής με το ηχολήπτη Γιάννη Σμυρναίο, βρισκόμασταν μέσα στο βαν που γίνονταν η ζωντανή ηχογράφηση. Ο Λάκης Τελκής ήταν υπεύθυνος για τον ήχο στη σάλα. Και οι τρεις κρατούσαμε την αναπνοή μας απο την αρχή μέχρι το τέλος. Τα νεύρα μας ήταν τεντωμένα κι’ η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Γνωρίζαμε πως το παραμικρό λάθος θα τίναζε τα πάντα στον αέρα και η προσπάθεια μηνών θα πήγαινε χαμένη…
Η παράσταση άρχισε κι’ακούστηκαν οι πρώτες συγχορδίες απο την κιθάρα του Χατζή… Μετά από λίγο, κι’αφού κατακάθησαν τα πρώτα χειροκροτήματα, η γνωστή βραχνή γεμάτη αισθαντικότητα φωνή του, γέμισε αρμονικούς ήχους τη σάλα κι’οι περίτεχνες μπαλάντες άρχισαν να ξεδιπλώνονται η μία μετά την άλλη και να δημιουργούν ποικίλα συναισθήματα στο ακροατήριο…
“Θυμάμαι, όταν ήμασταν παιδιά,
τα όνειρα που κάναμε, θυμάμαι ,
νομίζαμε με μιά δρασκελιά , τον ουρανό θα φτάναμε…”
Ο Γιάννης, με μαεστρία χειρίζονταν τα κουμπιά της κονσόλας κι’εγώ προσπαθούσα δίπλα του να του επισημαίνω τα σημεία των τραγουδιών που έπρεπε να εστιάσει την προσοχή του.
Ήταν η σειρά της Μαρινέλλας ν’άνέβει στη σκηνή …
“Μεσ’στις βιτρίνες είσ’εσύ
μέσα στα πλοία εισ’εσύ
μεσ΄στις αφίσες είσ’εσύ
και τρέχω και πετάω…
όλος ο κόσμος είσ’εσύ
και που αλλού να πάω…
Με το εκρηκτικό ταλέντο που τη διακρίνει και τη τεχνική της που θα τη ζήλευε κι ο πιο καταξιωμένος λυρικός τραγουδιστής, ερμήνευσε μερικά απο τα ωραιότερα τραγούδια – συνθέσεις του Χατζή – και μάγεψε το ακροατήριο που την χειροκροτούσε ασταμάτητα…
Στο δεύτερο μέρος, οι δυο καλλιτέχνες ξεδίπλωσαν για άλλη μια φορά το ταλέντο τους και τραγούδησαν μερικά απο τα ωραιότερα ντουέτα κλείνοντας έτσι την παράσταση καταχειροκροτούμενοι….
Όταν επιτέλους τελείωσε το πρόγραμμα, πήραμε μια βαθειά ανάσα ικανοποίησης γιατι ξέραμε οτι είχαμε στα χέρια μας ένα σπουδαίο υλικό. Ο Νίκος Αντίππας, Διευθυντής της Πόλυγκραμ, που ήταν μέσα στην αίθουσα και έζησε την ατμόσφαιρα, μόλις τελείωσε η παράσταση ήρθε στο βάν ανήσυχος και μας ρώτησε αν την είχαμε γράψει. Όταν τον διαβεβαιώσαμε οτι η παράσταση ήταν ήδη γραμμένη, και δεν θά’πρεπε να ανησυχεί, ηρέμησε και μας είπε πως είχε την αίσθηση οτι το αποτέλεσμα θα πρέπει να ήταν καταπληκτικό. Και αποδείχθηκε οτι ήταν πράγματι καταπληκτικό. Όλη η αγωνία η συγκίνηση και το τρακ των πρωταγωνιστών δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα υψηλού επιπέδου. Τόσο η Μαρινέλλα όσο και ο Χατζής εξάντλησαν όλα τα αποθέματα καλλιτεχνικής ευαισθησίας που διέθεταν για το καλύτερο αποτέλεσμα. Η ατμόσφαιρα καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης ήταν μοναδική, οι δε αντιδράσεις του κόσμου, χωρίς υπερβολή, ήταν εκρηκτικές… Όσο για τον τριπλό δίσκο, όταν μετά από λίγο καιρό κυκλοφόρησε, έκανε ρεκόρ πωλήσεων. Οι εκπομπές της Polygram έπαιζαν αποκλειστικά το “Ρεσιτάλ” για αρκετές εβδομάδες και οι Κασσάνδρες που είχαν προβλέψει αποτυχία, διαψεύστηκαν πανηγυρικά…Το “Ρεσιτάλ” θεωρείται πλέον σαν ένας απο τους ωραιότερους δίσκους ελληνικού ρεπερτορίου , που έχουν γίνει ποτέ…
…και τώρα
Τα χρόνια πέρασαν και νά που ήρθε η στιγμή να ξανασμίξουν οι πρωταγωνιστές εκείνης της ανεπανάληπτης βραδυάς, και μαζί τους και οι συνεργάτες της παράστασης…
Μαρινέλλα και Χατζής λοιπόν, για μια ακόμη φορά, ενώνουν τις φωνές τους και την μοναδική ερμηνεία τους για να μας χαρίσουν στιγμές υψηλών καλλιτεχνικών απαιτήσεων και να αναβιώσουν τη μεγάλη εκείνη βραδυά που άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της στην ελληνική δισκογραφία.
Δύο απο τους πρωτεργάτες του Ρεσιτάλ, ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και ο Γιάννης Σμυρναίος είναι και πάλι παρόντες. Ο πρώτος στην επιμέλεια του προγράμματος και ο δεύτερος στον ήχο.
Η παράσταση έχει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Σταμάτη Φασουλή, ενώ οι ενορχηστρώσεις των τραγουδιών οφείλονται στο Χάρη Ανδρεάδη.
