της Λαμπριάνας Κυριακού
Νιώθω ακόμη τους κραδασμούς εκείνης της εποχής που το αίμα μας χόχλαζε για Ελευθερία. Τότε που βγαίναμε στους δρόμους και μας χτυπούσαν, χωρίς να φοβόμαστε τα χειρότερα, γιατί έπρεπε την «Όμορφη Πόλη» του αδελφού σου, Γιάννη, να την τραγουδήσουμε, και εμείς.
Η δική μου γενιά που δεν ζούσε τότε. Εσύ μας την έμαθες μέσα από την ποίηση και τα τραγούδια σου και την βιώσαμε σαν να είμαστε εκεί.
Σήκω. Και χόρεψε, Συρτάκι όπως και τότε με τον Άντωνι Κουίν στη Γερμανία – λεβέντικα και με προτεταμένο το στήθος, δείχνοντας ότι ο Έλληνας δεν κάνει πίσω.
{youtube}Vdg4Mh8SG8o{/youtube}
