Σημειώνεται ότι η παράσταση«Post Hamlet ή μετά-Άμλετ» παίχτηκε ήδη φέτος με πολύ μεγάλη επιτυχία για 3 παραστάσεις (18,19,20 Ιουν.) στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη.
Για την παράσταση
Η θεατρική ομάδα Minus [two] συνεχίζει και φέτος την ερευνητική της προσέγγιση, που την οδήγησε την περασμένη χρονιά (2012) στο έργο «Ο Άμλετ αυτοκτόνησε», παράσταση θεάτρου δρόμου με έξη διαφορετικούς Άμλετ επί σκηνής, που προσφέρθηκε αφιλοκερδώς ως απάντηση στην κρίση που ήρθε (και) στη χώρα μας. Το έργο έτυχε εξαιρετικής υποδοχής και ενώ ξεκίνησε για 9 παραστάσεις, τελικά ξεπέρασε τις 30. Παίχτηκε σε Πανεπιστημιακά και άλλα Ιδρύματα (Νομική, Παιδαγωγικό, Γαλλικό Ινστιτούτο, ΤΕΙ Πειραιά, ΤΕΙ Αθηνών-Εβδομάδα ΚΕΘΕΑ για την Απεξάρτηση), αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα (Ναυαρίνου, Ακαδημίας Πλάτωνος), διαφορετικούς Δήμους (Περιστερίου, Κηφισιάς, Χαλανδρίου, Νέας Σμύρνης), γειτονιές και πλατείες (Εξαρχείων, Μοναστηρακίου, Κολωνακίου, Κεραμεικού, Πλατεία Βικτωρίας, Πλατεία Συντάγματος), Πεζόδρομους (Απ. Παύλου & Ηρακλειδών, Διον. Αρεοπ. & Μακρυγιάννη, Πεζόδρομος της Τοσίτσα-«7 μέρες πολιτισμού στην Τοσίτσα»), στη Χαλυβουργία κ.α., για να καταλήξει στο θέατρο Επί Κολωνώ στα πλαίσια του Athens Fringe Festival. «Ο Άμλετ αυτοκτόνησε» αντιμετωπίστηκε από την αρχή ως έργο εν εξελίξει.
Φέτος η ομάδα συνέχισε δουλεύοντας στην ουσία ένα νέο έργο, με νέο τίτλο, «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ», και νέο στοίχημα. Δεν είναι πια μια performance μισής ώρας, αλλά μια παράσταση περίπου 90 λεπτών- και επιπλέον υπάρχει η ανάγκη να στεγαστεί σε συγκεκριμένο χώρο, αφού η χρήση της τεχνολογίας, σε επίπεδο χρήσης επεξεργασμένου ήχου αλλά και αποσπασμάτων ταινιών, είναι επιτακτική.
Οι βάσεις της σκηνοθετικής σύλληψης της παράστασης παραμένουν ίδιες, ενώ προστίθενται κείμενα, κινητικά μοτίβα και η χρήση τεχνολογίας. Πέρα από τις νέες συνθήκες, το στοίχημα να αναδειχθεί ο σαιξπηρικός λόγος, μέσα σε ένα ιδιότυπο, διαφορετικό τελικά, έργο, κυριαρχεί. Ένα νέο στοιχείο αποτελεί ο διάλογος με την τεχνολογία, συγκεκριμένα με την κινηματογραφική ταινία του G. Kozintsev πάνω στον Άμλετ. Επιπλέον, το έργο δεν περιορίζεται πια στον πολιτικο/κοινωνικό στόχο που είχε πέρυσι, αλλά τον ξεπερνά, καθώς επικεντρώνεται ακόμα πιο άμεσα στον αγώνα για (αυτό)κριτική – ναι, και πάλι ζητούμενο της περιόδου που διανύουμε. Στην φράση «ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται, γιατί να γεννηθώ εγώ για να τον στερεώσω;», που είχε οριστεί ως «μότο» της παράστασης «Ο Άμλετ αυτοκτόνησε», συμπληρώνουμε πλέον φέτος και άλλη μια φράση από τον Άμλετ-σε μτφρ. Γιώργου Χειμωνά: «Σώπα. Αρχινά και φαίνεται η ψυχή μου». .
Από το σημείωμα σκηνοθέτη
«Post Hamlet ή μετά-Άμλετ» ονομάσαμε φέτος την παράσταση, γνωρίζοντας ότι παραπέμπουμε αναπόφευκτα στον μεταμοντερνισμό. Αντιδρώντας στην κριτική, που θέλει τον μεταμοντερνισμό συνώνυμο της ασάφειας, σύγχυσης, του κιτς και της παρωδίας, επιλέγουμε να εμπνευστούμε από το ευγενές κομμάτι του, που αντέδρασε στον ελιτισμό και επιχείρησε να υπηρετήσει τη φιλοδοξία να μικρύνει την απόσταση μεταξύ «υψηλής» και μαζικής κουλτούρας. Για να το επιτύχουμε αυτό, δουλεύουμε πάνω σε θέματα τεχνικής λόγου, κίνησης και της φόρμας της… Τα κλασικά έργα γράφτηκαν για τους τότε συγχρόνους τους. Αυτή τη σχέση με το σύγχρονο πρέπει να ξαναβρούμε, για να τιμήσουμε πραγματικά το «κλασικό» του τίτλου. Αυτή τη σμίκρυνση της πολιτισμικής ψαλίδας και την ποίηση, που αυτό μπορεί να εμπεριέχει και να προτείνει, επιζητάμε».
Το έργο
Έξι ηθοποιοί περιμένουν με αγωνία την εξέτασή τους από τον καταξιωμένο σκηνοθέτη που θαυμάζουν. Εκείνος φθάνει και αυτοί ξεκινούν τους μονολόγους που έχουν ετοιμάσει από τον Άμλετ. Φαίνεται να γελοιοποιούνται, περισσότερο όταν εκείνος τους βομβαρδίζει από slide show φωτογραφιών από την περσινή του παράσταση και από σκηνές από το κλασικό αριστούργημα ΑΜΛΕΤ του G. Kozintsev … Ηττημένοι φεύγουν, για να παρακολουθήσουν τη συνέχεια… Έρχεται η ώρα της άλλης ομάδας, των πέντε γυναικών Άμλετ, για τη δική τους «ερμηνεία». Μια ερμηνεία που μοιάζει αυθαίρετη, αλλά γρήγορα δείχνει δομημένη και δουλεμένη πάνω σε μια αυστηρή κινητική φόρμα … Κεντρίζουν σιγά-σιγά το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη που αρχίζει να τους/τις φωτογραφίζει, χωρίς ποτέ να εγκαταλείπει το αλαζονικό του ύφος, ανήμπορος να συγκινηθεί από τα πάθη των ηρώων. Η πρώτη ομάδα ηθοποιών τον παρακολουθεί επικριτικά και τον οδηγεί τελικά στη συντριβή του και την παραδοχή «η ύβρις μου έχει σαπίσει, την οσμίζεται ο ουρανός»… Και όλοι είναι ηττημένοι.
Ταυτότητα της παράστασης
«Post Hamlet ή μετά-Άμλετ»
Από τη μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Minus [two]
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Πειραματικών Θιάσων στο Δήμο Ζωγράφου
Κείμενα: Ο «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και το Σονέτο Νο 92 του Σαίξπηρ.
Δραματουργική Σύνθεση, Σκηνοθεσία, Σχεδιασμός κίνησης: Στέλλα Μαρή
Επιμέλεια Κίνησης: Ιωάννα Πάραλη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Χ. Κονταξάκη, Σ. Μαρή, Γ. Σταματάκη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Χαρά Κονταξάκη
Σχεδιασμός φωτισμού: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Στέλλα Μαρή
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Γεωργία Αχιλλεοπούλου, Ηλίας Βαλάσης, Κατερίνα Γκατζόγια, Χαρά Κονταξάκη, Στέλλα Μαρή, Αγγελική Μπίνη.
Επίσης παίζουν οι πρωτοεμφανιζόμενοι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Μπέτυ Γιαννούλη, Αλίκη Κανέλη, Χριστίνα Πανταζή, Ελβα Παπαθανασίου, Δημήτρης Σπυρόπουλος, Μιχάλης Χατίρης.
Τραγουδά ζωντανά η Γεωργία Αχιλλεοπούλου.
Video λήψεις, μοντάζ trailer, slide show φωτογραφιών, μοντάζ αποσπασμάτων ταινίας του Kozintsev: Κώστας Δρίμτζιας
Βοηθοί σκηνοθέτη και παραγωγής: Η Ομάδα
Επεξεργασία ήχου: Δημήτρης Σπυρόπουλος
Φωτογράφηση παράστασης: Κώστας Δρίμτζιας, Νίκος Κατσαρός
Δημιουργικό αφίσας: Γιώργος Σταματάκης, Κώστας Σταματάκης
Χώρος: Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Δήμου Ζωγράφου (Γ. Ζωγράφου 17).
Πληροφορίες στο τηλ. του Δήμου: 210-7713.802
Παραστάσεις: Δευτέρα 1 Ιουλίου, ώρα 9:00 μμ
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα).
Εισιτήρια: 5 Ευρώ.
