της Μυρτώ Λοβέρδου
Μια γυναίκα κι ένα παιδί. Μια μάνα και ο ανάπηρος γιος της. Ο ένας απέναντι στον άλλον. Εκείνη προσπαθεί να τον εκπαιδεύσει, προσπαθεί να του μάθει τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται. Εκείνος επιχειρεί να σηκωθεί από την αναπηρική πολυθρόνα του.
Στόχος της «να συνεχίσει αργότερα, αυτό που άρχισε»: H Αγλαϊα Παππά είναι η μάνα στο έργο «Julius» του Κωνσταντίνου Χατζή που επιστρέφει, αυτή τη φορά στη σκηνή του Βυρσοδεψείου, μετά από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων την περασμένη σεζόν.
Βασισμένο σε μια ιστορική αυθαιρεσία, το έργο πραγματεύεται το τι θα συνέβαινε αν η Μάγδα Γκέμπελς δεν είχε αυτοκτονήσει και είχε κρατήσει στη ζωή το τελευταίο της παιδί.
Η ηθοποιός, που ξεχώρισε με την ερμηνεία της, διανύει τα τελευταία χρόνια μια εξαρετικά γόνιμη περίοδο, κυρίως μέσα από τη συνεργασία της με τον Θόδωρο Τερζόπουλο και το Αττις: Εκεί είχε ερμηνεύσει τη Μαρία Στιούαρτ στο, πρόσφατο, «Alarme». Εκεί θα βρεθεί και μετά τον «Julius», για τη νέα παραγωγή του θεάτρου της οδού Λεωνίδου.
– Αλήθεια, τι σας συγκίνησε στο Julius;
«Η ορμή της νεανικής γραφής, το διαρκές παιχνίδι μέσα στο χρόνο ανάμεσα στο τότε και το τώρα και κυρίως αυτό που κρύβεται πίσω από το προφανές της αφήγησης. Γιατί το έργο του Κ. Χατζή πέρα από τις ιστορικές αναφορές ή αυθαιρεσίες, είναι κατά τη γνώμη μου μια πολιτική τοποθέτηση, μια επιλογή ιδεολογίας, σε σχέση με το πως ένα παιδί εκπαιδεύεται και καθοδηγείται προκειμένου να καθοδηγήσει αργότερα. Και εδώ ακριβώς είναι η παγίδα. Γιατί ανάλογα με την επιλογή που θα κάνουμε μπορεί να αναθρέψουμε έναν άγγελο ή ένα τέρας».
– Θα χαρακτηρίζατε το έργο σύγχρονο ή επίκαιρο;
«Θα προτιμούσα να καταγραφεί ως σύγχρονο και όχι ως επίκαιρο. Το ίδιο θα επιθυμούσα και για τη παράσταση. Η επικαιρότητα , ιδίως στην εποχή μας, χαρακτηρίζεται από μια ταχύτητα που δεν είναι συμβατή με τη τέχνη».
– Η ηρωίδα σας πιστεύει σε ένα ιδανικό που καταρρέει, που κατέρρευσε. Τι σημαίνει πίστη για σας;
«Η πίστη, η όποια πίστη, είναι άξονας στη ζωή. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την ομορφιά και το βάσανο της ζωής χωρίς να πιστεύεις κάπου ή σε κάτι. Νομίζω ίτι πάνω σε αυτή την ανθρώπινη ανάγκη στηρίχτηκαν και ανδρώθηκαν οι ιδεολογίες. Γι αυτό και οι ιδέες, καλές ή κακές, δεν σκοτώνονται ποτέ. Μπορεί μέσα στο χρόνο να αδρανοποιούνται, αλλά δεν εξαφανίζονται. Κρύβονται επιμελώς και εμφανίζονται την κατάλληλη στιγμή. Η καλή γνώση της Ιστορίας είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο. Σε κρατάει σε μια διαρκή ετοιμότητα σκέψης και γλιτώνεις από δυσάρεστες εκπλήξεις».
– Ο ανάπηρος γιος (σας) στο έργο, έχει πραγματικό ή, ουσιαστικά, σημειολογικό περιεχόμενο;
«Σαφώς σημειολογικό και φαίνεται στη ροή της παράστασης. Η σχέση γονιού και παιδιού καλώς ή κακώς εμπεριέχει την έννοια της εξουσίας. Ακόμα κι αν ενα παιδί αντιστέκεται και αντιδρά, πάντα κουβαλάει μέσα του το σπίτι του. Είναι η ταυτότητά του. Πόσο μάλλον στη περίπτωσή μας, που μητέρα και γιός δεμένοι με ακραία συναισθήματα αγάπης και απόρριψης, κλεισμένοι ερμητικά σ´ ένα σκοτεινό κέλυφος, περιμένουν τη στιγμή της επιστροφής. Συνήθως όμως τέτοιες συνθήκες είναι ισοδύναμες με ωρολογιακές βόμβες»
– Πόσο βίαιη είναι η εποχή μας; Σας τρομάζει;
«Πολύ. Στην αρχή πίστευα ότι τον εκφυλισμό μας θα ακολουθούσε η γενεοκτονία μας και ότι θα σταματούσε εκεί. Ομως αυτό που ζούμε είναι ακόμα χειρότερο. Ο αποδεκατισμός της κοινωνίας μας έχει επιφέρει ακόμη μεγαλύτερο εκφυλισμό. Την παθητικότητά μας, για να μην πω την συμφιλίωση μας με αυτό που συμβαίνει γύρω μας.
Αρνούμαι να πιστέψω ότι έχουμε αλλωτριωθεί σε τέτοιο βαθμό».
H TAYOTHTA THΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Julius» του Κωνσταντίνου Χατζή από την ομάδα «Χρώμα»
Σκηνοθεσία: Κ. Χατζής
Σκηνικό: Βασίλης Γεροδήμος
Καλλιτεχνική Συνεργάτις – φωτογραφίες: Γεωργία Λένη
Video promo: Χαράλαμπος Κρεκουκιώτης
Παίζουν: Αγλαΐα Παππ, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
Βυρσοδεψείο (Ορφέως 174, Βοτανικός), 210 3453.203
Πρεμιέρα τη Δευτέρα 11 Νοεμβρίου, στις 20.30.
Παραστάσεις κάθε Δευτέρα, Τρίτη & Τετάρτη στις 20.30 ως 27 Νοεμβρίου + κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στις 20.30 από 2 ως 17 Δεκεμβρίου
Διάρκεια: 50΄
