Απόγευμα Μεγάλης Πέμπτης 2 Μαΐου 2013: Η είδηση του θανάτου του Λευτέρη Βογιατζή είναι πλέον γεγονός. «Ναι, είναι αλήθεια». Αυτό ήταν.
Αυτό ήταν; Όχι βέβαια.
Γιατί ενώ οι φήμες για την ασθένειά του είχαν επιβεβαιωθεί ήδη από το 2011, ο ίδιος επέμεινε ως το τέλος, δημιουργώντας προσδοκίες σε οικείους, φίλους, συναδέλφους και θεατές – θαυμαστές της δουλειάς του.
Ισως γιατί σ΄αυτή τη δύσκολη διετία που μεσολάβησε ως τον θάνατό του, οι θεραπείες και τα νοσοκομεία που εναλλάσσονταν με το θέατρο και τη δημιουργία, γέννησα την τελευταία παράσταση – γιατί λοιπόν να μην γεννούσαν και μια επόμενη;
«Αμφιτρύων» του Μολιέρου.
Το θέατρο της οδού Κυκλάδων έχασε τον δικό του αμφιτρύωνα και το ελληνικό θέατρο έναν από τους αμφιτρύωνές του….
Πολλά μεσολάβησαν μέσα σ΄αυτόν τον πρώτο χρόνο της απουσίας του – προσωπικά, οικογενειακά, κληρονομικά, θεατρικά.
Τίποτα ωστόσο δεν μπόρεσε ούτε μπορεί να επισκιάσει την προσφορά του Λευτέρη Βογιατζή στο ελληνικό θέατρο. Πήρε τολμηρές πρωτοβουλίες, σύστησε συγγραφείς και έργα, χάρισε στιγμές υψηλής τέχνης κι άφησε πίσω του ένα έργο που θα γίνει σημείο αναφοράς για το μέλλον…
Σήμερα, Παρασκευή, ανήμερα του θανάτου του, στις 13.00 θα γίνει το μνημόσυνο στον τάφο του (Α΄ Νεκροταφείο) ενώ την Κυριακή (4 Μαΐου) στις δέκα και μισή το πρωί η επιμνημόσυνη δέηση στο Παρεκκλήσι της Μητρόπολης, στον Αγιο Ελευθέριο…
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
