«Ο Μένγκελε τριγυρνούσε με την άσπρη ρόμπα κι εγώ έτρεμα απ τον φόβο μου. Ξέραμε πως όποιος δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στο κρεβάτι του, πήγαινε στον θάλαμο αερίων. Όταν ήρθε σε μένα, έδειξε με το δάχτυλο του τον θάλαμο. Τότε ξέσπασα σε λυγμούς και με ότι δυνάμεις είχα, έπεσα στα πόδια του και άρχισα να φιλώ τις μπότες του. Ο Μένγκελε, σιχαινόταν να τον ακουμπούν Εβραίοι. Θα μπορούσαν να με είχαν πυροβολήσει επιτόπου στο κεφάλι. Για κάποιο λόγο όμως, εκείνη την μέρα, απλά προχώρησε παρακάτω. Αργότερα μου είπαν, ότι την γλύτωσα.»
Ο Sam Pivnik, αποκαλύπτει την στιγμή που έπεσε στα πόδια του «Άγγελου του θανάτου», Γιόζεφ Μένγκελε και φίλησε τις μπότες του, για να αποτρέψει την εξόντωσή του, καθώς δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου που βρισκόταν, λόγω προβλήματος υγείας. Ήταν μόνο 14χρονών όταν βρέθηκε στο στρατόπεδο, ολομόναχος, καθώς όλα τα μέλη της οικογένειά του είχαν σκοτωθεί.
Με αφορμή την 70ή επέτειο από την απελευθέρωση, επιζήσαντες θυμούνται τη φρίκη που βίωσαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Το Άουσβιτς, αποτέλεσε το μεγαλύτερο κέντρο μαζικών δολοφονιών, καθώς τα θύματα που εξοντώθηκαν στο στρατόπεδο έφτασαν το ένα εκατομμύριο, συγκαταλεγμένων Εβραίων, αναπήρων και αθίγγανων. Οι κρατούμενοι ήταν αναγκασμένοι να στέκονται ολόγυμνοι μπροστά στους στρατιωτικούς της Ες-Ες, οι οποίοι μερικές φορές και από καπρίτσιο, αποφάσιζαν ποιον θα στείλουν για εκτέλεση ή ποιος θα έχει την ευκαιρία να ζήσει ακόμα μία μέρα.
Μερικοί κρατούμενοι του Άουσβιτς επίσης, χρησιμοποιούνταν ως πειραματόζωα, για βάρβαρα ιατρικά πειράματα, καθοδηγούμενα από τον γιατρό Γιόζεφ Μένγκελε.
Μία ακόμα επιζούσα, η Edith Baneth, θυμάται την πρώτη εικόνα, με το που έφτασε στο στρατόπεδο, έναν σωρό από πτώματα και στην κορυφή μία γυμνή αποστεωμένη γυναίκα, να παλεύει με τα πτώματα για να ξεφύγει.
Όλοι οι κρατούμενοι, είχαν τατουάζ πάνω τους με έναν αριθμό και ήταν αναγκασμένοι να φορούν ριγέ φόρμες.
Πλέον το στρατόπεδο είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Το 1996 καθιερώθηκε στην Γερμανία επίσημα η 27η Ιανουαρίου, ημέρα απελευθέρωσης του Άουσβιτς, ως ημέρα μνήμης των Εβραίων θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού, ενώ από το 1988 πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη μνήμη του Ολοκαυτώματος η «Πορεία των ζωντανών»
Περίπου 300 θύματα και επιζώντες του Άουσβιτς θα συγκεντρωθούν στο σημείο που λειτουργεί σήμερα ως μουσείο, για να τιμήσουν τους νεκρούς και να θυμηθούν την απελευθέρωσή τους.
