Στο νεκροταφείο του Βύρωνα αποχαιρετησαμε σημερα τον Ζακ Ιακωβίδη…

Tης Νίκης Παπουλάκου

Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο μαέστρος της Επιθεώρησης και συνθέτης μεγάλων επιτυχιών 70 και πλέον έτη εν ενεργεία, Ιάκωβος Μπενβενίστε σε ηλικία 87 ετών , γνωστός σε μας ως Ζακ Ιακωβίδης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο), σύζυγός του η ηθοποιός Κάτια Αθανασίου (η γλυκιά ”Τούλα” του Λούνα Παρκ) και απέκτησαν μαζί ένα γιο!

Η βιογραφία του μεγάλου συνθέτη του ελαφρού τραγουδιού, γραμμένη από τον Κώστα Παπασπήλιο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εμπειρία εκδοτική με τίτλο ”ΘΑ ΖΗΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΥΛΙ” το 2011. Ο Ζακ παρέμεινε ένα ελεύθερο πουλί της μουσικής, όπως και ο τίτλος του τραγουδιού και της βιογραφίας του και τώρα πια θα ζήσει ελεύθερο πουλί στους ουρανούς!

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος , τον τίμησε στις 4 Μαΐου 2011, παρουσιάζοντας το βιβλίο! Ο κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος, προλογίζοντας ,τον χαρακτηρίζει μεταξύ των άλλων, ως «ογκόλιθο της μουσικής για την επιθεώρηση και τον ελληνικό κινηματογράφο».

Ο Ζακ Ιακωβίδης λάμπρυνε το ελληνικό τραγούδι με πρωτότυπες, για την εποχή του, μελωδίες γράφοντας όχι μόνο ελαφρά τραγούδια, αλλά και κομμάτια ρεμπέτικου ύφους, φεστιβαλικά, έντεχνα, ποπ, σατιρικά, δραματικές μπαλάντες, λαϊκά και θεατρικά.

Έγραψε το πρώτο του τραγούδι σε στίχους του Μίνου Μάτσα. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήταν η «Αγαπούλα» με τον Φώτη Πολυμέρη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τους Κούλα Νικολαϊδου, Νίκο Γούναρη, Τώνη Μαρούδα. Τριτοετής της Φυσικομαθηματικής Σχολής διέκοψε τις σπουδές του για να καταταγεί εθελοντής στο στρατό, κερδίζοντας μια θέση στην μπάντα της χωροφυλακής. Μετά την απόλυσή του συνεργάσθηκε με τον Νίκο Μουρκάκο, που είχε φωνή βελούδινη. Η “ψαγμένη” Καίτη Μπελίντα τον έμπασε στην επιθεώρηση όπου δοξάστηκαν. Και ακολούθησαν επιτυχίες με την Μαριάνα Χατζοπούλου, τη Ρένα Βλαχοπούλου, την Παμέλα, τη Βέμπο, τη Μαίρη Λίντα, τη Τζένη Βάνου, Δούκισσα, Τόλη Βοσκόπουλο κ.ά . Ξεχωριστή η συνάντησή του με τον Πάριο που του έγραψε το σουξέ «Την αγαπούσα παραδέχομαι» . Η τελευταία του δουλειά ήταν πέρσι με τον Γιάννη Πετρόπουλο με το ”Πάλι απόψε” και ”Θα την βρω που λες την άκρη”!. Τον Φεβρουάριο του 2011 τιμήθηκε στον Παρνασσό για την προσφορά του στον πολιτισμό από τον Σύλλογο Φίλων της Ελαφράς Μουσικής .

Διηύθυνε  για πολλά χρόνια την Ελαφρά Ορχήστρα του τότε ΕΙΡ. Τα γνωστότερα από τα τραγούδια του: “Αγαπούλα, αγαπούλα”, “Να το πάρεις το κορίτσι”, “Tικ-Τακ” (1950), «Γιατί θέλεις να χωριστούμε», “Η  τελευταία μου αγάπη είσαι εσύ”, “Σου έχω τόση αδυναμία”, “Θα μείνω για πάντα κοντά σου” (1947), “Tης ζωής μου το τραγούδι είσαι συ” (1952), “Όλα γιορτάζουν τον έρωτά μας”, “Είναι η ζωή σου η ζωή μου”, “Σαν της γαρδένιας τον ανθό”, “Χρυσή μου καρδούλα”, «Νοιώθω παράξενα» (1967), “Έχω μιαν αρραβωνιάρα”, “Βρέχει, ψιλοβρέχει”, “Του χωρισμού η ώρα είναι τώρα”” Που να’ ναι ο ίσκιος σου Θεέ” αποτελούν μέρος εκατοντάδων άλλων τραγουδιών.

Ο κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος, τον χαρακτηρίζει ως «ογκόλιθο της μουσικής για την επιθεώρηση και τον ελληνικό κινηματογράφο».

Ο Ζακ Ιακωβίδης λάμπρυνε το ελληνικό τραγούδι με πρωτότυπες, για την εποχή του, μελωδίες γράφοντας όχι μόνο ελαφρά τραγούδια, αλλά και κομμάτια ρεμπέτικου ύφους, φεστιβαλικά, έντεχνα, ποπ, σατιρικά, δραματικές μπαλάντες, λαϊκά και θεατρικά. Ενεργός μέχρι πρότινος!

Επειδή είχα την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίζω προσωπικά με μια φιλία κοντά 30 χρόνων, η οποία στη 10ετία του 2000 κατέληξε σε συνεργασία, (γράψαμε τραγούδια μαζί), ως άνθρωπος, ήταν ένας Άρχοντας ψυχή και συμπεριφορά, από τους ελάχιστους εναπομείναντες της παλιάς κοπής, ίσως κι ο τελευταίος! Πολλοί του χώρου τον ξέχασαν ή τον ”αγνόησαν” κι ας ήταν εν ενεργεία σχεδόν ως το τέλος της ζωής του … αλλά σ’ αυτό τον τόπο σε θυμούνται μετά θάνατον συνήθως!… Αυτό ήταν το παράπονο του, που όμως το έκρυβε αξιοπρεπώς μέσα του!

Πολλά από τα τραγούδια του ακούγονται σε κάθε μαγαζί και θα ακούγονται για χρόνια και δυστυχώς είναι αρκετοί αυτοί που τα παίζουν ή τα τραγουδούν και δεν γνωρίζουν ότι είναι δικά του!

Νίκη Παπουλάκου.