της Λαμπριάνας Κυριακού
Στου Προφήτη Ηλία τα σοκάκια, στο επιβλητικό Βεάκειο θέατρο του Πειραιά, φίλοι τραγούδησαν για φίλους και όλοι μαζί για τους 2000 χιλιάδες θεατές που βρέθηκαν εκεί το βράδυ της Τρίτης (5/7/2016), για να μεταλάβουν το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα μιας εποχής που έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια ακόμα και στις νέες γενιές.
«Στα ίδια μέρη ήθελα να συναντηθούμε και παλιά τραγούδια να θυμηθούμε» με αυτά τα λόγια ο Γεράσιμος Ανδρεάτος ανεβαίνοντας στη σκηνή, χαιρέτησε το κοινό. Ευχαρίστησε την ART TC, τον Ηλία Μπενέτο και την Ελένη Τώρου, που αν δεν ήταν αυτοί δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτή μοναδική βραδιά, με καλεσμένους λίγους και ιδιαίτερους φίλους του, από το χώρο της μουσική σκηνής για να τραγουδήσουν μαζί τραγούδια που έπαιξαν ρόλο στην μουσική του πορεία.
Ελένη Βιτάλη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Παντελής Θαλασσινός, Μελίνα Κανά, Βαγγέλης Κορακάκης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Βασίλης Σκουλάς.
Ο καθένας χάρισε εκτός από τα τραγούδια του και ένα θερμό λόγο για τον ερμηνευτή. Η Ελένη Βιτάλη, δεν δίστασε να «μαρτυρήσει» για μια ενδεχόμενη μουσική σύμπραξη με τον Γεράσιμο τον χειμώνα, ενώ τόνισε ότι ο Μάκης – όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του – είναι από τους ερμηνευτές που υποκλίνεται στο ήθος τους και τον συγχαίρει που κρατήθηκε στο μουσικό στερέωμα από το γνήσιο του χαρακτήρα του.
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια, πάντα ευδιάθετη και γεμάτη ενέργεια, θυμήθηκε τότε που ο Γεράσιμος ξεκινούσε την καριέρα του, λέγοντας :«Τότε που ξεκινούσε εγω δεν τραγουδούσα γιατί είχα τα νεύρα μου. Ο Γεράσιμος έδινε κάτι συνεντεύξεις που έλεγε τα καλύτερα λόγια για μένα – και πρέπει να πω ότι αυτό μου έδωσε δύναμη μεγάλη τότε. Μου λέει ο άντρας μου, υπάρχει ένα παιδί στο χώρο που λέει τα καλύτερα λόγια για σένα – μάλιστα το όνομα του το είχα μπερδέψει με αυτό του Ζαχαράτου – και θυμάμαι που του είπα, καλά τι μπορώ να κάνω εγω με τον Ζαχαράτο; Ε! μετά επιτέλους ΄έμαθα ποιος ήταν ο Ανδρεάτος και κατάλαβα τι διαμάντι κυκλοφορούσε.
«Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή» ΄ήταν οι πρώτοι στίχοι που άνοιξαν την συναυλία, μετά “ο Γκρεμός” “Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια”, “Σκέψη της τρελής”, “Θεός αν είναι”,”Εγώ τραγούδαγα”, “Αερικό”… Ακούστηκαν ακόμα, τραγούδια μεγάλων δημιουργών και ερμηνευτών – Θεοδωράκη, Μπιθικώτση, Κουγιουμτζή και Καλδάρα, Βίρβου.
Η Φωτεινή Βελεσιώτου ήταν η καλεσμένη που ανέβηκε πρώτη στη σκηνή τραγουδώντας με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο δυο από τις τελευταίες επιτυχίες της. Διόδια και Μέλισσες. Σαν παιδικοί φίλοι στην αλάνα της γειτονιάς τους, ήταν η συνάντηση με τον Παντελή Θαλασσινό. Δυο φίλοι αχώριστοι, ταιριαστοί γεμάτοι όνειρα. Ακολούθησαν σαφώς η Μελίνα Κανά, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Βαγγέλης Κορακάκης μεγάλος σταθμός στην καριέρα του, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου που τον συνόδευσε στο πιάνο, και ο μεγάλος λυράρης μας Βασίλης Σκουλλας.
Εμφανώς συγκινημένος ο αγαπημένος ερμηνευτής και από το ασταμάτητο χειροκρότημα του κοινού αλλά και από την αγάπη των συναδέλφων του, έκλεισε την βραδιά με το τραγούδι «Στα ίδια μέρη θα συναντηθούμε.»
Καταλαβαίνει κανείς ακούγοντας τόσα ηχηρά ονόματα, τι χρώμα έδωσαν σ αυτήν την μοναδική βραδιά στο Βεάκειο. Δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγα ότι ‘ήταν μια μαγευτική βραδιά – μια βραδιά που έπαιζε συνέχεια με τις νότες της ψυχής μας.
Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός
αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις
έτσι σε κάθε αγάπη είν’ ο χωρισμός
που μοναχά με τις θυσίες θ’ αποφύγεις.
Για να `χεις κάποια σε τούτη τη ζωή χαρά
τον άνθρωπό σου πάντα βάσταξε κοντά σου
και θα `ναι στήριγμα σαν θα `ρθει η συμφορά
και σαν θα δεις ν’ ανοίγεται ο γκρεμός μπροστά σου
