της Δήμητρας Γκουντούνα
Αν δει κανείς με χρονική απόσταση την ομιλία του Μπάρακ Ομπάμα και με τις τρέχουσες εξελίξεις,σου ακούγεται σαν ν΄ αποχαιρετούσε την Ιθάκη μ΄ αυτή την υπέροχη ομιλία του στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Και μια Χώρα που αγαπούσε, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, για αυτήν, όπως δεν μπορούσε να κάνει και όταν ήταν Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αφού ως γνωστόν τα γεράκια του Πενταγώνου τραβούνε στον παγκόσμιο χάρτη τη δική τους γραμμή.
Οι χαρακιές στην πλάτη της Ελλάδας και της Κύπρου που ρίχνει ο Ερντογάν, κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι ενός μισαλλόδοξου ανθρώπου. Είναι ενός πολιτικού που τηρεί πιστά το πρόγραμμα που έχουν χαράξει και έχουν συνεννοηθεί κάποιοι…μαζί του κάτω από το τραπέζι η και φανερά, πίνοντας το ουζάκι τους και καμαρώνοντας τον Βόσπορο. Το θέμα είναι ποιοι θέλουν τη χώρας μας ,άνευρη, απόλυτα εξαθλιωμένη στην πιο βαθιά γωνιά του Νότου χωρίς τα ακρωνύμια της και συρρικνώνοντάς την από Βορά και Νότο. Ξαφνικά, έχουν όλοι οι γύρω – γύρω, πρόβλημα. Έχουν αξιώσεις, έχουν απαιτήσεις. Εμείς με βαθύ τραύμα στο υπογάστριό μας από τους φίλους και εταίρους μας τους Ευρωπαίους, προσπαθούμε να κρατήσουμε το κεφάλι μας έξω από το νερό…περιμένοντας το θαύμα. Δεν γνωρίζω, τι κάνουν οι διπλωμάτες μας, δεν έχω πηγές σ΄ αυτό τον χώρο, οπότε δεν έχω άποψη. Απλά είδα μια κινητοποίηση απ’ όλες τις πολιτικές μας παρατάξεις που μου δίνουν τον αέρα της ενότητας σ΄ ότι αφορά την εξωτερική μας πολιτική. Μακάρι να το έκαναν τον Ιούλιο του ΄15,όταν φάνηκαν τα πρώτα σημάδια της ορέξεως του Ερντογάν και των άλλων γειτόνων μας. Αλλά εμείς σφυρίζαμε προς άλλη κατεύθυνση. Πάντως, ένα είναι σίγουρο και για μας τους αδαείς που αγνοούμε τα κρυφά μυστικά της παγκόσμιας σκακιέρας, ότι η Ελλάδα υποφέρει από τους ‘’συμμάχους’’ και τους εταίρους της. Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για την υπονόμευση που μας κάνουν ,ότι οι Έλληνες δεν είναι υπνωτισμένοι παρακολουθώντας το χαρτάκι που αιωρείται στον αέρα με τα νούμερα του ευρώ η του δολαρίου. Δεν παρακολουθούνε μόνο τους δείχτες των χρηματιστηρίων. Οι περισσότεροι, οι απλοί πολίτες ,αυτή τη φορά, γνωρίζουν και κοιτάζουν το ρολόι τους για να μην πουν ότι έκαναν λάθος ώρα στο ραντεβού με την ιστορία.
