H oργή ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος. Αλλά αυτή η οργή που έχω είναι διαρκείας. Και κάθε φορά που βλέπω κακουργηματικές πράξεις εναντίον παιδιών ,και γερόντων, δεν έχω όρια. Ετσι είμαι αναγκασμένη σε τούτο το σημείωμα να αναφέρω ονόματα ζώντων και μακαριστών μπας και γίνει πάλι ένα βήμα.
Ίσως λίγοι γνωρίζουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με την συμβολή ανθρώπων της εκκλησίας, δημοσιογράφων, λαϊκών, εθελοντών και μ έναν άνθρωπο που αυτή τη στιγμή κρατάει την μπαγκέτα του τηλεοπτικού σταθμού Αlpha του γιατρού Δημήτρη Φουρλεμάδη είχαν δημιουργήσει μια ομάδα έρευνας και προστασίας για τα παιδιά που δεν είχαν όνομα και επώνυμο ή προέρχονταν από οικογένειες με βίαια περιστατικά ,η βρέθηκαν στο δρόμο χωρίς κανείς να τα΄ αναγνωρίζει. Ήταν αγώνας δρόμου πραγματικά και όταν το ρεπορτάζ μου έπεσε πάνω στα παιδιά που χανόντουσαν στα σύνορα ενώ τους είχαν πρώτα αφαιρέσει ζωτικά όργανα, τότε έχασα την ψυχή μου και την δημοσιογραφική μου ιδιότητα. Γιατί τιμωρός δεν μπορεί να είσαι παρά μόνο καταγγέλτης. Και λοιπόν; Η ιστορία συνεχίζεται. Ο Χριστόδουλος έφυγε από τη ζωή, αυτοί που έμειναν πίσω του ,αυτοί που θρηνούσαν σαν μωρά παιδιά ,μπροστά σε φρικαλεότητες που συναντούσαμε; Θα μείνουν τώρα απαθείς;
Λέω εγω τώρα…
