Η “Νίκη” του Χ. Χωμενίδη γίνεται παράσταση και κάνει πρεμιέρα 19 Φεβρουαρίου

16 Φεβρουαρίου 2017
1:20 μμ

της Λαμπριάνας Κυριακού

Διαβάζοντας το βραβευμένο βιβλίο του Χρήστου Χωμενίδη, «Νίκη», και παρατηρώντας τη διανομή των ρόλων που θα υποδυθούν τους ήρωες του βιβλίου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σταμάτη Φασουλή και του Γιώργου Λύρα,

αντιλαμβάνεται κανείς, ότι δεν γίνεται λόγος για μια απλή μεταφορά του βιβλίου στη θεατρική σκηνή, αλλά για μια μεγάλη παραγωγή, που έχει ως στόχο να ζωντανέψει, στον Θεατή την Ελλάδα, από την Μικρασιάτικη καταστροφή μέχρι την Ελλάδα του 2008.

Η «Νίκη» όπως είναι και ο τίτλος της παράστασης, είναι η νέα παραγωγή του ιδρύματος «Μείζονος Ελληνισμού», που το μεσημέρι της Τετάρτης, πραγματοποίησε συνέντευξη τύπου, για να ενημερώσει τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, την νέα αυτή δουλειά, που θα κάνει πρεμιέρα στις 19 Φεβρουαρίου, στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού, «Ελληνικός κόσμος».

«Το Ίδρυμα “Μείζονος Ελληνισμού”, παρά την κρίση, συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων παραγωγών και για μια ακόμα φορά στηρίζει την σύγχρονη ελληνική δραματουργία με θέρμη και ενθουσιασμό, κυρίως όταν έχει να συνεργάζεται με δημιουργούς, όπως είναι οι συντελεστές της «Νικης» προλόγισε η Σοφία Εφραίμογλου

Μια μεγάλη παραγωγή, με περισσότερους από 30 ηθοποιούς επί σκηνής, 500 κοστούμια, πολλά σκηνικά, ιδιαίτερους φωτισμούς, χρειάζεται σαφώς και το κατάλληλο θέατρο, αλλά περισσότερο χρειάζεται έμπνευση, δημιουργία και υποστήριξη.

Δεν έλειψε κανείς από τη συνέντευξη τύπου, ήταν όλοι ηθοποιοί και συντελεστές εκεί:

Σταμάτης Φασουλής, Γιώργος Λύρας, Ντένη Βαχλιώτη, Δημήτρης Παπάζογλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Φιλαρέτη Κομνηνού, Στέλιος Μάινας, Ευγενία Δημητροπούλου, Γωγώ Μπρέμπου Ευαγγελία Μουμούρη, Σοφία Φαραζή, Μάξιμος Μουμούρης, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Βερόνικα Δαβάκη, Δημήτρης Δεγαΐτης, Γιώργος Δεπάστας, Λήδα Καπνά, Αυγουστίνος Κούμουλος, Κίμων Κουρής, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Δανάη Μπάρκα, Πάνος Μπόρας, Φοίβος Ριμένας, Αχιλλέας Σκεύης, Κώστας Φαλελάκης, Βάσια Χρήστου.

Ο Θρασύβουλος Γιάτσιος, ο Διευθυντής του Πολιτιστικού Προγράμματος «Ελληνικού Κόσμου», πήρε πρώτος το λόγo λέγοντας, ότι η πρώτη του σκέψη και επιθυμία, αναλαμβάνοντας πριν δέκα χρόνια, τα καθήκοντα του στο ίδρυμα, ήταν να συνεργαστεί κάποια στιγμή με το Σταμάτη Φασουλή. Το πάντρεμά άργησε λίγο αλλά έγινε με την παράσταση «Νίκη».

Ο Σταμάτης Φασουλής όταν πρωτοδιάβασε το βιβλίο ενθουσιάστηκε μεν, αλλά σκέφτηκε ότι η μεταφορά του στο θέατρο, ήταν σχεδόν αδύνατη. Αλλά ήθελε πολύ να γίνει, βέβαια αυτό είναι αποτέλεσμα που θα κριθεί από το κοινό. Συγκεκριμένα ο αγαπημένος σκηνοθέτης είπε: Το πραγματικό μου επάγγελμα είναι μεταφορέας αισθημάτων. Θέλω αυτό που αναλαμβάνω, να το μεταφέρω ατόφιο να το ξαναγεννώ. Και διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, ένιωσα την επιθυμία να το μεταφέρω στους ανθρώπους που τους αρέσει η ιστορία της Ελλάδος, μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου και όχι μέσα από τις λεπτομέρειες και τις συνθήκες μιας ιστορικής καταγραφής. Το βιβλίο έχει πράγματα που δεν έχουμε καν διανοηθεί. Η Ελλάδα των τελευταίων ετών, σπαρταράει. Κάθε σελίδα του, σε συναρπάζει. Βλέπεις την ιστορία μέσα από ανθρώπινες σχέσεις, βλέπεις την ιστορία απ΄ όλες τις πλευρές και τους καθρέφτες.

Μιλάνε για την παράσταση “Νίκη”: Φιλαρέτη Κομνηνού – Στέλιος Μάϊνας – Μίρκα Παπακωνσταντίνου – Ευγενία Δημητροπούλου

{youtube}M6kRJsw8RaY{/youtube}

Ενώ ο κύριος Φασουλής συμπλήρωσε: Οι απαιτήσεις της παράστασης είναι πάρα πολλές και μόνο, σε αυτό το χώρο θα μπορούσε να γίνει. Θα δείτε ένα ζωντανό θέαμα, σαν παρηγοριά και σαν ελπίδα και όχι σαν σπατάλη. Δεν ήταν εύκολο 500 σελίδες να δίνουν θεατρικό έργο και να περιλαμβάνουν τα πάντα σε 2 – 3 ώρες. Δεν θέλαμε με το Γιώργο να λείψει τίποτα, αλλά να μην εξελιχθεί σε ένα απέραστο κουβεντολόι, έπρεπε να αφήσουμε να μιλήσουν τα αισθήματα. Αυτό που μας απασχόλησε επίσης ήταν ο χώρος, δηλαδή η Ελλάδα. χωρίς στεναχώριες ούτε έπαρση. Θέλαμε να δούμε τα πράγματα από τους χτύπους της καρδιάς, και όχι με το μυαλό. Να κάνουμε μια τοιχογραφία της εποχής. Έπρεπε να δούμε για την συγκεκριμένη εποχή, τι τρώει, τι ακούει, τι συνθήκες πολιτικές και κοινωνικές υπήρχαν, πώς διασκέδαζαν, πώς ενημερώνονταν, πώς ερωτευόντουσαν, τι άποψη είχαν για το γάμο, τι σήμαινε δεξιά τι αριστερά, τι σήμαινε οικογένεια. Πόσο δεμένοι ήταν και πόσο καταπιεστική. Δηλαδή έπρεπε να γίνει μια τοιχογραφία της Ελλάδος απ όλες τις ματιές.

Το «Νίκη» μας είπε ο Χρήστος Χωμενίδης, είναι ένα μυθιστόρημα που πατάει στην πραγματικότητα. Δεν είναι απλά τα απομνημονεύματα του. Γι αυτόν είναι μεγάλη χαρά και γιορτή, όλο αυτό που συμβαίνει. Είναι ένα βιβλίο, που έχει πια τρεις γονείς. Πολλούς σημαντικούς ηθοποιούς, εκπληκτικούς φωτιστές, σκηνογράφους, μουσικούς, που δούλεψαν όλοι με δεξιοτεχνία και μεράκι.

Υπόθεση

Και το όνομα αυτής;

Νίκη!

Η Νίκη Αρμάου φεύγει από τη ζωή, σε ώριμη ηλικία, το 2008. Αμέσως μετά τον θάνατό της -απελευθερωμένη από το θνητό σαρκίο της- υπερίπταται, ταξιδεύει στον χώρο και στον χρόνο και ξαναβλέπει τη ζωή της ολόκληρη σαν μια ταινία ή σαν πελώρια τοιχογραφία εποχής. Βλέπει και αφηγείται.

Η ιστορία ξεκινά δύο γενιές πίσω, στις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν ο ένας της παππούς, περιπλανώμενος μουσικός στον κάμπο της Μεσσηνίας, έκλεψε τη γιαγιά της και λίγο έλειψε να ξεπαστρέψει το μισό της σόι. Όταν ο άλλος της παππούς, Μικρασιάτης με εμπορικό δαιμόνιο, κατάφερε να αποφύγει την Καταστροφή, για να καταστραφεί λίγο αργότερα μονάχος του, ποντάροντας τα πάντα στο χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης.

Η ιστορία συνεχίζει με τους γονείς της. Με την ωραία Άννα, η οποία απαρνήθηκε το νυφικό με τα χρυσά φλουριά που της ετοίμαζε ο πατέρας της και ήρθε στην Αθήνα για να γίνει επαναστάτρια. Με τον Αντώνη Αρμάο, που μυήθηκε στο αριστερό κίνημα και αναδείχθηκε -μέσα από τη φλογερή του δράση- σε ηγέτη του.

Γύρω τους, ένας χορός ξεχωριστών προσώπων που το καθένα τους πλάθει και υπηρετεί τον δικό του μύθο. Ο αλητάκος –«σκάνταλος»- θείος Γιάννος, που βγάζει το ψωμί του κάνοντας τον παπατζή και τον γραμμοφωνατζή. Η σκαμπρόζα θεία Μαρκέλλα, πότε του λυρικού και πότε του ελαφρού τραγουδιού, έτοιμη πάντοτε να ενθουσιαστεί, να ερωτευθεί και να χαράξει καινούργια ρότα. Η «σοβαρή» θεία Φανή, δακτυλογράφος σε τράπεζα, η οποία παντρεύεται τον διοικητή της και καταλήγει σύζυγος υπουργού της κατοχικής κυβέρνησης… Στο κέντρο όλων, η γιαγιά Σεβαστή, προσωποποίηση –λες- της ίδιας της Ελλάδας. «Ποιόν αγαπάς, κυρά Σεβαστή; Τους αριστερούς σου γιούς ή τις δεξιές σου θυγατέρες;» «Όλα τα παιδιά μου αγαπώ. Και όλα τα παιδιά του κόσμου!»

Τα γεγονότα τρέχουν καταιγιστικά. Η Νίκη ζει στο πετσί της, εκ γενετής, τους κοινωνικοπολιτικούς κραδασμούς. Βρέφος επί δικτατορίας Μεταξά στην εξορία μαζί με τη μάνα της. Νήπιο στην Κατοχή, στη φροντίδα των προνομιούχων τότε θειάδων της. Παιδάκι στην Απελευθέρωση, να ξανασμίγει ύστερα από χρόνια με τους γονείς της, να γράφει με μπογιά «ΕΑΜ» στον τοίχο. Στα Δεκεμβριανά, το ίδιο το σπίτι της ανατινάζεται. Κι ενώ ο Εμφύλιος βαθαίνει, ο πατέρας της διαγράφεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και γίνεται –στα μάτια των συντρόφων του- από ήρωας, προδότης της εργατικής τάξης. Βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο και της Δεξιάς και της Αριστεράς.

Η Νίκη θα περάσει όλη της την εφηβεία σε κατάσταση βαθιάς παρανομίας, κλεισμένη σε μια αυλή με τους γονείς της, με ψεύτικο όνομα και χίλια ανομολόγητα μυστικά. Σαν Ελληνίδα Άννα Φρανκ, που όμως βγαίνει ζωντανή από την προσωπική της φυλακή.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η Νίκη δουλεύει σερβιτόρα στο κοσμικό εστιατόριο «Αφρόεσσα», στο κέντρο της Αθήνας, που το διευθύνουν ο πρώην υπουργός θείος της Σάββας Μπογδάνος και η θεία Μαρκέλλα. Εκεί θα συναντήσει τον Αλέξανδρο Στρόφαλη, έναν ανατρεπτικό, εκρηκτικό, ιδιόρρυθμο εικοσιπεντάρη, γόνο αριστερής οικογένειας, ο οποίος πιστεύει ωστόσο πως η ζωή δεν είναι μόνο πεδίο μάχης, αλλά κι ολάνθιστος κήπος. Ότι το παρελθόν μας, μάς ανήκει – δεν του ανήκουμε. Ότι μονάχα ο έρωτας απογειώνει τους ανθρώπους.

Ερωτευμένοι παράφορα –«έξω νου και νόμου»- η Νίκη και ο Αλέξανδρος κάνουν τη δική τους επανάσταση. Μαζί ξεπερνούν ό,τι τους πλήγωσε, τους σκλάβωσε, τους στέρησε τη χαρά. Μαζί σκοτώνουν θριαμβευτικά τη νύχτα.