Tης Λιλίκας Αρνάκη.Αν ποτέ συναντήσεις ένα άνθρωπο με βλέμμα θλιμμένο να γελάει ανεξήγητα και ακαταλαβίστικα ,μη σταθείς σ αυτό που βλέπεις, δώσε χρόνο στη σκέψη σου, δες τον πιο βαθιά . Το μεγαλύτερο ειδικό βάρος για τη ζωή γι αυτόν το έχει η στιγμή.
Η στιγμή είναι η αρχή ενός καινούργιου κύκλου,
μια ανηφόρας, ενός μονοπατιού,μιας λεωφόρου,ενός ταξιδιού……………….
Σε κάθε του επιλογή το τώρα είναι πλημμυρισμένο από συναισθήματα,προσδοκίες,εικόνε ς φωτεινές,ονειρεμένες.
Οι άνθρωποι της καρδιάς δεν παρατηρούν δεν μιλούν,δεν ενοχλούν,γελούν σαν μικρά παιδιά,εμπιστεύονται τους ανθρώπους,σέβονται κάθε ζωντανό ,είναι αυθεντικοί.
Έχουν αδειάσει το θυμό και την κακία.
Το φορτίο τους είναι η αγάπη.
Όταν πονάνε δεν ακούγονται,τον πόνο τους δεν τον κυκλοφορούν τον μαντρώσανε ,γιατί γνωρίζουν ότι δεν μοιράζεται.
Είναι οι πυγολαμπίδες μέσα στην καταχνιά της ζωής.
Αν τον συναντήσεις αγκάλιασε τον , αγάπησε τον .
Αν δεν μπορείς πρόσεχε μόνο να μην τον πονέσεις.
Λ.Α
