Η ηθοποιός Ζαν Μορό, ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου, πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 89 ετών. Συνέδεσε την εικόνα της με τη γαλλική Νουβέλ Βαγκ και, ουσιαστικά, συνεργάστηκε με σχεδόν κάθε μεγάλο σκηνοθέτη της μεταπολεμικής περιόδου.
Η ηθοποιός με την αισθησιακή ομορφιά και την απαράμιλλη επιβλητική φωνή, που γοήτευσε τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στα 65 χρόνια της καριέρας της, απεβίωσε στο διαμέρισμα της, διευκρίνισε η Ζαν Οτεσέρ, δήμαρχος του 8ου διαμερίσματος της γαλλικής πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με πληροφορία του περιοδικού Closer, η οικιακή της βοηθός βρήκε την Ζαν Μορό νεκρή όταν πήγε στις 7.30 το πρωί στο σπίτι της οδού Φομπούρ Σεντ-Ονορέ για να αρχίσει τη δουλειά της.
H Μορό, γεννημένη το 1928, στο Παρίσι από πατέρα εστιάτορα και αγγλίδα μητέρα, χορεύτρια στο επάγγελμα, ξεκίνησε την πορεία της αρχικά στο θεατρικό σανίδι το 1947.
Έλαμψε όμως διεθνώς εξαιτίας πορεία της μπροστά στην κινηματογραφική κάμερα, η οποία ξεκίνησε, με μικρούς ρόλους, το 1949 -μέχρι το τέλος της ζωής της, μετρούσε ρόλους σε πάνω από 130 ταινίες.
Στην πολύχρονη πορεία της στον κινηματογράφο συνεργάστηκε με τους μεγάλους σκηνοθέτες της μεταπολεμικής περιόδου: Πέραν των Φρανσουά Τρυφώ και Λουί Μαλ, στη φιλμογραφία της υπάρχουν έργα των Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Όρσον Γουέλς, Λουίς Μπουνιουέλ, Ζαν Ρενουάρ, Ελία Καζάν, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Θεόδωρου Αγγελόπουλου και Βιμ Βέντερς.
Στο κινηματογραφικό πανί έγινε γνωστότερη μετά το Ασανσέρ για Δολοφόνους (1958) του Λουί Μαλ και έπειτα το Ζυλ και Ζιμ (1962) του Τρυφώ. Στην κορυφή της φιλμογραφίας της βρίσκονται επίσης η Αθάνατη Ιστορία (Une histoire immortelle) του Όρσον Γουέλς, το Ημερολόγιο μιας Καμαριέρας (Le Journal d’une femme de chambre) του Λουίς Μπουνιουέλ, η Νύχτα (La notte) του Αντονιόνι και η Εύα (Eva) του Τζόζεφ Λόουζι.
Απέσπασε το 1992 το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία La vieille qui marchait dans la mer.
Η Μορό που τιμήθηκε το 1960 στις Κάννες για την ερμηνεία της στην ταινία Moderato Cantabile του Πίτερ Μπρουκ, υπήρξε η μόνη ηθοποιός που προήδρευσε δύο φορές σε αυτό το κινηματογραφικό φεστιβάλ (το 1975 και το 1995). Επίσης ήταν επανειλημμένα η οικοδέσποινα της τελετής απονομής των βραβείων του φεστιβάλ στη Γαλλική Ριβιέρα.
Χαρακτηριστικά, στο μήνυμά του ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν την χαρακτήρισε «φλογερή γυναίκα της αριστεράς».
«Ανήκει στις προσωπικότητες που από μόνες τους εκπροσωπούν την τέχνη τους. Η Ζαν Μορό υπήρξε μια από αυτές. Μαζί της χάνεται μια καλλιτέχνης που ενσάρκωνε τον κινηματογράφο στην πολυπλοκότητά του, τη μνήμη του» υπογράμμισε στο μήνυμά του.
«Θα λέγαμε ότι ένα μέρος του θρύλου του κινηματογράφου χάνεται, αλλά όλη η δουλειά της ήταν ακριβώς να μην περιορίζει ποτέ την τέχνη της μέσα σε μια μυθολογία και να μην κλείνεται ποτέ στο σεβάσμιο καθεστώς της “μεγάλης ηθοποιού”» κατέληξε ο γάλλος πρόεδρος.
ΑΠΕ/Γαλλικό πρακτορείο.
