Στις 28 Σεπτεμβρίου 1942 η Άννα Φρανκ έγραψε στο κόκκινο καρό ημερολόγιό της: «Στη σελίδα 78 έκανα μουτζούρα» και ότι στο εξής θα χρησιμοποιούσε εκείνο το χώρο για να γράψει «χοντροκομμένα αστεία». Για παράδειγμα: «Ξέρετε τι είναι τα κορίτσια της Βέρμαχτ στην Ολλανδία; Στρώματα για τους στρατιώτες».
Μήπως το νεαρό κορίτσι ντρεπόταν για αυτές τις γραμμές; Πάντως είχε κολλήσει τις σελίδες 78 και 79 με χοντρό χαρτί περιτυλίγματος προκειμένου να μην τις δει κανένα μάτι. 70 χρόνια μετά τη δημοσίευση του ημερολογίου ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν αυτές τις σελίδες με τη βοήθεια ψηφιακής τεχνολογίας.
Ενδοιασμοί για τη δημοσίευση
Για πολύ καιρό υπήρχαν αμφιβολίες για το αν θα έπρεπε να δημοσιευτούν τα αποσπάσματα που είχε «κρύψει» η έφηβη, όπως δηλώνει ο διευθυντής του ιδρύματος Άννα Φρανκ στο Άμστερνταμ, Ρόναλντ Λέοπολντ, ο οποίος εξηγεί την απόφαση του ιδρύματος να τα γνωστοποιήσει ως εξής: «Η Άννα Φρανκ έγινε παγκόσμιο σύμβολο, το ημερολόγιό της συγκαταλέγεται στην παγκόσμια κληρονομιά της UΝΕSCO. Θεωρήσαμε ότι πρέπει να καταγραφούν όλα τα κείμενα».
Όσον αφορά το περιεχόμενο των σελίδων δεν προκύπτει κάτι καινούργιο. Η Άννα ήταν ένα φυσιολογικό 13χρονο κορίτσι στην εφηβεία. Αυτή την άποψη έχει και ο Πέτερ ντε Μπρουίν, ερευνητής στο ολλανδικό Ινστιτούτο Ιστορίας Huygens. Τα ανέκδοτα που είχε γράψει η γερμανοεβραία ήταν πολύ γνωστά την εποχή του πολέμου. Ενδεχομένως να τα είχε ακούσει στο ραδιόφωνο ή από τον πατέρα της Ότο. Στις μέχρι τώρα άγνωστες σελίδες βρίσκονται και αποσπάσματα με θέμα τη σεξουαλικότητα και την πορνεία.
Η λογοτεχνική αξία των κειμένων της Άννας Φρανκ
Αυτό που έχει πραγματικό ενδιαφέρον είναι το ύφος της Άννα Φρανκ που μαρτυρά τις λογοτεχνικές της ανησυχίες. Η Άννα ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα βασιζόμενο στα ημερολόγιά της με τίτλο «Το πίσω σπίτι». Σε ακριβώς αυτό το πίσω σπίτι, στην οδό Πρίνζενγκραχτ, στο Άμστερνταμ, κρυμμένη σε μια σοφίτα, η Άννα Φρανκ πέρασε δύο χρόνια της ζωής της. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, η οικογένειά της είχε μεταναστεύσει στην Ολλανδία, όπου ο πατέρας της ίδρυσε μια εταιρεία. Το 1942 αναγκάστηκαν να κρυφτούν στο εν λόγω σπίτι μαζί με άλλες οικογένειες.
Τον Αύγουστο του 1944 κάποιοι τους πρόδωσαν και η οικογένεια εκτοπίστηκε από τους ναζί. Το 1945 η Άννα πέθανε σε ηλικία 15 ετών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Ο πατέρας της ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που κατάφερε να επιβιώσει από το Ολοκαύτωμα. Δυο χρόνια αργότερα δημοσίευσε το ημερολόγιο της κόρης του. Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 70 γλώσσες. Η νέα επιστημονική έκδοση που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2019 θα περιλαμβάνει και τις σελίδες που ανακαλύφθηκαν τώρα.
