Του Βαγγέλη Γιαννελάκη.
Κορίτσι με τα φλογισμένα μάτια
με το μειλίχιο χαμόγελο
και την ανέγγιχτη καρδούλα στάχτη ο έρωτας στα μάτια σου
ο πόθος καρυδότσουφλο των λογισμών
και το απέραντο ταξίδι στο κορμί σου
είναι για τρένα που δε θα σφυρίξουν πια.
Κορίτσι φοβισμένο σπουργιτάκι
τα όνειρά σου χάθηκαν στο χλοερό των γερακιών
δε βρέθηκ’ ένας έρωτας να λαμπαδιάσει την καρδιά σου
ενας θεός να πλανευτεί στα σταχτογάλαζά σου μάτια
μικρός θεός να περπατήσει στο κορμί σου
και ν’ ανιχνεύσει όσα μύρια της αφής σου
στην απανεμιά των λόγων να κρυφτεί
στο φως των γκριζογάλαζων υφάλων
στ’ απάγγειο των σπουδαίων της ψυχής σου.
Ω χαίρε
κορίτσι με τα λεπτεπίλεπτα χεράκια
με τα λυτά κατάμαυρα μαλλιά
με τη λιτή κι απέριττη μορφή σου.
Ω χαίρε σπλάχνο των νεφών του ουρανού.
Ω χαίρε λάβδανο των στεναγμών και των ονείρων.
Χαίρε ανήκουστη βουή πολυταξιδεμένων ήχων.
Σε χαιρετώ κορίτσι με τα φλογισμένα μάτια
πόσο αντέχω να σταθώ μπροστά σου
χωρίς να γίνω πυρκαγιά και να καώ σα σπίρτο
λαμπαδιαμένη θημωνιά στον κάμπο να γενώ
και τα ποτάμια στέρεψαν σώθηκαν τα πηγάδια.
Οι πόθοι ολομόναχοι, τα όνειρα σκορπίσαν
και όλα χάθηκαν κορίτσι μου,
στάχτη εγίνανε στις φλόγες των ματιών σου.
Ε Κ ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ
