«Ανάμεσα μου» είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Lupus Graecus που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ι. Σiδέρη. Η έκδοση περιλαμβάνει ένθετο CD δεκαοχτώ ηχογραφημένων ποιημάτων της συλλογής, την ανάγνωση των οποίων κάνει ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης.
«Η συλλογή αυτή είναι ένα κράμα ομοιογενές, αποτελούμενο από τρία μέρη.» γράφει ο ίδιος στην εισαγωγή του στο βιβλίο. «Το βασικό συστατικό στοιχείο, που και στα τρία μέρη εμπεριέχεται, είναι η εκ φύσεως ανάγκη μου για παρατήρηση και αναζήτηση. Στο πρώτο μέρος, αναζητώ την επαφή με το συναίσθημα, εξετάζοντας και περιγράφοντας τις περισσότερες φορές υπό το πρίσμα του ποιος είναι ο κυρίαρχος και ποιος ο κυριευμένος έννοιες, που εδώ και αιώνες ταλανίζουν τον άνθρωπο. Με έναν τρόπο έμμεσο προσπαθώ να προσεγγίσω την δική μου αλήθεια για τις έννοιες αυτές, χρησιμοποιώντας εικόνες που είναι ριζωμένες μέσα μου εδώ και χρόνια.
Στο δεύτερο μέρος αναζητώ την επαφή με το γύρω μου και με τα όσα αυτό περιλαμβάνει. Παρατηρώ μεμονωμένα τους ανθρώπους, το σύστημα αλλά και στο σύνολο το περιβάλλον, αυτό που μέσα του παλεύω. Κατά κύριο λόγο μιλώ για όσα γύρω μου διαδραματίζονται αλλά και για όσα αισθάνομαι ότι στο άμεσο μέλλον θα δημιουργηθούν Τέλος, στο τρίτο μέρος γυρνώ σ’ εμένα, αναζητώντας την επαφή με το μέσα μου.»
Ο Lupus Graecus γεννήθηκε στην Αθήνα και έχει γράψει επίσης το βιβλίο «Ο Μετάνθρωπος » που εκδόθηκε το 2015 επίσης από τις εκδόσεις Ι Σιδέρη. Η γραφίδα του συγγραφέα αποτυπώνει την λαβυρινθώδη σκέψη του και στα δύο του έργα, ενώ διαλέγει από την παλέτα λέξεις, που κρύβουν άρνηση, αντίδραση, αποστασιοποίηση αλλά και παραίτηση. Βουτώντας σε αυτές τον χρωστήρα του, επιχρωματίζει ζοφερά την παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, ενώ σχεδόν πάντα χρησιμοποιεί συνειδητά το σχήμα της υπερβολής. Αρέσκεται να συνθέτει μεγάλες και σε πολλές περιπτώσεις φορτισμένες με οργή και απέχθεια εικόνες, για να αποτυπώσει το παρόν αλλά και να προδικάσει το μέλλον.
ΦΟΒΟΥ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ
{youtube}lzUiCg-L-H8{/youtube}
Θυμάμαι
από παιδί στην παραλία έφτιαχνα όρια με τις πέτρες
μου ‘μαθαν να υψώνω τείχη
να με ρωτούν αν άλλος θέλω το ίδιο χώμα μ’ εμένα να πατήσει
να φαντάζομαι πως κανένα βλέμμα δεν με πετυχαίνει
πως κανένας νους δεν ξέρει τι κάνω πίσω από τις πέτρες μου
μου ‘μαθαν ασφάλεια να νιώθω μέσα στα συντρίμμια μου
ασφάλεια ο φόβος να γεννά που δεν κινούμαι.
Τα χρόνια πέρασαν
φόβος παχύς κατέστη ο φόβος
φόβος ψηλός
μέχρι εκεί που θέλουν τα μάτια μου να βλέπουν
κι η ανάγκη αυτή
αυτή η αίσθηση που η ψυχή μου τόσο επιζητούσε
δίχτυ πελώριο έγινε που μέσα του παλεύω
κι όλο γυρνώ
για να μπορώ να αισθάνομαι το απαίσιο άγγιγμά του
κι όχι για να μπορέσω ν’ αγγίξω την ειρήνη μου.
Βλέπεις
δεν την μπορώ καθόλου
δεν την θέλω
στην ουσία μάλιστα την φοβάμαι
γι’ αυτό και παραμένω αιώνες έτσι ίδιος
γι’ αυτό θα παραμείνω έτσι ίδιος
μέχρι η ανάγκη αυτή να διαλύσει τα πάντα
μέχρι η ανάγκη αυτή να διαλύσει και εμένανε τον ίδιο.
ΦΩΝΕΣ
{youtube}6Tmj2smpZjs{/youtube}
