του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Στις εξαγγελίες από τηλεοράσεως έμεινε η κ. Μενδώνη για το θέμα των καλλιτεχνών και των εταιρειών που ασχολούνται με το θέατρο. Για την υλοποίηση των δεσμεύσεών της, ούτε λόγος να γίνεται. Μια που τα είπε και μια που ξέχασε να τα κάνει πράξη.
Ανακολουθία λόγων και έργων λέγεται αυτό. Με τέτοια λογική και συμπεριφορά χάνεται η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη με τον κόσμο.
Πέρασαν πάνω από τέσσερις μήνες από τη στιγμή της κρίσης που προέκυψε λόγω κορωνοϊού και οι άνθρωποι του θεάτρου, το μόνο που είδαν ήταν η αδιαφορία από πλευράς υπουργείου πολιτισμού και μια απαξίωση στα πρόσωπά τους από την πολιτική ηγεσία του.
Υποσχέθηκε η κ. Υπουργός να στηρίξει οικονομικά τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού με εκείνο το βοήθημα που πήρε μεγάλο μέρος των εργαζομένων που επλήγησαν λόγω της καραντίνας. Κι όμως επί τέσσερις μήνες, δεν είδαν ούτε ευρώ στις τσέπες τους. Μάλιστα η υπουργός τους συμπεριφέρθηκε σαν να μην υπήρχαν. Παρά τις προσπάθειές τους να εισακουστεί η αγωνία τους για επιβίωση, προσέκρουσαν σε κλειστές πόρτες και σε ώτα μη ακουόντων.
Να σημειωθεί ότι ο χώρος του πολιτισμού είναι αυτός που επλήγη πρώτος και είναι αυτός που θα επαναλειτουργήσει, όταν αυτό είναι εφικτό, τελευταίος. Αλλά και όταν επαναλειτουργήσει, θα αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα, λόγω της ανασφάλειας που θα νιώσει ο κόσμος να συγχρωτησθεί με άλλους σε κλειστό χώρο. Αυτό όμως φαίνεται πως αφήνει παγερά αδιάφορη την κυρία Μενδώνη.
Επίσης οι περίπου 4.000 θεατρικές επιχειρήσεις ΑΜΚΕ, που είναι εγγεγραμμένες στο μητρώο του Υπουργείου Πολιτισμού, ακόμη περιμένουν από την κυρία Μενδώνη να τους διανείμει το ποσό των 25.000.000 ευρώ, όπως υποσχέθηκε σ’ εκείνη την συνέντευξη τύπου που έδωσε από τηλεοράσεως μαζί με τον πρωθυπουργό.
Ακόμη φαίνεται προσπαθεί να μοιράσει το ποσό και δεν τα καταφέρνει.
Πώς το λένε όταν κάποιος δεν μπορεί να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα;
Κι έτσι όλος αυτός ο κόσμος και οι επιχειρήσεις μαραζώνουν και δοκιμάζονται, αντιμετωπίζοντας το σκληρό πρόσωπο του Υπουργείου Πολιτισμού και την αδιαφορία της αρμόδιας Υπουργού.
Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν να αφεθεί όλος αυτός ο κόσμος στις εμμονές μιας υπουργού που δείχνει να αδιαφορεί για την τέχνη, κάποιος πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία να βάλει τέλος σ’ αυτή την κοροϊδία. Κι αυτός είναι μόνο ο Πρωθυπουργός.
Είναι ώρα να αποκαταστήσει την τάξη και να επαναφέρει το μέτρο σ’ ένα υπουργείο που το έχει χάσει εντελώς.
