Δημήτρης Φατούρος 1928-2020 Αυτή και αν είναι απώλεια…
«θα ήθελα οι νέοι αρχιτέκτονες να σκέφτονται περισσότερο την ευτυχία των ανθρώπων…”
Η αρχιτεκτονική οργανώνει τα όρια του φόβου», έλεγε ενώ όταν τον ρωτούσαν ποια είναι η δουλειά ενός αρχιτέκτονα, αποκρινόταν «να σχεδιάζει τρόπους ζωής. Ή να ανταποκρίνεται σε τρόπους ζωής. Είναι μια ανθρώπινη περιπέτεια».
Σχεδίασε το πρώτο κλειστό κολυμβητήριο στην Ελλάδα, για την ακρίβεια στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Αυγούστου του 1928, η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Στεμνίτσα της Αρκαδίας όπου αγαπούσε να επιστρέφει και να ξαναζεί στιγμές της παιδικής του ζωής στη φύση.
Ηδη στην εφηβεία του ένιωσε να έλκεται και να τρέφεται από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη, την «Ερημη Χώρα» του Ελιοτ.
Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και σύντομα βρέθηκε να εργάζεται στην ομάδα του Δημήτρη Πικιώνη που φυσικά τον καθόρισε, τον επηρέασε βαθιά.
Και όχι μόνο ως προς την αρχιτεκτονική. Να, για παράδειγμα μιλούσε ενώ ταυτόχρονα είχε αναμμένο τσιγάρο στο στόμα του κάτι που «έμαθε» από τον Πικιώνη, αλλά και τον Σαρτρ «φαντάσματα της εποχής μου»
. Εκανε πολλά ταξίδια με τον Πικιώνη για τις ανάγκες της δουλειάς, πάντα μέλος της ομάδας του και οι συζητήσεις τους τον καθόρισαν, χωρίς όμως να γίνουν το μοναδικό σημείο αναφοράς.
Εγιναν μάλλον η πηγή για να εξελίξει τον δικό του τρόπο έκφρασης και στάσης στην αρχιτεκτονική.«Ολη του τη ζωή ο Πικιώνης παιδεύτηκε να μη χαθεί η επιθυμία του σχεδίου» έλεγε ο Φατούρος. Από τον Πικιώνη άλλωστε έμαθε ότι δικαιούται να αμφιβάλλει.
Ηταν 26 ετών όταν άρχισε να εργάζεται ως επιμελητής στο Πολυτεχνείο πλάι στον Πικιώνη για να βρεθεί δύο χρόνια μετά στην πανεπιστημιακή ομάδα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα και να μυηθεί στον δικό του κόσμο με οδηγό τον αισθησιασμό και την πειθαρχία.
Οπως έλεγε, τον «δάνεισε» ο Πικιώνης στον Γκίκα για τον είχε περισσότερο ανάγκη εκείνη την εποχή. Από το 1959 άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, πόλη με την οποία συνδέθηκε βαθιά ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, αρχιτέκτονας… 40 χρόνια δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ουσιαστικά δημιούργησε και όρισε τη φυσιογνωμία του τμήματος Αρχιτεκτονικής εκεί.
Ανθρωπος μειλίχιος, τρυφερός, με χιούμορ, πειθαρχία, αφοσίωση, που του άρεσε να υιοθετεί το μότο του Λε Κορμπυζιέ «κυνηγήστε την βλακεία».
