του Άλκη Φιτσόπουλου
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είχε έντονη πολιτική σκέψη. «Δεν μ αφήνουν τα πάω στην Ιαπωνία γιατί έπαιρνα ναρκωτικά, ενώ αφήνουν τους Αμερικανούς που τους έριξαν ατομικές βόμβες είχε δηλώσει. Ήταν πολύ επηρεασμένος από τον μακαρίτη ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο.
Η σχέση τους ήταν κάτι σαν «πατέρας με γιο». Μετά το Μουντιάλ του 1986 ο Ντιέγκο πήγε στην Αβάνα και του χάρισε τη φανέλα του στον τελικό, όπου η Αργεντινή είχε νικήσει 3-2 στην παράταση την Δυτική Γερμανία και κατέκτησε το τρόπαιο. Το 2000 στα 40 του χρόνια θέλησε να απεξαρτηθεί από τις ναρκωτικές ουσίες και τα οινοπνεύματα.
Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που βοήθησε τον Μαραντόνα να το πράξει. Το προσπάθησε, κάτι πέτυχε. Την δεύτερη φορά. Γιατί την πρώτη, ο Ντιέγκο έκανε κραιπάλες με ποτά, τσιγάρα και γυναίκες. Την δεύτερη φορά ήταν πιο ήρεμος. Έχασε κιλά, έκανε γυμναστική, έδειξε ότι είχε αφήσει πίσω του τον εφιάλτη.
Γι αυτό και χτύπησε ένα τατουάζ στην αριστερή του γάμπα με το πρόσωπο του Κουβανού. Και τον Τσε στο μπράτσο του. Ξαναγύρισε στο Μπουένος Άιρες και… και ξανακύλησε. Και ξαναπήγε στην Κούβα, και δήλωνε με περηφάνια ότι δεν είχε σχέση, πλέον για τα ναρκωτικά. Έφυγε την ίδια μέρα από τη ζωή με τον «πατέρα» Φιντέλ, 25 Νοεμβρίου. Του 2016 ο Κουβανός ηγέτης. Την ίδια μέρα ακριβώς είχε αποχαιρετήσει τον κόσμο του ποδοσφαίρου και ο Τζορτζ Μπεστ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2005…
