Του Γιάννη Αποστολόπουλου.
Δεν ήταν βέβαια κεραυνός εν αιθρία τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουάσιγκτον με την
εισβολή στο Καπιτώλιο για παρεμπόδιση της επικύρωσης του εκλογικού
αποτελέσματος των πρόσφατων προεδρικών εκλογών, Με την εκδίωξη βουλευτών-
γερουσιαστών, και τις εκτεταμένες καταστροφές από τους χιλιάδες επιτιθέμενους, τον
ένα νεκρό και πολλούς τραυματίες.
Ο ίδιος ο απερχόμενος πρόεδρος Τράμπ είχε απόλυτα ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ήταν
ανώδυνη η παράδοση της εξουσίας στον Μπάϊντεν, καθώς πριν ακόμη ολοκληρωθεί
η καταμέτρηση των ψήφων αυτοανακηρύχθηκε νικητής με την ανακοίνωση των
πρώτων αποτελεσμάτων σε κάποιες πολιτείες όπου προηγείτο.
Και έκτοτε παρέμεινε στη θέση του αυτή καταγγέλοντας δήθεν νοθεία στις
συνεχιζόμενες καταμετρήσεις που προδιέγραφαν την ήττα του.
Το χειρότερο βέβαια ήταν ότι τους αβάσιμους αυτούς ισχυρισμούς του φρόντισε να
τους περάσει ως πεποίθηση σε μεγάλο μέρος των ρεπουπλικανών ψηφοφόρων και να
επιζητεί την αντίδρασή τους.
Έτσι σήμανε προσκλητήριο με την συγκέντρωση στην αμερικανική πρωτεύουσα
χιλιάδων ατόμων, έντονα φανατισμένων, που με την πρωτοφανή εισβολή τους στο
Καπιτώλιο, ουσιαστικά κατάφεραν πλήγμα στη σταθερότητα της αμερικανικής
δημοκρατίας.
Είναι βέβαια αυτονόητο ότι η αρνητική αυτή εξέλιξη δεν ήταν ένα καθαρά εσωτερικό
ζήτημα, αλλά είχε ευρύτερη σημασία στον λεγόμενο δυτικό κόσμο, για τον οποίο οι
Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κυρίαρχη θέση, με απόλυτη σταθερότητα στη
δημοκρατική διακυβέρνηση, ανεξάρτητα από τα διαδραματιζόμενα στο παρασκήνιο.
Ο πρόεδρος Τράμπ ανέτρεπε λοιπόν τη μέχρι τώρα παράδοση του σεβασμού των
δημοκρατικών διαδικασιών και πρόβαλε παρανοϊκές πρακτικές και φασίζουσες
αντιλήψεις, δρομολογώντας επικίνδυνες καταστάσεις σε ολόκληρη τη χώρα,
Ίσως φαίνεται ότι η εισβολή στο Καπιτώλιο ήταν το κύκνειο άσμα της προεδρίας του,
αλλά δεδομένης της ασυγκράτητης αντίδρασής του και του φανατισμού μεγάλου
μέρους των ψηφοφόρων του, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τη συνέχεια.
Με όλα αυτά τα δεδομένα γίνεται πλέον σαφής η διαπίστωση ότι άνθρωποι με τέτοιες
επικίνδυνες αντιλήψεις μπορούν να φτάσουν στα ύπατα αξιώματα μιας χώρας. Και
όταν γίνονται σε μία χώρα ισχυρή, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη θέση του
πλανητάρχη με το μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο, η ευρύτερη ανησυχία είναι
διάχυτη..
Η εκλογή μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, έστω και με το περίεργο αμερικανικό
εκλογικό σύστημα που δεν απαιτεί περισσότερους ψήφους αλλά περισσότερους
εκλέκτορες, προφανώς προσφέρει τις καλύτερες εγγυήσεις Αλλά και δεν αποκλείει
τις εκτροπές από υπερφύαλους ηγέτες όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Και μην ξεχνάμε ότι με κοινοβουλευτικές διαδικασίες ενδυναμώθηκαν ο γερμανικός
ναζισμός και ο ιταλικός φασισμός που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα.
