Εχει και μια συννεφιά σήμερα….
Δύσκολα αναπνέω κι ας μη φοράω μάσκα..
Ποιός το περίμενε ,ποιός το φανταζόταν.
Εμείς που ζήσαμε την εφηβεία μας στην δεκαετία του ΄60 και τα πρώτα νεανικά μας χρόνια στην δεκαετία του 70. Τα μαγικά χρόνια.
Πού τρέχαμε στις φοιτητικές διαδηλώσει-ίσα που πρόλαβα εγω.
Που χτύπαγε η καρδια μας στο ημίφως των μπουάτ.
Πού βλέπαμε Νουρέγιεφ στα Ηρώδεια κι ακούγαμε Μάνο και Μίκη στο φόρτε τους
Πού διαλέγαμε δουλειές και έρωτες. Εν αφθονία.
Που δεν μας τρόμαζε τίποτα. Ανοιχτός ο ορίζοντας
Ονειρευτήκαμε ωραία γεράματα.Παλέψαμε για μια καλή σύνταξη. Για να κάνουμε ο,τι θέλουμε, όπως το θέλουμε…
Και τωρα ,στην τελευταία στροφή της ζωής μας
Με την αγωνία για τα παιδια μας.
Με την πετσοκομένη σύνταξη.
Με τον τρόμο του ιού
Με την μάσκα στο πρόσωπο .Ενα σιδηρούν προσωπείο στην ψυχή μας.
Τίποτα απ όσα ονειρευτηκαμε δεν θα κάνουμε .
Ούτε μια βόλτα στην θαλασσα.
Το ευτύχημα είναι ότι ενδεχομένως αύριο θα έχει λιακάδα…
