Δεν θέλω να πάρω το μέρος κανενός. Ετσι κι αλλιώς μου φέρνει τόση αηδία από μόνη της η πράξη της βίαιης σεξουαλικής συμπεριφοράς που δε θα μπω και εγώ στο παιχνίδι της αποψης και του σχολιασμού.
Η στοχοποίηση όμως και η ευαισθησία έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου ώστε να συντηρεί για μέρες τούτα τα γεγονότα γύρω από το Θέατρο, με βάζει σε κάποιες σκέψεις .
Στην δημοσιογραφια, δεν υπάρχει κανένας που να έχει παρενοχλήσει… παρά μόνο ενός το όνομα είδαμε να συζητιέται …
Στην πολιτική δεν υπάρχει κανένας που να έχει παρενοχλήσει…
Στην Ιατρική ούτε ένας γιατρός?
Στην νομική, Θεός φυλάξοι κανένας?
Στα εργοστάσια, στις τράπεζες σε εταιρίες, στα σούπερ μάρκετ καμιά γυναίκα και κανένας άνδρας δεν έχει παρενοχληθεί και κανένας δεν έχει απολυθεί …
Απλά το σχολιάζουμε και πάμε παρακάτω. Η είδηση που βιάζονται παιδιά και κακοποιούνται σε στέγες περίθαλψης ορφανοτροφείων κάτι έχει ακουσθεί κατά καιρους αλλά πάμε παρα κάτω…
Ναι πάμε παρακάτω …Δεν έχω νιώσει μεγαλύτερη απέχθεια οσο για εκείνους που κάνουν το σταυρό τους και λένε ‘’τα δικά μας παιδιά να είναι καλά’’ και να κλείνουν τα μάτια μπροστα σε γεγονότα που γίνονται δίπλα τους…
Α να σας πληροφορήσω και κάτι που έμαθα. Οι καταγγελόμενοι καλλιτέχνες ψάχνουν στοιχεία για αυτούς που τους έχουν καταγγείλει και θα ακούσουμε μια άλλη βερσιόν .Και τι έχουν να πουν οι ταξιθέτες και τι έχουν να πουν και άλλοι εργαζομένοι στο Θέατρο … Πιάστε στασίδι στη γειτονιά των σόσιαλ μίντια και θα ξεχάσετε και τα νομοσχέδια που περνάνε και τις αυξήσεις στα τρόφιμα και την αναθεώρηση των συντάξεων και την αστυνομική παρουσία στη ζωή μας και όχι μόνο στα Πανεπιστήμια.
