Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Τo «πρόσωπο των Ημερών» , μέχρι πρότινος καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Λιγνάδης που κρατείται στον 7ο όροφο της ΓΑΔΑ από το βράδυ του Σαββάτου,20/2 κατηγορούμενος για βιασμό κατά συρροή , θα απολογηθεί το μεσημέρι της Τετάρτης. Ο καλλιτεχνικός – και πολιτικός- κόσμος «βράζει, νέες καταγγελίες έρχονται βροχή καθημερινά εναντίον του κ. Λιγνάδη και πολλών άλλων ηθοποιών/θιασαρχών/σκηνοθετών, οι πολίτες αυτής της χώρας που πλέον – και δυστυχώς για όλους μας- , υπό την πίεση των περιγραφών, άρχισαν να τείνουν προς τον χαρακτηρισμό του θεατρικού χώρου γενικά ως «Οίκου Ανοχής», η ανακρίτρια είπε το πρωί της Κυριακής στον κ. Λιγνάδη ότι κατηγορείται για το αδίκημα του βιασμού κατά συρροή, για δύο μηνύσεις που κατατέθηκαν εις βάρος του στην εισαγγελία, για τελεσμένα αδικήματα που αποτελούν βαρύτατες κατηγορίες και του ζήτησε την άποψή του.
Και ο κ. Λιγνάδης απάντησε: « Δεν έχω γνώση, δεν ξέρω… πέρα απ’ όσα ακούγονται ως φήμες… δεν γνωρίζω για μηνύσεις, αρνούμαι όλες τις κατηγορίες… δεν έχω ιδέα, δεν έχω ενημερωθεί».
Δεν έχει ιδέα. Αυτά.
Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν «τέλεσε» το αδίκημα του βιασμού κατά συρροήν; Ή ότι «δεν έχει ιδέα» για τις καταγγελίες, για τις μηνύσεις, για τα αδικήματα και τις «λεπτομέρειες»; Μα τις καταγγελίες, τις μηνύσεις, τα αδικήματα, τις περιγραφές, τα «σκάνδαλα» στο χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και αλλού, τις γνωρίζει σύμπασα η Ελλάς. Συζητούνται στα καφενεία, στα σούπερμάρκετ, στις παρέες, στην ίδια την τηλεόραση, στα κόμματα της Βουλής, στο Υπουργείο Πολιτισμού .Και δεν τα γνωρίζει, δεν έχει ΙΔΕΑ ο καταγγελλόμενος. Μα αφού έχει ήδη προσλάβει δικηγόρους για την υπεράσπισή του οι οποίοι τον συμβούλεψαν να πάει μόνος του στη ΓΑΔΑ και να τεθεί στη διάθεση της Δικαιοσύνης;
Συνεπώς, το «δεν έχω ιδέα» σημαίνει προκαταβολική άρνηση ενοχής. Και κάπως έτσι θα είναι και η υπερασπιστική του γραμμή. Αυτό όμως θα αρχίσει να εξελίσσεται την Τετάρτη, 24/2 όταν θα απολογηθεί και η υπόθεση θα πάρει το δρόμο της ενώ μέχρι τότε, δεν αποκλείεται να έχουν υπάρξει και άλλες κλήσεις, άλλων καταγγελλομένων προς απολογία. Κατακλυσμός. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η ελληνική θεατρική, τηλεοπτική, μουσική, γενικά καλλιτεχνική «σκηνή» έχει υποστεί βαρύτατο πλήγμα. Τα κλειστά θέατρα, οι κλειστές μουσικές σκηνές, ακόμα και τα πάσης φύσεως κλειστά κέντρα διασκέδασης, ( και αφήνω στην άκρη το χώρο του αθλητισμού γιατί εκεί εκτυλίσσεται ένα δράμα «ασυμμάζευτο») δέχτηκαν «φονικές σφαίρες».
Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος, μουσική, τραγούδι, αθλητισμός….. και η υπόλοιπη κοινωνία; Πόσο έχει μολύνει αυτός ο «ιός» όλους τους επαγγελματικούς κλάδους; Πως φτάσαμε μέχρις εδώ; Τι κοινωνία έχουμε φτιάξει; Από πότε; Τώρα μόλις τον πήραμε χαμπάρι τον ιό; Και πως πολεμιέται; Θα υπάρξει εμβόλιο και γι αυτόν;
Μέσα σ΄όλα, τσακώνονται και τα κόμματα, με αλληλοκατηγορίες που «ξεφεύγουν» από κάθε κοινωνική λογική θέλοντας να «απεξαρτηθούν» από την Υπόθεση Λιγνάδη λες και ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ μας απειλεί. Προσέξτε: Στην τελευταία σελίδα της στήλης «tweets» μιάς μεγάλης εφημερίδας διαβάζω ένα tweet με το διαδικτυακό παρατσούκλι κάποιου georghyZhukof : « 20/4/2015- Ο Σύριζα παύει τον διευθυντή του Εθνικού και διορίζει τον Λιβαθηνό με απ ευθείας ανάθεση. 12/5/2016-ανανεώνει τη θητεία του για άλλα 3 χρόνια με απ ευθείας ανάθεση. Το 2021 κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία γιατί διόρισε διευθυντή με απ ευθείας ανάθεση».
Είναι βέβαια κάτι χαρακτηριστικό του τρόπου που ασκείται η πολιτική την σήμερον ημέρα. Αλλά- και με συγχωρείτε κι όλας-, τη στιγμή που ολόκληρη η χώρα φαίνεται έτοιμη να σκάσει μέσα σε μιαν ανήκουστη και πάσης φύσεως κρίση, «χέ. . . ηκε η φοράδα στ΄αλώνι» για την απ΄ ευθείας ανάθεση στο Εθνικό. Έχουμε ΠΟΛΥ σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε. Όλοι μας. Έχουμε μια πελώρια ηθική, πολιτική, κοινωνική κρίση που μάς απειλεί ως Έθνος, ως Κράτος και ως Λαό. Η Σοφία Μπεκατώρου μας εξανάγκασε να ανοίξουμε τα μάτια μας. Η «Υπόθεση Λιγνάδη» μας κάνει να τα ….γουρλώσουμε. Εν μέσω πανδημίας. Με το Κράτος να μην μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη της πλημμύρας, της φωτιάς και του χιονιού. Και με το λαό κλεισμένο στα σπίτια, να μετράει φραγκοδίφραγκα για να φάει.
