Πέρυσι τέτοια μέρα ήταν που ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στην χώρα μας. Και ένα χρόνο τώρα ζούμε με τον φόβο του θανάτου. Για μας και τους δικούς μας.
Παραζαλισμένη ,αμήχανη η διεθνής επιστημονική κοινότητα. ΄Κινούμενος στόχος ο περίεργος μεταλλασσόμενος ιός. Τα μπρός και τα πίσω των επιστημόνων έχουν κάποια δικαιολογία. Κάποια.
Απο την “μη μάσκα” του Σωτήρη , πέρυσι τον Φεβρουάριο, σήμερα ο Σωτήρης φοράει δύο μάσκες,
Η αρχική επιδημία, κατά τον ΠΟΥ ,έγινε μετά πανδημία.
Θανατηφόρα;
Πόσο θανατηφόρα;
Το ποσοστό θανάτων στην χώρα μας που αποδίδονται στον κορωνοϊό είναι 0,05.
Αντίστοιχα τα ποσοστά στην διεθνή κοινότητα.
Στην δική μας περιοχή δεν έχουμε συγκεκριμένα νούμερα. Δεν ξέρουμε πόσοι ασθένησαν και πόσοι από αυτούς έγιναν καλά . Δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι ασυμπτωματικοί, δηλαδή πόσους άγγιξε ο ιός και τους ξεπέρασε.
Ξέρουμε μόνο, σε καθημερινή βάση ,τα επισημανθέντα κρούσματα σε τυχαίους ελέγχους. Ξέρουμε και τον αριθμό των νεκρών. Και όλοι σχεδόν ακούμε για ένα θύμα στο στενό ή ευρύτερο περιβάλλον μας. Με υποκείμενο ή μη νόσημα.
Αντίφαση στο ποσοστό του 0.05 των θανάτων. Περίεργο.
Αλλά ο φόβος είναι εδώ.
Ακόμα κι αυτό το “σωτήριο” εμβόλιο . λίγα διασφαλίζει. Θα το κάνουμε, αλλά οι επιστήμονες δεν εγγυώνται ανοσία.
Κι έτσι , ένα χρόνο τώρα, η οικονομία συνεχίζει να καταστρέφεται.
Και η ψυχολογία μας σμπαράλια. Και μεγάλων και νέων και παιδιών.
Αστοχίες κυβερνητικών μέτρων που δεν αποδίδουν καθώς σήμερα έχουμε 20 και πλέον νεκρούς την ημέρα και τις ΜΕΘ στο όριο τους.
Το ίδιο συμβαίνει και έξω, λένε. Τα του σπιτιού μας να κοιτάζουμε.
Η κατάρρευση της οικονομίας θα έχει περισσότερα θύματα από τον ιό.
Να ανοίξουμε τα μαγαζιά της γειτονιάς. Και την εστίαση Με αυστηρούς όρους.
Να εφαρμόσουμε κλιμακωτά ωράρια εργασίας ,αφού δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερα μέσα μεταφοράς.
Κι εμείς, να σεβαστούμε ο ένας τον άλλο.
Τα ημι lockdown και οι χαζές πατέντες των διαφόρων click του Γεωργιαδη δεν απέδωσαν. Ούτε και η απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 6 τα Σαββατοκύριακα.
Θέλουμε την ζωή μας πίσω.
