ΟΥΡΑΝΟ-ΜΙΚΗΣ Α-ΘΑΝΑΤΟΥ
του Κώστα Μαρδά
Κι ως θα διαβαίνεις ταξιδιώτης στη γόνδολα του Αχέροντα καθώς Θεοί και Μούσες θα ραίνουν ροδοπέταλα τα χέρια σου θα μείνουν εδώ.
Τηλαυγή.
Συντιθεμένα από πέτρες χρόνου, ξιφήρη γενναιότητα του αδύνατου
Και από την αμεριμνησία των παιδικών επιλογών σου.
Για να μας διευθύνουν.
Σε άπιαστες Ελευθερίες.
Εξερευνώντας μελωδίες Γαλαξίες στα ξερονήσια.
Και χώματα ήχων στο αναλόγιο της συμπαντικής σου αρμονίας.
Τα χέρια σου στόματα δικαίων.
Θα διευθύνουν την ορχήστρα Ελληνικών Θεοτήτων και απελεύθερων μιας ανόητης ψηφιακής ισότητας των χρηματιστηρίων.
Τα χέρια σου η ζωή μας των συναυλιών.
Πλασμένα από φοιτητές με φως συναυλιακό, έστω, ενός τριλέπτου. Αλεξίνεμα. Αποκομμένα από το υπόλοιπο του σώματός σου που ευτελίζεται στη βιολογία. Από φως θαβώρειο της ματαιοδοξίας.
Από γαρύφαλλα αιμάτων αγώνων πλανημένων ανταρτών.
Τα χέρια σου να αυτό – διευθύνουν τον εγωισμό της αρχιεροσύνης σου, ενδεδυμένος τα μαύρα επιμανίκια της εκνευριστικής σου ιερατικής επιείκειας.
Συγχρονίζοντας μια ορχήστρα ομού βασανιστών σου και βασανιζομένων. Τα χέρια σου μνήμες των παιδικών χεριών του Μαουτχάουζεν. Και των αύριο αναστημένων από το πένθος του Αιγαίου των πνιγμών.
Τα χέρια σου : άνθρωποι.
