της Δήμητρας Γκουντούνα
Συγνώμη, γιατί εγώ ως δημοσιογράφος δεν φρόντισα να μάθουν οι νεότερες γενιές τις θυσίες και την πραγματική ιστορία της δική σας γενιάς. Τη δροσιά της νιότης σας όταν σας έκαιγαν στα υπόγεια της Ασφάλειας με ηλεκτρικό ρεύμα τα ευαίσθητα σημεία του σώματός σας. Τις σπασμένες σας φτέρνες. Το αίμα που ξερνούσατε από το ξύλο με τις σιδερένιες βέργες. Έμαθα γιατρέ μου από συγκρατούμενού σας ότι, η μοναδική στιγμή που τα μάτια σας γέμισαν δάκρυα ήταν ακούγοντας τις κραυγές από την πτέρυγα των γυναικών, όταν δεν μπορούσατε να ξεχωρίσετε αν ήταν της αγαπημένη σας .
Συγνώμη Νίκο Μανιό
Την σκιά σου την ένιωσα στη Γυάρο ως επισκέπτρια, δημοσιογράφος, όταν άνοιξαν για πρώτη φορά το στρατόπεδο στο «κοινό». Για να νιώσουμε έστω για λίγο τον αποκλεισμό σας μείναμε με τον οπερατέρ, Γιώργο Κόντη, όλη τη νύχτα στο ξερονήσι με τα ατέλειωτα φίδια πάνω σε μια πεσμένη πόρτα. Μας είχαν προειδοποιήσει οι ψαράδες που μας είχαν μεταφέρει από το καράβι με μια λάντζα οτι θα τα βρούμε σκούρα εκει πάνω, «μόνο πέτρες θα βρείτε». Το κτίριο των φρουρών ενα είδος τραπεζαρίας μεγάλης ήταν ακόμη σφραγισμένο.
Μια νύχτα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το φως της κάμερας το ανοίγαμε για λίγο για να μην εξαντληθεί η μπαταρία. Δεν ξέραμε πως να σας τιμήσουμε και όπου βρίσκαμε λέξεις σκόρπιες κρατουμένων τις φωνάζαμε και αντηχούσαν σ ΄όλο τον τόπο… Για τον Γιώργο, για τον Νίκο, για τον Πέτρο…
Όταν επιστρέψαμε στην ΕΡΤ και αφού βγήκε στα δελτία ειδήσεων μάθαμε ότι τα πλάνα αυτά τα αγόρασε η Ολλανδική Τηλεόραση.
Στη συνέχεια γυρίσθηκαν πολλές εκπομπές. Δεν ξέρω τι δεν κάναμε σωστά και οι αγώνες σας και η αφοσίωσή σας στη Ελευθερία εμπορευματοποιήθηκαν και κάποιοι την εκμεταλλεύθηκαν και έκαναν καριέρες.
Κάποιοι θέλησαν να την ξεχάσουν και να ενταχθούν στο σύστημα.
Κάποιοι όμως, όπως εσύ Νίκο Μανιό, συνέχισες να αγωνίζεσαι. Δεν θα υπενθυμίσω εδώ την πολιτική σου διαδρομή αλλά τον αγώνα σου ως γιατρός στο «Παίδων της Πεντέλης», στα συλλογικά σας όργανα.
Δεν θα σταθώ σε τίποτα άλλο παρα μόνο στις δικές μας ευθύνες. Στις ευθύνες που έχουμε εμείς που ζήσαμε αυτές τις εποχές που ξέρουμε και σιωπούμε. αφήνοντας τη ζωή μας 3τη ζωή της νέας γενιάς να αφυδατώνει τη νιότη της μέσα από εκπομπές που αρχίζουν με δίαιτες και τελειώνουν με μαγειρική.
Μια συγνώμη στο Νίκο Μανιό για το σπρώξιμο και τις πληγές που του άφησαν στα χέρια από μια μερίδα νεολαίας που δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει…
Την ευθύνη την έχουμε εμεις!
