Της Δέσποινας Μακρινού
Την σκότωσε γιατί ήταν Γυναίκα !
Βασιλική απο Χανιά , Κωνσταντίνα απο Μακρινίτσα , Καρολάιν απο Γλυκά Νερά. Ελένη από Αγία Βαρβάρα, Γαρυφαλλιά απο Φολέγανδρο, Αννίσα απο Δάφνη, Μαρία από Λάρισα , Σταυρούλα απο Ρέθυμνο, άγνωστη απο Θεσσαλονίκη, Μόνικα απο Κυπαρισσία, Δώρα απο Ρόδο, άγνωστη απο Αργολίδα, Νεκταρία απο Ιεράπετρα, άγνωστη απο Θεσσαλονίκη, Ελιόνα απο Λακωνία, Τζιβριέ απο Αλεξανδρούπολη, Αλεξάνδρα απο Θεσσαλονίκη, Ελένη απο Ρόδο…
Την σκότωσε γιατί την… αγαπούσε! Την σκότωσε γιατί ήταν γυναίκα !Την σκότωσε γιατί ήταν η γυναίκα του, η ερωμένη του, η κόρη του , η μάνα του!
137 γυναίκες, δολοφονούνται κάθε μέρα τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ. Ο Covid δεν νόσησε μόνο το σώμα. Νόσησε και την ψυχή, το συναίσθημα, το θυμικό.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) 60% αυξήθηκαν οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας μέσα σε ένα χρόνο απο την έναρξη της πανδημίας.
Με βάση τα στοιχεία του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου , το ένα τρίτο των γυναικών των κρατών μελών της Ευρωπαικής ΄Ενωσης, έχουν υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία. 50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα απο ενδοοικογενειακή βία και πάνω απο το 75% έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση σε επαγγεματικό χώρο.
Σύμφωνα πάντα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η κύρια αιτία θανάτου των γυναικών είναι σε παγκόσμιο επίπεδο, η δολοφονία απο πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος.
Δολοφονίες γυναικών ή γυναικοκτονίες.
Πολλοί ήταν εκείνοι που αμφισβήτησαν και εξακολουθούν να αμφισβητούν, την ορθότητα του όρου, αποδίδοντάς τον σε νεολογισμό ανύπαρκτο στο λεξιλόγιο.
Σύμφωνα με τον ορισμό του εγκυκλοπαιδικού εγχειρήματος wikipedia, ως γυναικοκτονία ορίζεται η δολοφονία γυναικών, επειδή είναι γυναίκες.
Η λέξη γυναικοκτονία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1801 για να υποδηλώσει τη δολοφονία μίας γυναίκας. Το 1976 η συγγραφέας Ντιάνα Ε.Χ. Ράσελ (Diana EH Russell) είναι εκείνη που καθόρισε και διέδωσε τον όρο στη σύγχρονη εποχή. Ο όρος Femicide έχει ενταχθεί στον Ποινικό Κώδικα πολλών χωρών, ιδιαιτέρως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου το πρόβλημα αντιμετωπίζεται σε μεγάλη έκταση. Από το Femicide προέκυψε το Feminicidio για να υποδηλώσει την ατιμωρησία και την έλλειψη σοβαρούς αντιμετώπισης απο το Νόμο, τις Πολιτικές Ηγεσίες και την Κοινωνία. Γιατί το θέμα είναι καθαρά πολιτικό και όχι γλωσσικό.
Ως γυναικοκτονία, ορίζεται η δολοφονία γυναίκας απο ερωτικό σύντροφο ή σύντροφο σε γάμο, ο βασανισμός και το μπούλινγκ απο μισογυνισμό, η δολοφονία για λόγους τιμής ( αδελφής, συζύγου, μάνας), η δολοφονία λόγω “προίκας”, η δολοφονία λόγω σεξουαλικών επιλογών και ταυτότητας φύλου, η βρεφοκτονία ανεπιθύμητου κοριτσιού.
Δεν θεωρείται γυναικοκτονία , ο θάνατος γυναίκας κάτω απο άλλες συνθήκες, όπως για παράδειγμα σε μία ληστεία, σε μία αιματηρή διαδήλωση, σε μία διαμαρτυρία. Ο σεξιστικός προσανατολισμός του εγκλήματος, είναι αυτό που προσδιορίζει και ορίζει τον όρο. Ασφαλώς και κάθε γυναικοκτονία είναι και ανθρωποκτονία και συγκαταλέγεται στο σύνολο των ανθρωποκτονιών. Απλώς έχει μιά ιδιαίτερη βαρύτητα και μιά ξεχωριστή θέση στο γράμμα του Νόμου και της Κοινωνίας.
Η ξέχωριστή αυτή θέση, είναι το πρώτο βήμα στην κοινωνική και πολιτική ευαισθητοποίηση. Και αυτό δεν είναι λίγο.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαικού Ινστιτούτου για την Ισότητα των φύλων
- Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
- Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό της
- Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερεις μέρες, περίπου 100 τον χρόνο
- Στην Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο σπίτι
- Από αυτές το 1/3 μαχαιρώνεται, το 1/3 φονεύεται με πυροβόλο όπλο, το 20% στραγγαλίζεται και το 10% ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου.
Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως η Χιλή, η Κόστα Ρίκα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Γουατεμάλα και το Μεξικό.
Απο τον περασμένο χρόνο στην Δομηνικανή Δημοκρατία , η γυναικοκτονία τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 40 ετών.
Στην Ελλάδα οι γυναικοκτονίες καταγράφονται ως ανθρωποκτονίες και δεν τυγχάνουν ξεχωριστής μεταχείρισης. Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο, ότι τον περασμένο χρόνο με Covid και καραντίνα, η Γραμμή SOS δέχθηκε 7.809 κλήσεις εκ των οποίων οι 5.500 περίπου αφορούσαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και έγιναν κυρίως απο τις ίδιες τις γυναίκες ή και απο τρίτα πρόσωπα. Απο αυτές μόνο 175 γυναίκες με παιδιά, κατάφεραν να βρούν καταφύγιο στους 19 ξενώνες προστασίας.
