Αλφρεντ Χίτσκοκ
Γράφει η Δέσποινα Μακρινού
Le maitre du suspense, φοβόταν τα … αυγά
Στις 13 Αυγούστου του 1899, γεννιέται το τρίτο παιδί μιάς μικροαστικής οικογένειας αυστηρών καθολικών γονέων στο Ανατολικό Λονδίνο. Ο πατέρας του ήταν παντοπώλης και η μητέρα του βαθειά θρησκευόμενη. Ο Αλφρεντ, όπως και τα δύο προηγούμενα αδέλφια του , μεγάλωσε κάτω απο στενή γονεική επιτήρηση με σκληρές τιμωρίες και καθημερινό ασφυγκτικό έλεγχο κινήσεων.
Είναι καταγεγραμμένη στη βιογραφία του, η ” βραδυνή εξομολόγηση” στη μητέρα του, που συνεχίστηκε και μετά την ενηλικίωσή του και κατά την οποία έδινε πλήρη αναφορά των πεπραγμένων της ημέρας . Κάποια στιγμή μάλιστα , λέγεται ότι με εντολή του πατέρα του, φυλακίστηκε απο την αστυνομία και παρέμεινε στο κελί μία ολόκληρη νύχτα , δικαιολογώντας την πράξη πως “έτσι κάνουν στα άτακτα παιδιά “.
Ο φόβος και η τιμωρία διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του Χίτσκοκ και συνυπύρχαν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Φοβόταν τους αστυνομικούς, τους ιερείς, την οδήγηση (την Τροχαία) τον αριθμό 13, αλλά και τα … αυγά. Δεν άντεχε το κίτρινο χρώμα των κρόκων. ” Το αίμα είναι ωραίο κόκκινο, αλλά ο κρόκος κίτρινος και απαίσιος. Με τρομάζει. Με αηδιάζει“.
Προτιμούσε τις ξανθές πρωταγωνίστριες, γιατί στο λευκό τους δέρμα το αίμα κυλά πιο εντυπωσιακό. Γιατί η αψεγάδιαστη ομορφιά τους, αποδίδει καλύτερα την πραγματικότητα, όταν ταλαιπωρηθεί.
Σπούδασε Μηχανική, Ηλεκτρολογία, Ακουστική , Ναυπηγική και τεχνικό σχέδιο. Ο θάνατος του πατέρα του, τον ανάγκασε να αναζητήσει εργασία σε μικρή ηλικία, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λονδίνου.
Το 1920 και σε ηλικία 21 ετών, ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε σε κινηματογραφικό στούντιο της Paramount Pictures στο Λονδίνο.
Σχεδίαζε τους τίτλους αρχής των ταινιών.
Η πρώτη του σκηνοθετική προσέγγιση, ήλθε λίγο μετά, όταν ο σκηνοθέτης μιάς ταινίας αρρώστησε και οι παραγωγοί του ζήτησαν να τον αντικαταστήσει.
Η αποκλειστικά δική του σκηνοθετική προσπάθεια, αρχίζει με την ταινία “Αριθμός 13″ , που όμως δεν ολοκληρώθηκε, γιατί το στούντιο έκλεισε.
Με την έναρξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου μετακομίζει οριστικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ιδιαιτερότητες και ψυχαναγκασμοί
Ο Χίτσκοκ υπήρξε ένας ευφυής, διαμόνιος, ταλαντούχος, αλλά και εξαιρετικά δύσκολος άνθρωπος, τόσο στην προσωπική του ζωή, όσο και στις συνεργασίες του.
Είχε αμέτρητες φοβίες , υπεβολικές εμμονές, κυκλοθυμικά συναισθήματα, νευρώσεις και απρόβλεπτες εκδηλώσεις.
Λάτρευε τα ακριβά κρασιά και το καλό φαγητό. Είχε μεγάλη κοιλιά ( λένε ότι δεν είχε αφαλό λόγω κάποιας επέμβασης ) και το μέγεθος του υπήρξε πάντα, καθ ‘ ολη τη διάρκεια της ζωής του, επιβλητικά εντυπωσιακό. Η Γκρέις Κέλι είχε πεί ” Δεν έχω δεί άνθρωπο να απολαμβάνει τόσο πολύ το φαγητό”.
Ηταν βουλημικός και έτρωγε συνεχώς ενώ εργαζόταν, παγωτό, pancakes και διάφορα άλλα σνακς πίνοντας ταυτόχρονα σαμπάνια. Τα γεύματά του ήταν πολλά και πλούσια.
Αγαπούσε τις φάρσες. Πολλές ήταν άκομψες και προσβλητικές , αλλά εκείνος ενθουσιαζόταν και τo απολάμβανε. Λένε ότι κάποτε είχε καλεσμένους στο σπίτι και τους πρόσφερε φαγητό σε μπλέ … απόχρωση. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί απο τους καλεσμένους να φύγουν με έντονη ναυτία. Το γεγονός είχε γίνει γνωστό και ελάχιστοι στη συνέχεια συνεστιάζοντο μαζί του.
Υπήρξαν όμως και πιο ανώδυνες φάρσες, όπως αυτή με τις χριστουγεννιάτικες κάρτες που έστελνε με όλα τα γράμματα του λατινικού αλφάβητου πλήν του L δηλαδή “Νο L” (Noel Χριστούγεννα).
Αγαπούσε τα γυναικεία ρούχα και συχνά ντυνόταν γυναίκα για να διασκεδάζει τους φίλους του.
Αγαπούσε επίσης τα σκυλιά. Παρακολουθούσε με μανία τη σειρά “Λάσι” στην τηλεόραση.
Λάτρευε τα τρένα και ενδιαφερόταν για όλα τα δρομολόγια, τα οποία και μάθαινε απ’εξω. Ηταν συχνός επισκέπτης στο μουσείο της Σκότλαντ Γιάρντ και παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον τις ποινικές δίκες. Οι φόνοι και η προσωπικότητα των εγκληματιών, ανήκαν στην “ομάδα” των πιο θερμών ενδιαφερόντων του.
Η γυναίκα του η Άλμα Ρεβίλ υπήρξε σταθερή σεναριογράφος και παραγωγός στις ταινίες του. Ο γάμος τους, ωστόσο υπήρξε λευκός, λόγω του υπερβολικού βάρους του.
‘Ολα στον Χίτσκοκ ήταν υπερβολικά. Το φαγητό, το ποτό, οι καθημερινές ανθυγιεινές συνήθειες τα πάντα. Συνέπεια όλων αυτών ήταν οι συνεχείς και καθημερινοί σωματικοί πόνοι.
Η αρθρίτιδα και η επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας του, επέφεραν σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια, που ήταν και η βασική αιτία του θανάτου του.
Ο Χίτσκοκ υπήρξε ένας Σερ
Ο ΄Αλφρεντ Χίτσκοκ ήταν πάντα καλοντυμένος και φορούσε γραβάτα. Το ίδιο απαιτούσε και απο τους συνεργάτες του.
Συνεργάστηκε με τις πιο διάσημες ηθοποιούς της εποχής, όπως την Τζόαν Φοντέιν, την Ινγκριντ Μπέργκμαν, την Μάρλεν Ντίτριχ, την Γκρέις Κέλι, την Κίμ Νόβακ, τη Τζάνετ Λί, την Ντόρις Ντέι, την Τιπι Χέντρεν (μητέρα της Μέλανι Γκρίφιθ) και πολλές άλλες.
Με τις πρωταγωνίστριές του υπήρξε κτητικός και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχαν υποστηρίξει ότι τις παρενοχλούσε σεξουαλικά.
Σημαντικοί ωστόσο, ήταν και οι άντρες πρωταγωνιστές των ταινιών του, όπως ο Γκρέγκορι Πέκ, ο Χένρι Φόντα, ο Σον Κόνερι, ο Μοντγκόμερι Κλίφτ, ο Πολ Νιούμαν, ο Κάρι Γκράντ, ο Λόρενς Ολιβιέ και πολλοί άλλοι.
Ο Χίτσκοκ προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, αλλά δεν το κέρδισε ποτέ.
Ο αγαπημένος του σκηνοθέτης υπήρξε ο Λουις Μπουνιουέλ και η αγαπημένη του ταινία “Το χέρι που σκοτώνει”.
Υπέγραψε πάνω απο 50 αριστουργηματικές ταινίες, αφήνοντας μεγάλη παρακαταθήκη στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Υπήρξε οπαδός της άποψης “Η χρονική διάρκεια της ταινίας να μην ξεπερνάει την αντοχή της ουροδόχου κύστης του ανθρώπου”.
Ο Φρανσουά Τρυφώ και ο Μπράιαν ντε Πάλμα συμπεριλαμβάνονται στους φανατικούς θαυμαστές του.
Με αριστουργηματικό τρόπο κατάφερε να αποδώσει στις ταινίες του, όλα τα καταπιεσμένα ανθρώπινα συναισθήματα.
Το 1979 ένα χρόνο πριν το θάνατό του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Σερ. Πεθανε στις 29 Απριλίου του 1980.
