Ζουάν ή Χουάν Μιρό – Ο μετριοπαθής
Ο ζωγράφος των χρωμάτων
«Ζωγράφιζε σαν παιδί , γεννήθηκε σαν παππούς». Κανείς δεν μπορεί να
φανταστεί, βλέποντας τους πίνακές του, ότι ο άνθρωπος που υπογράφει φοράει
… σκούρο κοστούμι και γραβάτα.
Ο Ζουάν Μιρό γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1893. Ο πατέρας του, αλλά και η
μητέρα του, ήταν χρυσοχόοι, δημιουργοί κοσμημάτων τέχνης.
Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.
Ο Μιρό στο Παρίσι
Σε ηλικία 27 ετών, εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου έρχεται σε επαφή με το
καλλιτεχνικό κίνημα αισθητικής αναρχίας των αρχών του 20ου αιώνα, το
γνωστό ως κίνημα των Ντανταιστών.
Ο Ντανταϊσμός, ωστόσο, με την
αντισυμβατική σύμβαση συμπεριφοράς που υιοθετούσε στη ζωή, καθώς και με
την απόρριψη των κατεστημένων ιδανικών στις βασικές αρχές της Τέχνης, δεν
του ταιριάζει και στρέφεται στο σουρρεαλισμό και τον υπερρεαλισμό. Η
στροφή αυτή δεν ήλθε αβασάνιστα. Πειραματίστηκε και με άλλα ρεύματα,
όπως του Φωβισμού και του Κυβισμού. Και αυτά ωστόσο τα απέρριψε.
Ο ίδιος συστηματικά αποφεύγει να ενταχθεί και να χαρακτηρίσει την
τεχνοτροπία του. Καλλιτέχνες της εποχής, Πικάσο, Αντρέ Μασσόν, Μαξ
Ερνστ, τον “χρέωναν” στους σουρεαλιστές.
Ο Αντρέ Μπρετόν, ο πιο γνωστός Γάλλος υπερρεαλιστής συγγραφέας και
μέντορας του, είχε δηλώσει “ Ο Μιρό είναι ο πιο σουρεαλιστής από όλους
Ο Μιρό είναι ο εαυτός του
Ο Μιρό έχει δικό του στυλ, παίζει με τα χρώματα και τα σχέδια, εμπνέεται απο
την καταλανική παράδοση, από τους προϊστορικούς χρόνους καθώς και από την
φυσική θέση της πόλης της Βαρκελώνης. Οι φανταστικές εικόνες του, τα
παιχνιδίσματα με τα χρώματα και τις παραστάσεις, του δίνουν μία ιδιαίτερη
θέση στο Πάνθεον των καλλιτεχνών του 20ου αιώνα. Τα έργα του έρχονται σε
πλήρη αντίθεση με τις επιλογές του στην καθημερινή ζωή.
Ο Μιρό ήταν σοβαρός, εργατικός, μετριοπαθής, ένας πολύ “comme il faut”
τζέντλεμαν. Κυκλοφορούσε με σκούρο κοστούμι και γραβάτα και
ευχαριστιόταν να επισκέπτεται τις εκθέσεις στις γκαλερί.
Ξεκίνησε να εργάζεται σε ένα λογιστικό γραφείο, υπακούοντας στις επιθυμίες
των γονιών του, για ένα σταθερό επάγγελμα. Η επιλογή αυτή, ωστόσο, δεν ήταν
η καλύτερη για την ψυχική του υγεία.
Μετά από ένα δυνατό ψυχικό κλονισμό εγκατέλειψε την ιδέα να γίνει λογιστής
και με τη σύμφωνη πλέον γνώμη των γονιών του, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά
στην προσωπική του καλλιτεχνική ανάγκη.
Τα έργα του, για μεγάλο διάστημα δεν είχαν εκτιμηθεί ιδιαίτερα με αποτέλεσμα
η αγοραστική τους αξία να μην ικανοποιεί τις ανάγκες της οικογένειας. Λέγεται
ότι κάποια στιγμή έστειλε επιστολή στις γκαλερί της Αμερικής, με την
χαρακτηριστική επισήμανση «Αυτό που δεν θα δεχτώ πλέον είναι μια μέτρια
ζωή, ενός μετριοπαθούς τζέντλεμαν».
Ο Μιρό στην προσωπική του ζωή
Ο Μιρό παντρεύτηκε μία φορά και απέκτησε μία κόρη την Ντολόρες.
Το όνειρό του ήταν να αγοράσει ένα άνετο στούντιο εργασίας, όπου να μπορεί
να εκθέτει τα έργα του. Το όνειρό του πραγματοποιήθηκε λίγα χρόνια μετά το
1956.
Αγόρασε μία έκταση στην περιοχή της Πάλμα Ντε Μαγιόρκα, έκτισε ένα
μεγάλο σπίτι, με επιρροες απο την αρχιτεκτονική της avant – garde της
δεκαετίας του 1950 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του. Μετά το θάνατό
του μετατράπηκε σε Μουσείο των έργων του.
Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου είχε μετακομίσει στο Παρίσι με την
οικογένειά του. Επέστρεψε στην Ισπανία το 1940. Απο το 1940 έως το 1948,
πειραματίστηκε και σε άλλη είδη Τέχνης με μεγάλη επιτυχία, όπως η γλυπτική ,
το κολάζ, η κεραμική και οι τοιχογραφίες.
Ο Ζουάν ή Χουάν Μιρό θεωρείται, μαζί με τον επίσης Καταλανό συμπατριώτη
του Πάμπλο Πικάσο, ιδρυτής της μοντέρνας ζωγραφικής.
Το 1975 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Ζουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών
Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη και ο Μιρό δώρισε στο ίδρυμα 5.000 έργα
του.
«Με την αυθόρμητη τεχνική του, ο Μιρό αποδεικνύει σε μια κοινωνία που όσο
λιγότερο δημιουργεί τόσο περισσότερο παράγει ότι, αν η παραγωγή είναι
συνώνυμη της εργασίας, η δημιουργία είναι συνώνυμη του παιχνιδιού» έχει
δηλώσει ο συγγραφέας του κλασικού έργου “Η μοντέρνα Τέχνη” 1770 – 1970,
Τζούλιο Κάρλο Αργκάν.
Ο Μιρό πέθανε το 1983 στην πόλη της Μαγιόρκα, σε ηλικία 90 ετών.
