Παύλος Φύσσας απο τον Περαία!
Γράφει η Δέσποινα Μακρινού
“Μιά τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαίνεις
όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
Με λένε Παύλο Φύσσα απο τον Περαία.
Τον έλεγαν Παύλο Φύσσα! Μα τώρα έχει πεθάνει! Ήταν 34 ετών! Μα τώρα έχει πεθάνει! Ήταν ωραίος ! Μα τώρα έχει πεθάνει ! Ήταν ποιητής ! Μα τώρα έχει πεθάνει! ΄Ηταν παιδί με όνειρα τρελά ! Μα τώρα έχει πεθάνει! Ήταν “δολοφόνος του παρελθόντος” ! Μα τώρα έχει πεθάνει!
Τρείς μαχαιριές , οι δύο θανατηφόρες απο ένα τέρας ” με παράξενη στολή που παραμόνευε πάντοτε κρυφά μες στις σκιές “.
Και εκείνος ” σιγά μην κλάψει” ” σιγά μη φοβηθεί” το τέρας, που ποτέ δεν σκιάχτηκε! ” Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά, να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια, μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά, πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυό μου χέρια”.
Ο Παύλος γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1979 στον Πειραιά. Ο πατέρας του ήταν εργάτης στην Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.
Εκεί είχε εργαστεί και ο ίδιος για ένα διάστημα και ήταν μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου.
Απο νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη ραπ μουσική και τον στίχο. Το καλλιτεχνικό του όνομα ήταν Killah P (Δολοφόνος του παρελθόντος ) ή Dogo Argentino. Είχε συνεργαστεί με γνωστούς καλλιτέχνες, όπως ο Δημήτρης Μεντζέλος, τα Ημισκούμπια, ο Γιάννης Αγγελάκας. Χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την εμπορική, οικονομική αξία της μουσικής του δημιουργίας, την διέθετε ελεύθερα μέσω του ίντερνετ.
Οι στίχοι του μιλούσαν για μετανάστες, πρόσφυγες, καταπιεσμένους, για την βία του του συστήματος, για τον φασισμό και τους φασίστες. Είχε γράψει επίσης στίχους για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο του 2008 και για τον Ιταλό φοιτητή Κάρλο Τζουλιάνι, που σκότωσαν οι αστυνομικοί σε μιά αντιφασιστική διαδήλωση στη Γένοβα και λέγεται ότι πέρασαν με το αστυνομικό αυτοκίνητο πάνω απο το άψυχο κορμί του.
Ο Παύλος δεν άντεχε την αδικία, δεν άντεχε και τον έπνιγε “των ανθρώπων η μιζέρια“! “Τόσο, όσο κι η θλίψη“.
Δεν ντρεπόταν για τις ιδέες του , δεν δίσταζε, δεν φοβόταν να τις εκφράσει. Κι αυτό το πλήρωσε με τη ζωή του!
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 σε ένα καφενείο στο Κερατσίνι γράφτηκε η τελευταία πράξη της σύντομης ζωής του. Ο Γιώργος Ρουπακιάς , μέλος της εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή , με τρείς μαχαιριές προκάλεσε το θάνατο του αντιφασίστα καλλιτέχνη.
Ο Παύλος άφησε την τελευταία του πνοή καταγγέλλοντας τον φασισμό και το φασιστικό χέρι του εκτελεστή του.
Το όνομά του έμεινε στην ιστορία, ως σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα, όχι μόνο για την Ελλάδα. Η προτομή του, που τοποθετήθηκε ένα χρόνο αργότερα στο σημείο της δολοφονίας. αποτελεί σημείο τιμής, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένειά του.
Η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, ανέλαβε έναν ανένδοτο, επίμονο αγώνα, που διήρκησε πεντέμισι περίπου χρόνια για δικαιοσύνη και καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης. Έγινε η Μάνα όλων των δημοκρατικών πολιτών, που δεν ζητούσαν τίποτα άλλο, παρα μόνο τιμωρία για τη δολοφονία του Παύλου, αλλά και για όλα τα εγκλήματα που είχε διαπράξει η συγκεκριμένη Οργάνωση.
Η επιμονή της μάνας που ζητούσε εκδίκηση για τον άδικο χαμό του παιδιού της, οι κραυγές απέραντης θλίψης και οι εξοντωτικές ώρες αναμονής και αγωνίας, τελικά βρήκαν δικαίωση και στις 7 Οκτωβρίου του 2020 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, καταδίκασε τον δράστη Γιώργο Ρουπακιά μαζί με άλλους 15 συνεργάτες του. Η Χρυσή Αυγή επίσης, πέρασε στην ιστορία ως μία εγκληματική φασιστική οργάνωση και επισήμως.
Απο κει ψηλά, όπου βρίσκεται ο Παύλος, ραπάρει και υποστηρίζει :
” Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρά μου,
ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ,
κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.
Και περιμένω κι άλλα αδέλφια για να ρθούν
σ’ αυτήν την κορυφή που όλους περιμένοι.
αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν
σ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη”
