Αποσιώπιση εγκλήματος και απώλεια εργασίας
Πολλές φορές η επικαιρότητα, με έντονο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, δίνει την ευκαιρία της προσέγγισης γεγονότων και καταστάσεων με σφαιρικότερη πληροφόρηση και επεξεργασία.
Εδώ και πολλές ημέρες, η κοινωνία παρακολουθεί με έντονη αγανάκτηση και οργή τις αποκαλύψεις για το αμαρτωλό κύκλωμα βιασμού και εκπόρνευσης της 12χρονης.
Πέρα όμως απ όσα εκτυλίσσονται, έστω και με αργούς ρυθμούς, για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, ένα άλλο θέμα διχάζει την κοινή γνώμη.
Πρόκειται για το γεγονός της απόλυσης ενός δημοσιογράφου από την εφημερίδα όπου εργαζόταν, με μόνο το αιτιολογικό, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, ότι είναι γιός του πρωταγωνιστή της απίστευτης αυτής εγκληματικής ιστορίας.
Ο αντίλογος της εργοδοσίας είναι πως ο δημοσιογράφος αρνήθηκε την πρότασή της για προσωρινή περιθωριοποίησή του και έτσι «έθεσε εαυτόν» εκτός της εφημερίδας. Η κίνηση αυτή της εφημερίδας, συνδέεται προφανώς και με τη σκοπιμότητα αποφυγής εντυπώσεων-αντιδράσεων από σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, που περιέλαβε στο στόχαστρο και τα μέλη της οικογένειας του δράστη, πέρα από τη σύζυγο που με οικονομικά ανταλλάγματα επιχείρησε τη συγκάλυψη του εγκλήματος. Και η στοχοποίηση αυτή επί δικαίων και αδίκων εν πολλοίς περιλαμβάνει και το γιό του, που κατέχει μία σημαντική δημοσιογραφική θέση.
Υπάρχουν όμως και οι σφοδρές επικρίσεις πολλών άλλων για την απόλυση, οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν ότι για την εγκληματική δραστηριότητα του πατέρα πρέπει να υπάρχουν συνέπειες για τα παιδιά, όταν δεν έχουν καμία σχέση και ευθύνη. Έτσι η ιδιοκτησία της εφημερίδας, επιχειρώντας να δικαιολογήσει την απομάκρυνση του δημοσιογράφου, εμμέσως πλην σαφώς, του αποδίδει ευθύνη σημειώνοντας ότι ο ίδιος παραδέχθηκε πως πριν λίγες εβδομάδες είχε πληροφορηθεί για την εγκληματική δράση του πατέρα του. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι απέφυγε να το καταγγείλει.
Με αφορμή τα πολλά που ακούγονται και λέγονται ένθεν κακείθεν, καλό θα είναι να ξεκαθαριστούν βασικά πράγματα, που βοηθούν στην αντικειμενική κρίση.
Κατ αρχήν, όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί, το κράτος δικαίου που αποτελεί βασικό γνώρισμα του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποκλείει την οικογενειακή ευθύνη και την γενίκευση, κάτι που εντάσσεται σε φασιστικές-ολοκληρωτικές θεωρίες και πρακτικές. Ο καθένας είναι υπεύθυνος ΜΟΝΟ για τις δικές του πράξεις και ενέργειες.
Η αποσιώπιση εγκλήματος είναι σοβαρό ποινικό αδίκημα και τιμωρείται αυστηρά. Όμως υπάρχει βασική εξαίρεση, για τα «οικεία» πρόσωπα. Δηλαδή δεν τιμωρείται αυτός που αποσιώπισε το έγκλημα αν είναι οικείος, δηλαδή μέλος της ίδιας οικογένειας. Προφανώς γίνεται κατανοητή από την ισχύουσα νομοθεσία η συναισθηματική εξάρτηση, η οποία λειτουργεί αποτρεπτικά στην αποκάλυψη εγκληματικής ενέργειας που αφορά τον πατέρα, τον αδελφό κ.λ.π. Δεν αποδίδεται ευθύνη.
Άλλο προβαλλόμενο θέμα είναι ο τρόπος πρόσληψης του δημοσιογράφου στην εφημερίδα και η σύντομη ανέλιξή του στη σημαντική θέση του διπλωματικού συντάκτη. Αν δηλαδή η πρόσληψη έγινε «με την αξία του ή με μέσον», κατά την χρησιμοποιούμενη έκφραση.
Προφανώς το ερώτημα είναι περιττό, καθώς όλοι γνωρίζουν τα περί προσλήψεων. Ο γνωστός του γνωστού κ.λ.π. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν κομματικές διασυνδέσεις . Και εδώ έχουμε αυτό το στοιχείο, καθώς η μητέρα ήταν στέλεχος της δημοτικής παράταξης Μπακογιάννη και ο βιαστής πατέρας ενταγμένος στη Νέα Δημοκρατία με υψηλές γνωριμίες, όπως και φωτογραφικά απεικονίζεται. Και η φροντίδα για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών , είναι κάτι αναμενόμενο και σύνηθες, με τα δεδομένα που υπάρχουν κυρίως ως προς τα κόμματα της εξουσίας. Όχι μόνο για προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα, όπως οι εφημερίδες, όπου το λόγο έχουν αποκλειστικά οι ιδιοκτήτες, αλλά και περισσότερο στο δημόσιο τομέα, που εν πολλοίς αποτελεί φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης.
Συνεπώς και αν ισχύει η πιθανότητα της πρόσληψης με παρέμβαση τρίτων προσώπων, απλά ακολουθείται η πεπατημένη. Με την επισήμανση μάλιστα ότι στον ιδιωτικό τομέα αν δεν μπορείς να ανταποκριθείς στη δουλειά σου δεν σε κρατάνε γιατί πληρώνει ο ιδιοκτήτης, αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στο δημόσιο, όπου το κόστος πηγαίνει στο φορολογούμενο πολίτη.
Πάντως ανεξάρτητα από τον τρόπο πρόσληψης του οποιουδήποτε εργαζόμενου, ισχύει για όλους η προστασία από την εργατική νομοθεσία. Και κάθε απόλυση συνδέεται με συγκεκριμένες προϋποθέσεις , συνέπειες και ευθύνες.
Το δικαίωμα της εργασίας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο για ΟΛΟΥΣ.
Και είναι βασική προϋπόθεση για την επιβίωση του κάθε ανθρώπου. Παράλληλα όμως συνδέεται και με την διασφάλιση της κοινωνικής ηρεμίας και ειρήνης, καθώς η ανεργία και η ανέχεια πολλές φορές οδηγεί σε παράνομες διεξόδους.
Οι εξελίξεις στην πολύκροτη αυτή υπόθεση, που συγκλονίζει το κοινωνικό σύνολο, είναι απρόβλεπτες, και οι όποιες σκέψεις γίνονται πάντα με όσα έχουν βγει μέχρι τώρα στο φως της δημοσιότητας. Mε επιφύλαξη για όσα στη συνέχεια πρόκειται να αποκαλυφθούν για τις πραγματικές διαστάσεις και τα εμπλεκόμενα πρόσωπα….
