Παρακολουθώντας κανείς τα όσα συμβαίνουν με τα τραπεζικά δάνεια, αναρωτιέται πως οι καλά αμειβόμενοι εθνοπατέρες της Βουλής «δυσκολεύονται» να τα βγάλουν πέρα, ώστε να χρειάζονται να δανείζονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τα διάφορα πιστωτικά ιδρύματα. Και μάλιστα όταν σε πολλές περιπτώσεις έχουν στην ιδιοκτησία τους δεκάδες ακίνητα, που προφανώς τους εξασφαλίζουν πρόσθετα εισοδήματα.
Eίναι μάλιστα εντυπωσιακό. ότι με πολλές και ποικίλες «ρυθμίσεις» με τους επί κεφαλής των τραπεζών εξασφαλίζουν πολύ εύκολα συνεχείς παρατάσεις, ώστε όχι μόνο να μην πονοκεφαλιάζουν για την εξόφλησή τους , αλλά να προσδοκούν στην επιβεβαίωση της παροιμίας «ζήσε μαύρε μου….» ή τα δανεικά να γίνονται και αγύριστα.
Είδαμε τα κομματικά δάνεια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς καμία εγγύηση και διασφάλιση. Τελικά όλα τακτοποιήθηκαν αφού έγινε ρύθμιση να εξοφληθούν σε μερικές ….εκατοντάδες χρόνια.!!!!
Μια επίκαιρη περίπτωση είναι εκείνη του υπουργού Παπαθανάση, που, ανεξάρτητα από την αντιπολιτευτική πρόθεση για προβολή της, δεν παύει να προκαλεί ερωτηματικά και αμφιβολίες, για τις ακολουθούμενες διαδικασίες και ρυθμίσεις για το τραπεζικό δάνειο.
Βέβαια είναι πολύ μακρύς ο κατάλογος των πολιτικών προσώπων, που επιδίδονται σε αυτές τις τραπεζικές δανειοληψίες,.
Μάλιστα για να εξασφαλίσουν και τα διάφορα τραπεζικά στελέχη που τους χορηγουν τα γνωστά «αέρα πατέρα» δανεικά, με καθόλου ή ελάχιστες ασφάλειες, πέρασαν και σχετικό νόμο. Επειδή οι ¨γαλαντομίες» αυτών των υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών συνιστούν απροκάλυπτα το κακούργημα της απιστίας σε βάρος των πιστωτικών ιδρυμάτων, ψήφισαν στη Βουλή νόμο με μεγάλη πλειοψηφία, που προβλέπει ότι τα επίορκα αυτά τραπεζικά στελέχη θα έχουν το …ακαταδίωκτο!!!!!
Έτσι λοιπόν οι απαράδεκτες και προφανώς επιλήψιμες συναλλαγές με τα δάνεια μπορούν να είναι ανεξέλεγκτες…..
Αντίθετα από όσα ευνοϊκά, χαριστικά και προκλητικά ακολουθούνται για πολιτικούς, εκδότες και άλλους από τους τα μάλα κατέχοντες, ο απλός κόσμος στενάζει κάτω από τις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζών, που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει.
Χρεώνουν ότι θέλουν για την παραμικρή συναλλαγή, αυξάνουν τα επιτόκια των δανείων και αντίστοιχα κρατάνε σε συμβολικό επίπεδο τα υποβαθμισμένα επιτόκια των καταθέσεων.
Και βέβαια κανένα έλεος σε μικροδανειολήπτες, που ενώ πολλές φορές έχουν καυαβάλει εις διπλούν και τριπλούν το κεφάλαιο, χάνουν τα σπίτια τους από τους δυσβάστακτους και συνεχώς αυξανόμενους τόκους.
Όμορφος κόσμος….
