“ Και πάλι στον αγώνα πικραμένοι, αλλά όχι ηττημένοι”
Της Δέσποινας Μακρινού
Αλλά όχι ηττημένοι! Και πάλι στον αγώνα! Γιατί “Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει, όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει. Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει».
Δώσαμε μιά δύσκολη μάχη, με προσδοκίες, με όνειρα , με αισιοδοξία.
Κάναμε λάθη, πολλά λάθη ξεκινώντας απο την επόμενη των προηγούμενων εκλογών .
Αφήσαμε τη φθορά να έλθει μόνη της. Πιστέψαμε στη νομοτέλεια της ανικανότητας και του κακού, που μαραζώνει χωρίς παρεμβάσεις.
Δείξαμε σιγουριά και εμπιστοσύνη στο προηγούμενο υψηλό ποσοστό.
Υποτιμήσαμε τον αντίπαλο, γιατί είχαμε το Δίκιο με το μέρος μας. Εκτιμήσαμε ότι το κακό έχει κοντά ποδάρια.
Μπήκαμε στη μάχη με αρνητισμό. Η διαφημιστική καμπάνια μας – αν και το σύνθημα που υιοθετήθηκε “Δικαιοσύνη παντού” – ήταν εύστοχο, δεν κατάφερε να το υποστηρίξει και να το αναλύσει. Ο Διεθνής διαφημιστικός κώδικας, που υπαγορεύει μιά μεθοδική και εξελίξιμη κειμενογραφία, εγκαταλείφθηκε, παραμένοντας σταθερά στην επίθεση και την άρνηση. Η θετική πλευρά του προεκλογικού προγράμματος, “σύρθηκε” κάτω απο τον μανδύα μιάς άγονης εμμονικής επιθετικότητας. Ξεκινήσαμε τον αγώνα, συνεχίσαμε τον αγώνα ! Λάθος!
Η έλλειψη εφικτής πρότασης για κυβερνησιμότητα, φόβησε τους ψηφοφόρους. Ο φόβος για ακυβερνησία και ταλαιπωρία τους τρόμαξε. “Μπροστά και σταθερά” τους πρότεινε ο αντίπαλος. Εν γνώσει των περισσοτέρων το ζοφερό μέλλον που έρχεται, ακολούθησαν το Τέρας. Καλύτερα με το Τέρας παρά απέναντι του.
Ωστόσο όπως πολύ καλά επισημαίνει ο Μπρέχτ “Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει”.
Η ήττα είναι παρελθόν η νίκη είναι μπροστά μας!
“Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό ” (Τάσος Λειβαδίτης)
Δεν υποχωρούμε λοιπόν, με περισυλλογή και όρεξη , οφείλουμε να αλλάξουμε κατεύθυνση, να διορθώσουμε τα λάθη μας , να πιστέψουμε στις αξίες μας και στα ιδανικά που μας διακρίνουν! Θα προκάμουμε άραγε;
Το μυστικό της καλής οργάνωσης βρίσκεται στο μη προφανές . Αυτό καλούμαστε να ανακαλύψουμε. Η νίκη δεν είναι ποτέ οριστική. Το ίδιο και η ήττα.
Λοιπόν κουράγιο “Να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα”!
