Αυτή την περίοδο τον απολαμβάνουμε στο έργο του Στρίντμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια» που ανεβαίνει για λίγες ακόμη παραστάσεις στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία του Θεόδωρου Εσπίριτου.
Παράλληλα ο Κωνσταντίνος Σειραδάκης βρίσκεται σε εντατικές πρόβες για τη σειρά της ΕΡΤ1 «Όρκος II». Ενώ, στα μέσα καλοκαιριού θα ανέβει το βραβευμένο του θεατρικό έργο «Οι μέρες πριν τη βροχή».
Εμείς μιλήσαμε μαζί του και προσπαθήσαμε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα..
Η «Δεσποινίς Τζούλια», έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε στο Θέατρο 104, είναι γραμμένο το 1888 από τον Στρίντμπεργκ. Γιατί πιστεύετε ότι θεωρείται κλασικό έργο και ανεβαίνει τόσο συχνά;
Ανεβαίνει και θα ανεβαίνει πολύ συχνά η Δεσποινίδα Τζούλια, μάλλον λόγω του αντίκτυπου που έχει στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων ανά τις εποχές. Ο συγγραφέας του είναι άφοβος , δεν μασάει πουθενά. Καταπιάνεται με το θέμα της πάλης των δύο φύλων αλλά έχει ξαπλώσει τον εαυτό του πρώτα σε ένα χειρουργικό κρεβάτι και είναι σαν να πραγματοποιεί εγχείρησης ανοικτής καρδιάς δημόσια. Οι ήρωες του δεν τελειώνουν ποτέ. Τους κουβαλάς μαζί σου, κατοικούν μέσα σου και ταυτόχρονα πάντα κάτι σου ξεγλιστράει.
Τι έχει να μας πει σήμερα το συγκεκριμένο έργο;
Καταπιάνεται με τη μάχη των δύο φύλων που είναι και θα είναι ένα πάντα τόσο επίκαιρο θέμα , οπότε έχει πάρα πολλά να πει. Οι ήρωες του, άντρες και γυναίκες, ψάχνουν την άπιαστη ιδέα το να μπορέσουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν αλλά τελικά αυτό που έχει το πάνω χέρι είναι το παιχνίδι της επικράτησης του ενός πάνω στον άλλην, ή της μιας πάνω στον άλλον
Το θέμα της παράστασης «Δεσποινίς Τζούλια» είναι η πάλη των φύλων και των τάξεων. Παράλληλα, όμως βλέπουμε ότι διεισδύει αριστοτεχνικά στο δίπολο «φόβος και εξουσία». Τι σημαίνει για εσάς «φόβος»;
Φόβος να εξουσιαστείς από κάποιον ή κάτι που σε καλεί να χαθείς μέσα του, να του δοθείς άνευ όρων, και εσύ να ξέρεις ή να διαισθάνεσαι ότι αυτό δεν θα είναι για καλό και ταυτόχρονα να μην μπορείς να κάνεις και πολλά. Να είσαι δέσμιος της στιγμής. Ο Ζαν δεν αγαπάει τη Τζούλια, ούτε η Τζούλια αγαπάει τον Ζαν, οπότε μετά το σεξ υπάρχει μόνο το προσωπικό συμφέρον. Αυτός θέλει να ανέλθει , αυτή τον καλεί να χαθεί μέσα της για να κατέλθουν και οι δύο, που είναι αυτό που αυτή έχει ανάγκη. Αυτός ανθίσταται , γραπώνεται από το όνειρο του να ανοίξει ξενοδοχείο, θέλει να γίνει σαν τους πλούσιους που ως τότε υπηρετεί. Θέλει να βρεθεί στη θέση τους, να βλέπει όλη αυτή τη κόλαση της μάχης των τάξεων και των φύλων από ψηλά , από τη σουίτα του ξενοδοχείου του καπνίζοντας ίσως ένα πούρο.
Θα σας δούμε και στη σειρά της ΕΡΤ1 «Όρκος ΙΙ». Ποιος θα είναι ο ρόλος σας;
Καθότι όλοι στον ΟΡΚΟ ΙΙ , είμαστε αθώοι ή ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου καλύτερα να μη πω και πολλά. Υπάρχουν εκπληκτικά twists στην ιστορία του ΟΡΚΟΥ ΙΙ, θα πω μόνο ότι ο ρόλος μου λέγεται Ιάγος και κυκλοφοράει σε αναπηρικό καρότσι. Χώρος δράσης του οι φυλακές. Κάτω από τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Χρίστου Γεωργίου και από τη πένα της Τίνας Καμπίτση
Το θεατρικό έργο που έχετε γράψει με τίτλο «Οι μέρες πριν από τη βροχή» βραβεύτηκε και τέλος Ιουλίου θα ανέβει σε σκηνοθεσία Κατερίνα Πολυχρονοπούλου. Πείτε μας δύο λόγια για το έργο και για την παράσταση.
Το θεατρικό έργο που έγραψα λέγεται “οι μέρες πριν την βροχή” και είναι ένα από τα δύο έργα που επιλέχτηκαν να ανέβουν μέσα από το διαγωνισμό για την ανεύρεση Νεοελληνικού έργου από την περιφέρεια Αττικής , τομέας πολιτισμού σε συνεργασία με το Αθηνόραμα.
Εκτυλίσσεται στους δρόμους γύρω από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας εκεί που οι μικροπωλητές απλώνουν τη πραμάτεια τους. Έχουμε 4 πρόσωπα. Ο Γιώργος είναι ένας κινηματογραφιστής που βρίσκεται εκεί για να καταγράψει αποσπάσματα από τη ζωή αυτών των ανθρώπων με σκοπό να συγκεντρώσει υλικό για τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ
Ο Θωμάς είναι ένας πρώην ή για πάντα ηθοποιός που προσπαθεί να κάνει ένα restart στη ζωή του και έχει πιάσει δουλειά στο πάγκο του Βασίλη. Ο Βασίλης έχει τον πάγκο, και είναι ο συνεργάτης και μέντορας κατά κάποιο τρόπο του Θωμά. Η Ρόζα είναι ψυχολόγος και χειροτέχνησα ταυτόχρονα.
Από ένα σημείο και πέρα η παράξενη ιστορία της αποξένωσης του Θωμά από το γιο του παίρνει το πάνω χέρι στην εξέλιξη του έργου
Το έργο θα ανέβει σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου , δεν γνωρίζω περισσότερα γιατί είναι πολύ φρέσκια η επιλογή , μόλις πριν από λίγες μέρες
Παράλληλα με το θέατρο έχετε και μια έντονη παρουσία στον κινηματογράφο. Σε ποιον από τους δύο χώρους αισθάνεστε πιο άνετα και ποιον αγαπάτε περισσότερο;
Υπήρξα μανιακός του κινηματογράφου μέχρι τα είκοσι και κάτι, πήγαινα τρεις και τέσσερις φορές τη βδομάδα σινεμά , ήταν η κλειδαρότρυπα μέσα από την οποία έβλεπα τον κόσμο . Όμως το θέατρο προέκυψε και προέκυψε ως μια πολύ έντονη και απαιτητική σχέση. Μια σχέση που απαιτεί από μένα να είμαι εκεί ανά πάσα ώρα και στιγμή και για ώρα . Αφοσίωση . Το σινεμά ζητάει να είμαι σε απόλυτο focus για όσο διαρκεί το πλάνο , το θέατρο για ώρες. Τ αγαπάω και τα δύο και δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω στη πραγματικότητα. Είναι ζήτημα εποχής , τι εγείρει ως ανάγκη η κάθε εποχή .
Πώς νιώθει ένας ηθοποιός στην Ελλάδα του 2023;
Εγώ νιώθω σαν άλλος ένας που πρέπει να παλέψει για την επιβίωση του σε έναν δύσκολο και πολύ ανταγωνιστικό χώρο στην Ελλάδα του 2023
Υπάρχει στήριξη από την πολιτεία;
Μάλλον υπάρχουν συνάδελφοί μου και σκηνοθέτες και καλλιτέχνες πολύ πιο κατάλληλοι από εμένα να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Όλοι καταλαβαίνουμε πάντως ότι ο πολιτισμός και η τέχνη. δεν συμπεριλαμβάνονται και στη λίστα των προτεραιοτήτων με τα εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας μας.
Συμπληρώστε τη φράση «Έγινα ηθοποιός γιατί…»
Έγινα ηθοποιός γιατί ήθελα να ξεμπερδεύω με τους πολλαπλούς εαυτούς Ή γιατί ήθελα να είμαι ο JOHNNY BOY από το MEAN STREETS , ή ο TRAVIS από το ΠΑΡΙΣΙ ΤΕΞΑΣ
https://www.viva.gr/tickets/theater/despoinis-tzoulia-tou-august-strindberg/
«Δεσποινίς Τζούλια» σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Εσπίριτου στο Θέατρο 104.
Μέχρι 4 Ιουνίου στο Θέατρο 104
