Από την Τασία Σταματοπούλου
“Τα δάκρυα του Οβίδιου”
Της Εβίτας Καραγεώργου. Εκδόσεις Μωβ Σκίουρος
Ένας μυστηριώδης αυτοεξόριστος επιχειρηματίας με αμύθητο μαύρο χρήμα, βρίσκεται νεκρός στο πολυτελές κατάλυμα του στο Κάπρι.
Από εκεί ξεκινά το νήμα μιας συναρπαστικής μυθιστορίας που διαδραματίζεται στην ελληνική μεταπολίτευση με κεντρικό πυρήνα τον εύκολο πλουτισμό, πολύκροτες υποθέσεις σκανδάλων στα οποία κυριαρχεί και ο ήρωας του βιβλίου. Στις…παρυφές της ζωής του αγαπημένα του πρόσωπα που χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Τους έχει χρησιμοποιήσει όλους και όλες με απαράμιλλη μαεστρία προς ίδιον όφελος . Ηδονιστής, πλεονέκτης, αμοραλιστής, αμετανόητος μέχρι τέλους προϊόν μιας εποχής που ευνόησε την καταπάτηση αξιών και οραμάτων στο όνομα μιας αδηφάγας λυσσασμένης ικανοποίησης ατομικών κερδών και προσωπικής ανέλιξης με κάθε κόστος. Φιλίες τσαλαπατήθηκαν, ακόμη και [υποτίθεται] πολυαγαπημένα πρόσωπα, γυναίκες ,παιδιά, ερωμένες, πρώην σύντροφοι και στενοί συνεργάτες. Τέτοιου είδους άνθρωποι υποκρίνονται ακόμη και στο ίδιο τους τον καθρέφτη ως προς τα συναισθήματα που τρέφουν προς τους άλλους κυρίως δικούς…
Η συγγραφέας αναλυτικά και ως ένα βαθμό ψυχαναλυτικά φέρνει στο προσκήνιο την ιστορία προσώπων συγγενικών του πρωταγωνιστή της ιστορίας, τις διαλυμένες ζωές τους το τραύμα καθενός και πώς το διαχειρίζεται μέσα από πολύ πόνο και σχεδόν αγιάτρευτες πληγές. Γνωρίζουμε τον καθένα και την καθεμία χωριστά μέσα από προσωπικές τους αφηγήσεις χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος της οικονομίας του μυθιστορήματος. Αυτό διευκολύνει τον αναγνώστη να κατανοήσει χωρίς να κουράζεται ανατρέχοντας στην αρχή της ιστορίας τον ψυχισμό τους, τις ενδεχόμενες ενοχές τους γιατί δεν κατάλαβαν με τι είχαν να κάνουν , τι δεν πρόλαβαν, τι θα έπρεπε να κάνουν.
Ωστόσο ο στόχος της συγγραφέως κατά τη γνώμη μου δεν είναι μια εμμονή πάνω σε ένα “κακό ήρωα’’ αλλά υποδόρια επιχειρεί να αναδείξει το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που εξέθρεψε και τέτοιους “ήρωες” και τους έκανε πρότυπο επιτυχημένου ανθρώπου. Αν μάλιστα
αναλογιστούμε πόσα σκάνδαλα διασπάθισης δημόσιου χρήματος, πόσες ιστορίες με φορολογικούς παραδείσους , με ξεπλύματα μαύρου χρήματος, τρανταχτές υποθέσεις που κουκουλώθηκαν και κλείστηκαν σε συρτάρια της Δικαιοσύνης συνεπικουρούμενης από πολιτικούς προστάτες.
Είναι λοιπόν ένα κοινωνικοπολιτικό μυθιστόρημα ; Και ο Οβίδιος του τίτλου πού εμπλέκεται; Και το σασπένς που σε κρατάει σε εγρήγορση ώστε να μην αφήνεις το βιβλίο από τα χέρια σου, όπως σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και οι λεπτές πινελιές ψυχογραφημάτων τόσων ανθρώπων πού το κατατάσσουν;
Κοινωνικό – αστυνομικό με ψυχαναλυτικές αλλά και πολιτικές , έστω με πολύ υπαινικτικό τρόπο νομίζω πως είναι η πλήρης “κατάταξή” του αν και δεν είμαι ειδήμων .
Η γραφή στο τρίτο βιβλίο της συγγραφέως , με τη δουλεμένη , ρέουσα γλώσσα και την περίτεχνη πλοκή και τη θεματική διαφέρει κατά πολύ από τα προηγούμενα δυο. Έχω την εντύπωση, για να μην πω τη βεβαιότητα, ότι θα μας εκπλήξει θετικά και με την επόμενη δουλειά της.
Αυγουστος 2023
*Η Τασία Σταματοπούλου είναι δημοσιογράφος
