Η Ελλάδα του τότε, και ….
Tο Στρατοδικείο, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος.
Απο το αρχείο του Θανάση Κάππου
Η κατάσταση στην Ελλάδα από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821 ίδια και απαράλλαχτη άσχετα με το γεγονός του εάν ποτέ ήθελαν να μας μάθουν ιστορία. Για το τότε και όλα τα μεταγενέστερα. Έχει πλάκα. Βαφτίσαμε ήρωες και μπροστάρηδες στην διαμόρφωση τη νέας Ελλάδας ανθρώπους που κοίταζαν αποκλειστικά και μόνο το προσωπικό τους όφελος. Αντιθέτως εκείνους που υποτάχτηκαν στο συλλογικό τους οδήγησαν οι πολιτικοί ινστρούχτορες της εποχής σε ένα μακρύ και αργόσυρτο θάνατο. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετα παραδείγματα για να καταλάβουμε το γιατί. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει ο Μακρυγιάννης, ένας άνθρωπος που δεν έδωσε τα οικόπεδα που ήταν ιδιοκτησίας του στην Αθήνα στον Κλεάνθη και τον Σάουμπερτ για να προχωρήσουν στην υλοποίηση του νέου ρυμοτομικού και να δημιουργήσουν μια υποτυπώδη σύγχρονη πόλη. Και έτερα πολλά…
Σε αντιδιαστολή έχουμε κάποια παραδείγματα που δείχνουν τη σημαίνει άνθρωπος και πατριώτης. Οι πιο μεγάλες προσωπικότητες της Επανάστασης του 1821 ήταν τρεις. Ο Κολοκοτρώνης στο Μοριά. Ο Ανδρούτσος στην Ανατολική Ρούμελη και ο Καραϊσκάκης στη Δυτική Ρούμελη. Οι τρεις έμοιαζαν πολύ ως προσωπικότητες. Ατίθασοι, αυτόνομοι, και δεν έμπαιναν κάτω από τις διαταγές κανενός. Στρατηγών και κυβερνήσεων. Δύσκολοι στη συμπεριφορά, κάτι που δεν ήταν παρά επιβεβλημένο και από τις συνθήκες της εποχής.
Ο Ανδρούτσος και ο Κολοκοτρώνης, αρματολοί και στη συνέχεια καπεταναίοι είχαν τον δικό τους τρόπο δράσης και σκέψης. Ας ξεκινήσουμε με τον Ανδρούτσο. Μαζί με εκατόν δεκαεπτά παλικάρια έσωσε στο Χάνι της Γραβιάς την πορεία της Επανάστασης. Αναγκάζοντας τον Ομέρ Βρυώνη να μην μετακινηθεί προς τα νότια νομίζοντας πως ο Ελληνικός Στρατός υπερέχει κατά πολύ του δικού του.
Ποια όμως η τύχη του Ανδρούτσου στη συνέχεια; Το 1824 καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης ως εχθρός της Πατρίδας. Επικηρύσσεται με 4.000 γρόσια. Έχει και χειρότερα όμως… Ο υπαρχηγός του στη μάχη της Γραβιάς Γκούρας στάλθηκε από την κυβέρνηση για να τον συλλάβει. Τον φυλακίζει στην Ακρόπολη και στις 5 Ιουλίου 1825 δολοφονείται. Βασανισμένος και γκρεμισμένος από τον Ναό της Απτέρου Νίκης για να φανεί πως προσπάθησε να αποδράσει και έπεσε στα βράχια.
Υπάρχουν όμως ακόμη χειρότερα. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Είχε περάσει από Στρατοδικείο τον Απρίλιο του 1824, φυσικά μετά από πλεκτάνη των κάθε λογής εξουσιών (Μαυροκορδάτος). Το Στρατοδικείο αποτελείτο από τους στρατηγούς Μπότσαρη, Στουρνάρα, Τσόγκα, Γιολδάση, Βλαχοπουλο και Σκαλέσα.
«Επειδή ο Καραϊσκάκης είχε κρυφήν απόκρισιν με τους εχθρούς της πίστεως και της Πατρίδος, καλούνται οι Έλληνες να απομακρυνθούν της συναναστροφής του και να τον στοχαστουν ως εχθρό, ενόσω να μετανοήσει και να προσπέσει εις το έλεος του Έθνους».
«Παρακαλώ να με συγχωρέσει η διοίκηση και όλοι οι χριστιανοί να στείλετε συγχωρητική ευχή από τον αρχιερέα», απάντησε ο Καραϊσκάκης γνωρίζοντας την πλεκτάνη. Η συνέχεια έως τον θάνατό του και με αυτό γνωστή.
*Ο Θανάσης Κάππος είναι συγγραφέας
