“Τόσοι είστε δυστυχώς “
Της Δέσποινας Μακρινού
Με αυτή την τελική φράση αποχαιρέτησε, με ανάρτηση του στα social Media, ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ Παύλος Πολάκης, τον σύντροφο και συναγωνιστή του στην ίδια εκλογική περιφέρεια Γιώργο Σταθάκη.
(Ας θεωρήσουμε ασχολίαστο το λαικό τραγούδι που του αφιέρωσε. Το συγκεκριμένο επίπεδο πολιτιστικής γελοιότητας θέλουμε να αγνοηθεί μιά για πάντα).
“Τόσοι είστε δυστυχώς”!
Ανεπίτρεπτη ρεβανσιστική φράση, υπερβολικά ισχνή, σχεδόν αποστεωμένη από κάθε αριστερή αντίληψη.
Τι ήθελε να επισημάνει ο βουλευτής με αυτή τη “χειρουργική” φράση;
Σε ποιούς αναφέρεται;
Στους πρώην συντρόφους του, στους πρώην φίλους του, στους πρώην συναγωνιστές;
Αναφέρεται στους ψηφοφόρους του 47 % ;
Μήπως η ανασφάλεια και η πίκρα του “Αντ΄αυτού” οδήγησε στην στέρηση της όποιας συντροφικότητας ;
Μήπως η υπερβολική αυτοπεποίθηση διπλασίασε το δικαίωμα της ισχύος;
Μπορεί κανείς να διακρίνει μέσα απο αυτή την αόριστη δηκτική φράση κάποια έστω μικρά ψήγματα αριστερής ηθικής;
Κάποια σημεία που να θυμίζουν την κοινή πορεία στα δύσκολα , στα ανυπέρβλητα, στις ομολουγουμένως κοινές αποφάσεις για εκτροπή απο τον στόχο του προγράμματος την “Πρώτη φορά Αριστερά “.
Πόσο ανατριχιαστικό, σκληρό και επώδυνο είναι για όλους εμάς, που αγωνιούμε νοιώθωντας ντροπή για όλα αυτά που συνοψίζονται στο “Τόσοι είστε, δυστυχώς“
Αυτή την Αριστερά ονειρευτήκαμε, αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημα που με κόπους και θυσίες καταφέραμε να αποκτήσουμε
Οχι, αγαπητοί σύντροφοι, δεν την θέλουμε αυτή την Αριστερά ! Δεν θέλουμε να ντρεπόμαστε!
Ποτέ έως τώρα δεν ντραπήκαμε ακόμη και όταν υποχρεωθήκαμε να συμβιβαστούμε στα δύσκολα.
Τέτοιοι είμαστε δυστυχώς!
Τόσοι και άλλοι τόσοι !
Ευτυχώς!!!
