Αυτό που συνέβη στο Monterey, είναι αυτό που κάθε γυναίκα ανακαλύπτει ξαφνικά μεγαλώνοντας. Τον εαυτό της, μισό.
Έρχεται η στιγμή που βρίσκεσαι αντιμέτωπη με όλες τις λάθος επιλογές σου αλλά και την αφόρητη εσωτερική μοναξιά σου. Μα πώς να το κάνουμε άλλωστε, η ζωή εκτός από πολλούς δρόμους έχει και πολλά αδιέξοδα. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα ξεκινήσεις το ταξίδι, ποιους θα συναντήσεις και πώς θα το τελειώσεις.
Η παράσταση Συνέβη στο Monterey σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, που παίζεται στο Μικρό Χόρν με πρωταγωνίστριες την Λυδία Φωτοπούλου και την Καίτη Κωνσταντίνου, είναι μια παράσταση ενηλικίωσης και αυτογνωσίας, με ισχυρά μηνύματα.
Πάνω στη σκηνή βλέπουμε δυο κόσμους εντελώς αντίθετους. Από την μία η Λητώ (Λυδία Φωτοπούλου) μια ηθοποιός εύθραυστη με μυστικά, που είδε τα όνειρά της να μαδάνε όπως μια μαργαρίτα όταν ξεσπά ξαφνικά ένας ισχυρός άνεμος και από την άλλη η Γαλάτεια (Καίτη Κωνσταντίνου), μια λαϊκή γυναίκα πιο δυναμική, αισθητικός στο επάγγελμα, που έχει για τα πάντα άποψη.
Η κοινωνική συμπεριφορά της μιας αντικρούει την συμπεριφορά της άλλης. Άλλα βιώματα, άλλα ερεθίσματα, αλλά συγκλίνουν στο κεφάλαιο «γυναικεία ψυχολογία». Το ίδιο αδύναμες μπροστά στην ανδρική «δυναστεία». Η μία εσωστρεφής η άλλη εξωστρεφής.
Και έτσι ξεκινάει η ιστορία μας. Η Λητώ και η Γαλάτεια συναντιούνται στην τουαλέτα του πολυτελούς εστιατορίου «Monterey» που στην ουσία λειτουργεί ως χώρος εξομολόγησης για τις δυο γυναίκες.
Εδώ βλέπουμε και το άγραφο παιχνίδι της μοίρας. Αυτός ο ένας που πάντα υπήρχε στο δρόμο σου αλλά αγνοούσες την ύπαρξή του, που έρχεται κάποια στιγμή, μπορεί και στις τουαλέτες ενός εστιατορίου, για να σε οδηγήσει στην κάθαρση.
Μόνο που στην περίπτωση του έργου του Άκη Δήμου, οι δυο γυναίκες μέχρι να βρουν την κάθαρση, θα περάσουν με κωμικοτραγικό τρόπο, από πολλά στάδια αυτογνωσίας.
«Μέχρι εδώ ήταν χωρίζουμε! Διαζύγιο!» λέει στο τέλος της παράστασης η Γαλάτεια απευθυνόμενη στον άνδρα της.
Με την Λητώ στο φινάλε να προσθέτει: «Τ΄ άκουσες; Το μεγαλύτερο μου ταλέντο είναι να μένω όρθια».
Όταν η Λυδία Φωτοπούλου συνάντησε την Καίτη Κωνσταντίνου
Λυδία Φωτοπούλου και Καίτη Κωνσταντίνου παίζουν θεαματικά και αριστοτεχνικά ένα «Πινγκ πονγκ» ατάκας.
Αφοπλιστικές στις ερμηνείες τους οι δυο κυρίες του θεάτρου, προκαλούν συγκίνηση, προβληματισμό αλλά και αρκετό γέλιο με την περιπετειώδη ζωή τους.
Και είναι εκεί που ο θεατής, αγαπάει τους χαρακτήρες του έργου, όσο υπερβολικοί και αν γίνονται όταν κάποια στιγμή στη ζωή τους όλα πάνε στραβά.
Η χημεία τους έδεσε από την «Τούρτα της Μαμάς» και ωρίμασε στο έργο του Άκη Δήμου. Και οι δυο έχουν μια σημαντική πορεία στο χώρο, πάντα με προτεραιότητα το θέατρο. Προτιμούν να επιλέγουν ρόλους με πολλές απαιτήσεις γι΄αυτό και οι ερμηνείες τους μένουν αλησμόνητες.
Η σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά λιτή, ουσιώδης και αδιάληπτη. «Φωτίζει» τα νοήματα του έργου και τονίζει την ψυχοσύνθεση των δυο χαρακτήρων.
Πιστεύω ότι είναι από τις παραστάσεις που o θεατής θα απολαύσει και θα φύγει ευχαριστημένος, όπως έφυγα εγώ. Με μια γλυκιά γεύση ικανοποίησης γι΄αυτό που είδα!
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παράσταση έχει πάρει παράταση λόγω επιτυχίας και θα παίζεται μέχρι τέλος Μαρτίου. Σπεύσατε!
