Ντοκουμέντο!
Μέρος 1ο
Η παρακάτω προφορική μαρτυρία δόθηκε στην Αγγελική Σωτήρη, στις 23.1.2003, απομαγνητοφωνήθηκε και δόθηκε για διορθώσεις στον ομιλούντα, οι οποίες έγιναν στις 8.5.2003.
ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΠΟΥ
(Α): 23 Iανουαρίου 2003, Κώστας Κάππος. Η συνέντευξη
παίρνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ομιλούντος. Κώστα Καλησπέρα.
(Κ): Καλησπέρα.
(Α): Θέλω καταρχήν να μου πείς μερικά πράγματα για την είσοδό σου στο αριστερό κίνημα, τότε που έγινε, στη συνέχεια να μου μιλήσεις για την περίοδο της δικτατορίας, για την περίοδο της σύλληψης και των βασανιστηρίων και βλέπουμε.
(Κ): Σύμφωνοι. Κύτταξε, εγώ έχω γεννηθεί το ’37. Kαι το ’44, που κυριαρχούσε το ΕΑΜ τάζησα στο χωριό μου, που υπήρχαν εκεί οργανώσεις του ΕΑΜ, συγκεντρώσεις, διαλέξεις, κινητικότητα μεγάλη των μαζών και επομένως τα γνώρισα. Μετά γνώρισα και το Δημοκρατικό Στρατό, όχι πολύ, γιατί πήγαινα στο Αργος στο σχολείο και εκεί μόνο επιθέσεις κάνανε ο Δημοκρατικός Στρατός, αλλά εν πάση περιπτώσει, είχα πάει κάτω στο χωριό, τους είδα εκεί, από μακρυά βέβαια, όχι πολλά, εν πάσει περιπτώσει, τα είχα γνωρίσει και για τον Δημοκρατικό Στρατό, είχα ζήσει έντονα αυτές τις καταστάσεις. Εν τω μεταξύ στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, τέσσερις θείοι μου, όχι ο πατέρας μου, ήταν στη φυλακή. Άλλος ήταν στη Γιούρα, άλλος ήταν στη Μακρόνησο και δύο ήταν στην Κόρινθο φυλακή, τον έναν τον εκτελέσανε, τον περάσαν από στρατοδικείο και τον εκτελέσανε. Επομένως έχω μια παράδοση αριστερή.
Στο Γυμνάσιο του Άργους που μπήκα το 50-51 υπήρχε έντονος αντικομμουνισμός, τρομοκρατία, είναι η περιοχή αντιδραστική και κάπως δεν μου πήγαινε αυτό το πράγμα, αυτή η αντίδραση κι αυτή η συμπεριφορά που υπήρχε από μέρους της Αστυνομίας, των καθηγητών, γενικά. Κι έτσι δημιουργήθηκε ένα πνεύμα αντιπαράθεσης σ’ αυτή την κατάσταση. Με τις εκλογές του ’56 που η ΕΔΑ μπήκε στη Δημοκρατική Ενωση και κατεβαίναμε στις εκλογές, ενεργοποιήθηκα εκεί, πήγα σε χωριά να βρώ διάφορους γνωστούς να τους πω να ψηφίσουνε τη Δημοκρατική Ενωση, δεν έβαζε και η
ΕΔΑ, δεν είχε υποψήφιους, αλλά υποστηρίζαμε κάποιους υποψήφιους εκεί και ήταν η πρώτη μου επαφή με το κίνημα στις εκλογές αυτές. Στη συνέχεια βέβαια καταστάλλαξα στην Αυγή να διαβάζω. Τότε ήταν η Αυγή. Είχε πλούτο πολύ. Εγραφαν Βάρναλης, Αυγέρης, Κορδάτος, Παπαϊωάννου, Ιμβριώτη, διότι κάθε μέρα είχανε ενδιαφέρον τα πράγματα, τα οποία με συγκινούσαν, οι ιδέες, αυτός ο πλούτος των ιδεών που υπήρχε στην τοτινή Αυγή. Στην συνέχεια ήρθα στην Αθήνα, πέρασα στη Βιομηχανική Σχολή και το ’58 στις εκλογές, κι έχει σημασία αυτό να το πώ, διότι και στα βασανιστήρια στο Μπογιάτι και στην Ασφάλεια και στο Διόνυσο με κατηγορούσαν ότι πήγα εκλογικός αντιπρόσωπος της ΕΔΑ στις εκλογές του ’58, τότε που πήρε η ΕΔΑ 25 περίπου τοις εκατό και έβγαλε 79 βουλευτές. Η κατηγορία τους ήταν ότι πήγα εκλογικός αντιπρόσωπος. Λοιπόν, εκεί, με την εμφάνισή μου σαν εκλογικός αντιπρόσωπος και μια έντονη αντίθεση από τους χωριανούς, οι οποίοι είχανε στήσει «ενέδρα». Τελικά όμως δεν έγινε, δεν πέτυχε το σχέδιό τους. Συμμετείχα στο φοιτητικό κίνημα, στις διαδηλώσεις, έπαιζα κάποιο στελεχικό ρόλο στην οργάνωση εκεί της Σπουδάζουσας, μέχρι που τελείωσα τη σχολή, μετά πήγα στρατιώτης, εκεί είχαν μια συμπεριφορά, με είχαν χαρακτηρίσει σαν επικίνδυνο κομμουνιστή και με είχανε βάλει απλό τυφεκιοφόρο στην ειδικότητα. Είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις εκεί με τους διοικητές.
(Α): Που υπηρέτησες;
