Ζαν Πολ Σάρτρ , Υπαρξιακός , καταδικασμένος να είναι μόνος ! ”Η κόλαση είναι οι άλλοι” θα πει κάποια στιγμή και θα μείνει τούτη η φράση στην ιστορία. Ενώ επίμονα συνιστά ν΄ αποφεύγει κάποιος τις συμβουλές ”γιατί αυτός που ρωτάει έχει ήδη αποφασίσει τι θα κάνει”
Ζαν Πολ Σάρτρ 1905-1980
Σημασία έχει να βλέπει κανείς σε ποια χρονική στιγμή και ατμόσφαιρα παλεύει ο Σάρτρ τα σκοτάδια του κόσμου . Αν δεν μπεις σε εκείνη την χρονική περίοδο, ίσως και να μην καταλάβεις τα μηνύματά που προσπαθεί να δώσει.(1938 με τη ”Ναυτία” ) .Εχουν ξεκινήσει ήδη να χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου. Τα κείμενά του ερεθιστικά ”για την υπνωτικών τάσεων σκέψη μας” επίκαιρα και τότε κι΄ αλίμονο και τώρα !
Με το πρώτο του μεταπολεμικό θεατρικό έργο, την “Αξιοσέβαστη πόρνη”, κατήγγειλε το ρατσισμό. Το 1948, στα “Βρώμικα χέρια” το σταλινισμό. Στους “Kαταδικασμένους της Αλτόνα”, το 1959, το ναζισμό. Οι αγώνες του όμως δεν ήταν μόνο στα γραπτά του. Με τον πόλεμο της Αλγερίας υποστήριξε τους επαναστάτες Αλγερινούς και αντέδρασε κατά των γαλλικών στρατευμάτων .Αποτέλεσμα ;Δολοφονική απόπειρα εναντίον του που ευτυχώς δεν πέτυχε!
Στο Μάη του 68 ο Ζαν Πολ Σάρτρ θα γίνει ένα με τους φοιτητές στα οδοφράγματα…«Κάθε εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα»
Θα τον κυνηγήσουν. Θα κραυγάζουν οι τρομοκρατημένοι βολεμένοι φυλακίστε τον και εκείνος θα τους σημαδέψει με την φράση οι «δεσμοφύλακες του πνεύματος αυτοαιχμαλωτίζονται»
Το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του η συνάντηση στο αμφιθέατρο-φοιτητές κι οι δύο φιλοσοφία στη Σορβόνη – με την Σιμόν ντε Μποβουάρ. Εμειναν μαζί για 50 ολόκληρα χρόνια. ΄Μ αυτή την ιέρεια του φεμινισμού, που υποστήριζε ότι:
«Δεν γεννιέσαι μεγαλοφυΐα, γίνεσαι μεγαλοφυΐα. Και η θέση της γυναίκας μέχρι τώρα ήταν τέτοια ώστε αυτό ήταν πρακτικά αδύνατο»
«Ο γάμος είναι περιορισμός, αστικοποίηση, αλλά και θεσμοθετημένη παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών»
Σιμόν ντε Μποβουάρ 1908- 1986
Ο Ζαν Πολ Σάρτρ γύρναγε την πλάτη σε τελετές και αξιώματα και το απέδειξε οταν το 1964 αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας , αναφέροντας πως Ενας συγγραφέας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε θεσμό.
Από την συνάντησή του με την Φρανσουά Σαγκάν (Σας θυμάμαι πάντα) κρατάμε το τελευταίο διάστημα της ζωής του κι όπως περιγράφει η ίδια ” Αγαπημένος φίλος , κάγχαζε για όλες τις περιστροφές αυτών των ψευτοορφανών διανοουμένων που τον ήθελαν για πατέρα. Πατέρας ο Σάρτρ τι ιδέα !Σύζυγος ο Σάρτρ; Δεν ταιριάζει. Εραστής μπορεί!
Γύρω στα 1975 ,ο Ζαν Πωλ Σαρτρ είχε πια χάσει την όραση του.
Σε συνέντευξή του ανέφερε:
«Βλέπω γραμμές και χάσματα ανάμεσα στις λέξεις, αλλά δεν διακρίνω λέξεις. Δεν μπορώ ούτε να γράψω ούτε να διαβάσω. Δεν νιώθω δυστυχισμένος γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό, μόνο να προσαρμοστώ σ’ αυτό που είμαι, να υπολογίσω τις δυνατότητές μου και να κάνω ό,τι μπορώ».
Δεν ξεχώριζε ανάμεσα στη ζωή και θάνατο και υπαρξιακά υποστήριζε:
”Ο θάνατος είναι κυρίως ένα μπέρδεμα για τις οικογένειες ,για τον πεθαμένο ,απλώς τα πάντα συνεχίζονται… ”
Ο Ζαν Πολ Σάρτρ πέθανε στις 15 Απριλίου του 1980.Τι σύμπτωση! 6 χρόνια μετά θα φύγει και η Σιμόν ντε Μποβουάρ στις 14 τ΄ Απρίλη.
