Για τον Νίκο!
Του Αντώνη Λιοναράκη
Αηδόνι μου πώς μπόρεσες;
Μια κραυγή απελπισίας ακούστηκε εκείνο το βράδυ
Μια κραυγή χωρίς τέλος, χωρίς έλεος Νίκο, έπρεπε να περάσουν δεκαετίες για να δω το πρόσωπό σου
Μια καταχνιά σπαρακτική, όπως ακριβώς οι κραυγές σου που έβγαιναν μέσα από το κελί σου.
Για ώρες, για μέρες και νύχτες, για εβδομάδες.
Δεν μπορούσες να με ακούσεις, αλλά εγώ άκουγα τη σιωπή σου
Φοβόμουν πολύ για την κατάληξή σου, το τέλος σου
Δεν άντεχες αηδόνι μου μέσα σε τέσσερις τοίχους δύο επί δύο.
Το παράθυρο και η πόρτα του κελιού σου άνοιγαν μόνο για να σε βασανίσουν.
Πόσο πολύ ανησυχούσα για σένα.
Υπήρξαν φορές που διαγκωνίσθηκες , μάτωσες, πόνεσες
Σε είδα μέσα από του κελιού το παραθύρι να μαζεύεις το αίμα σου λες και ήθελες να το συναρμολογήσεις μαζί με το βασανισμένο κορμί σου.
Κάθε φορά που με πήγαιναν ανεπιτυχώς στο αποχωρητήριο και περνούσα μπροστά από το κελί σου, σφύριζα, μήπως και με ακούσεις, έβηχα μήπως και σου κρατήσω λίγο συντροφιά, αλλά τα ουρλιαχτά σου σκέπαζαν κάθε μου προσπάθεια.
Τι θα σου συμβεί Νίκο;
Τι θα γενείς;
Ήμουν σίγουρος ότι θα σου συμβεί κάτι.
Μετά από χρόνια έμαθα ότι είχες πέσει σε βαθιά κατάθλιψη, δεν άντεξες τα ουρλιαχτά σου δεν άντεξες την αδικία, τη βία, τους βασανισμούς σου.
Δεν κατάλαβες ποτέ πως οι φωτογραφίες που τράβηξες τη νύχτα του Πολυτεχνείου έφτασαν στα πέρατα του κόσμου.
Γιατί Νίκο εσένα;
Βλέπω τη θλίψη του προσώπου σου στις ταινίες σου.
Στις δικές σου ταινίες που γύρισες με κίνδυνο της ζωής σου.
Γιατί να συμβεί σε σένα;
Ο βασανισμός σου δεν κράτησε πολύ.
Η καταχνιά του προσώπου σου όμως έγινε μόνιμη.
Η αυτοχειρία ήταν μοναχικός δρόμος, ίσως ο μοναδικός για σένα Νίκο.
Μια Παρασκευή ξημερώματα σε έκαναν να τον επιλέξεις.
Ο Νίκος Πατσαβός ήταν εικονολήπτης.
Στο Πολυτεχνείο εργαζόταν για λογαριασμό της ΕΡΤ και της Γερμανικής Τηλεόρασης.
Συνελήφθη από την ΕΣΑ λίγο μετά την είσοδο του τανκ στο χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν άντεξε για πολύ. Μετά από εβδομάδες τον πήγαν στο ψυχιατρείο.
Δεν συνήλθε ποτέ.
Ήταν στο κελί 10 και εγώ στο 12, στο τέλος του διαδρόμου.
Έγραψα τα λόγια αυτά για τον Νίκο έτσι ώστε να μείνει μια μικρή κουκκίδα στο διάβα της ιστορίας.
*Ο Αντώνης Λιοναράκης ήταν κοσμήτορας ήταν κοσμήτορας της Σχολής κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και νυν Ομότιμος Καθηγητής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
